ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ճառերու, թերթերու եւ քարոզներու ընթացքին յաճախ լսած ենք «աշխարհայնացում» բառը եւ անոր մասին հազար ու մէկ տարբեր բաներ լսած, սակայն կայ երեւոյթ մը՝ որ որպէս սխալ բոյն դրած է մեզմէ իւրաքանչիւրին միտքին մէջ. աշխարհայնացման ընթացքը ո՛չ անհոգութեան եւ ո՛չ ալ պատահականութեան արդիւնք է:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Որքա՛ն քաղցր է հարցումը Յիսուսին. «Կը սիրե՞ս զիս…»։ Իր Առաջին Ընդհանրական թուղթին մէջ Յովհաննէս առաքեալ կ՚ըսէ. «Մենք զԱյն կը սիրենք որովհետեւ առաջ Անիկա մեզ սիրեց». (Ա ՅՈՎՀ. Դ 19)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարդ արարածին մէջ գոյութիւն ունի Ես մը, որ անբաժան մէկ մասնիկն է մարդու ինքնութեան եւ կամայ թէ ակամայ մարդ արարածը պարտաւոր է գոհացում տալ այդ Եսին՝ շատ անգամ ի հեճուկս ուրիշներու:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մեծ պահքի երկրորդ կիրակին կոչուած է «Արտաքսման Կիրակի», նկատի ունենալով առաջին մարդու՝ Ադամին դրախտէն արտաքսումը՝ վտարումը։
Արտաքսման այս կիրակի օրը, վերյիշելով Ադամին դրախտէն վտարումը, իր անհնազանդութիւնը, մեր ուշադրութիւնը կը դարձնենք անոր պահեցողութեանը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այնպէս ինչպէս եկեղեցւոյ պարագային հաւատացեալները, նոյնպէս ալ մամուլի պարագային ընթերցողները կը պակսին եւ կարծես օրէ օր այդ պակասը աւելիով կը զգացուի՝ շատ անգամ յուսահատութեան մատնելով խմբագրութիւններն ու գրողները:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Քանզի Աստուծոյ բարկութիւնը երկինքէն կը յայտնուի մարդոց բոլոր ամբարշտութեանը եւ անիրաւութեանը վրայ, որոնք ճշմարտութիւնը անիրաւութեամբ բռներ են». (ՀՌՈՎՄ. Ա 18)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աշխարհի վրայ բոլո՛ր կործանարար ու աւերիչ բաները մի՛շտ ալ մարդուն կը ներկայանան պսպղուն ու դիւթիչ ձեւով կը յայտնուին եւ կը յաջողին յափշտակել ու իրենց ճիրաններուն մէջ առնել անոնք՝ որոնք պարզամտութեամբ կը զմայլին եւ յանկարծ կը յայտնուին անոնց թակարդին մէջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Գիտութիւն-կրօնք յարաբերութիւնը, անկասկած, մարդկային միտքը ամենէն շատ զբաղեցնող հիմնական հարց մըն է եղած ամբողջ պատմութեան ընթացքին։ Ուստի այս հարցը ուսումնասիրուած է բազմաթիւ մտաւորականներու կողմէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երբեւէ մտածա՞ծ, էք թէ ձեր կեանքի ընթացքին քանի՞ անգամ «ինչո՞ւ» հարցը տուած էք. եթէ ոչ, ապա պատասխանը անյստակ է, որովհետեւ մեր մարդկային կեանքը իր ամբողջութեանը մէջ «ինչո՞ւ»ներու շարան մըն է՝ որ ո՛չ սկիզբ եւ ոչ ալ վերջ ունի:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդոց սիրելի բարեկամներ են ծառերը՝ որոնք կու տան մեզի ի՛նչ որ ամրան տոգորիչ օրերուն՝ գերազանցապէս ցանկալի եւ գնահատելի է ստուերամած զովութիւնը։
