Հարթակ

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

«Փոք­րիկ օ­րիոր­դի­կը,
Նստել է սե­նեա­կը,
Լաց է լի­նում,
Լաց է լի­նում...»

Շատ հարազատ հնչիւններ են, «Սարայիկ»ը եղած է «օրիորդիկ», «կու լայ»ն՝ «լաց է լինում» , Հալէպը՝ Երեւան, բայց մեղեդին նոյնն է, նոյն սրտամօտ ու բարութիւն բուրող եղանակը, նոյն սփոփանքի ուսուցումը մանուկները զիրար կապող, ընկերասիրութիւն ու տկարին օժանդակելու սէր ու յարգանք հաղորդող:

ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

Շատեր կրնան առարկել եւ համաձայն չգտնուիլ տուեալ վերնագրին բացայայտած ճշմարտութեան հետ, սակայն ճշմարտութենէն կարելի չէ փախուստ տալ՝ ուզենք կամ չուզենք։ Ճշմարտութիւնը ճշմարտութիւն է։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Միացեալ Նահանգներու միջինարեւելեան քաղաքականութեան համար արաբ-իսրայէլեան օղակէն ետք հիմնական «գետին» կը համարուի Լիբանանը եւ յատկապէս երկրէն ներս գործող «Հիզպուլլահ»ը: Ու այս առումով ամերիկացիներուն համար շատ բացայայտ կերպով խնդիր դրուած է տարբեր միջոցներ գործի դնելով ոչ միայն մեկուսացնել այդ զինեալ կազմակերպութիւնը, այլ գտնել այնպիսի գործօններ, որոնց շնորհիւ կարելի պիտի ըլլայ «Հիզպուլլահ»ը դարձնել անդամալուծուած կառոյց մը:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

­ԹԵՀՐԱՆԻ ԴԷՄ ՆՈՐ ԴԱՇԻՆՔ
Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու նա­խա­գահ Տա­նըլտ Թրամ­փի Մի­ջին Ա­րե­ւելք տուած այ­ցե­լու­թե­նէն ետք ջու­րի ե­րես կը հա­նուէր Ա­մե­րի­կա­յի մի­ջի­նա­րե­ւե­լեան «նոր» քա­ղա­քա­կա­նու­թեան ընդ­հա­նուր ու­րուա­գի­ծը: 

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Լիբանանի նախագահի ընտրութենէն ի վեր երկրին մէջ հիմնական օրակարգ կը հանդիսանայ ընտրական նոր օրէնք մը հրապարակելու հարցը:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Գա­րուն է: Ե­րե­ւա­նի ան­զու­գա­կան կլի­ման կը զգլխէ մեզ: Օ­րը պայ­ծառ կը սկսի, անձ­րեւն ու կար­կու­տը կ՚այ­ցե­լեն յան­կարծ, մինչ ա­րե­ւը հոն, վե­րէն զի­րենք դի­տե­լով մերթ ամ­պե­րուն մէ­ջէն ստուե­րոտ յայտ­նու­թիւն մը կը պար­զէ, մերթ կը կոր­չի, կար­ծես ան­հան­դարտ զա­ւակ­նե­րուն չա­րաճ­ճիու­թիւն­նե­րը խա­ղա­ղեց­նող մայր մ՚ըլ­լայ. այս­պէս կը վի­ճին չա­րուկ­նե­րը մին­չեւ մու­թը պա­տէ ու ա­մէն ոք յոգ­նած մտնէ քնա­նա­լու:

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Ա­րար­չա­գոր­ծու­թեան ըն­թաց­քին Աստուած պա­տա­հա­բար չստեղ­ծեց Տիե­զեր­քը եւ ա­նոր վրայ գտնուող բո­լոր հրա­շա­լիք­նե­րը։ Ոչ ալ պար­զա­պէս պա­տա­հա­կա­նու­թեամբ է, որ քեզ գո­յա­ւո­րեց, շնչա­ւո­րեց, շնորհք­նե­րով օժ­տեց եւ այս աշ­խար­հին վրայ դրաւ։

ՅԱ­ՐՈՒԹ ՍԱ­ՍՈՒ­ՆԵԱՆ

Շա­րու­նա­կե­լով Ատր­պէյ­ճա­նի մէջ տի­րող կա­շա­ռա­կե­րու­թեան մա­սին վեր­ջին եր­կու շա­բաթ­նե­րու ըն­թաց­քին մեր հրա­պա­րա­կած յօ­դուած­նե­րու շար­քը, այժմ կը փա­փա­քինք բա­ցա­յայ­տել գայ­թակ­ղե­ցու­ցիչ լրա­ցու­ցիչ ման­րա­մաս­նու­թիւն­ներ՝ Մալ­թա­յի դրա­մա­տան մէջ Ատր­պէյ­ճա­նի նա­խա­գահ Իլ­համ Ա­լիե­ւի ըն­տա­նի­քի ան­դամ­նե­րու գու­մար­նե­րուն մա­սին:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

6 Յու­նիս 1982 թուա­կա­նին Իս­րա­յէ­լի կա­ռա­վա­րու­թիւ­նը ո­րո­շում կ­­՚ըն­դու­նէր լայ­նա­ծա­ւալ պա­տե­րա­զ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րու սկսիլ Լի­բա­նա­նի դէմ: Իս­րա­յէ­լի նպա­տա­կը մէկն էր, մա­հա­ցու հա­րուած տալ Եա­սէր Ա­րա­ֆա­թի ղե­կա­վա­րած ՊԱԿ-ին (Պա­ղես­տի­նի ա­զա­տագ­րու­թեան կազ­մա­կեր­պու­թիւն), որ սկսած էր դառ­նալ Իս­րա­յէ­լի հիւ­սի­սա­յին սահ­ման­նե­րը վտան­գող զի­նուո­րա­կան ուժ:

Պատ­րաս­տեց՝ ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Եր­կիր­ներ կա­ռա­վա­րող, իշ­խա­նու­թեան վրայ գտնուող կի­նե­րուն մա­սին տա­րա­ծուած են­թադ­րու­թիւն մը կայ, թէ ղե­կա­վա­րող կի­նե­րը ի­րենց պաշ­տօ­նա­կից այ­րե­րէն ա­ւե­լի հա­կուած են դի­ւա­նա­գի­տա­կան մօ­տե­ցում­նե­րու, ո­րուն ար­դիւն­քը կ՚ըլ­լայ ա­ւե­լի խա­ղաղ աշ­խարհ մը: Բայց որ­քա­նո՞վ ա­սի­կա ճշմար­տու­թիւն է: Կան մաս­նա­գէտ­ներ, ո­րոնք հա­կա­ռա­կին ա­պա­ցոյց­նե­րը ու­նին: