Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Կասկած կա՞յ, սիրելի՜ բարեկամներ, որ ընտանիքը դրախտ է, եթէ զայն կազմող անդամները՝ գլխաւորութեամբ այր եւ կնոջ, համերաշխ են եւ ներդաշնակ։ Այս միասնականութեան մէջ կարեւորագոյն անդամը կինն է՝ որպէս մայր, որպէս միւս բոլոր անդամները միացնող, իրարու կապելու իր շնորհով։ Եւ այս իմաստով կիներու կը վերաբերի մեծ պատասխանատուութիւն՝ ընտանիքի մը մէջ միաբանութիւնը, համերաշխութիւնը եւ խաղաղութիւնը հաստատելու եւ պահպանելու եւ տեւականացնելու համար, որոնց շնորհիւ ընտանիքը կը վերածուի դրախտ՝ երկրի վրայ։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Դէմքեր կան, որոնք հակառակ իրենց կատարած գնահատելի ու մեծ աշխատանքին, ժամանակի ընթացքին մոռացութեան կը տրուին եւ իրենց անուան հետ կը կորսուի նաեւ արժէքը՝ որ որպէս ժառանգութիւն ուզեցին փոխանցել մեր ազգին:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Սիրելիի մը համար կ՚աղօթենք։ Զայն կը խնամենք, վերջն ալ մեզմէ կ՚առնուի։ Հակառակ որ գիտենք, թէ իր ցաւերէն հանգչեցաւ, եթէ ընդունած էր Յիսուսի շնորհած փրկութիւնը, բայց տակաւին կ՚ատենք այդ հիւանդութիւնը, որ մեզ իրարմէ բաժնեց։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Երկու օր առաջ մեր գրած «Եթէ նարտին չըլլայ… մարդ ինչի՞ նման կ՚ըլլայ» խորագրեալ յօդուածը ունեցաւ իր արձագանգը եւ բարեբախտաբար «Նարտիի մրցաշարք» կազմակերպած ակումբի վարչութեան անդամներէն մէկը իր չգիտցած հայերէնով բորբոքած հետեւեալ նամակը գրեց. «Դունալ չի՛ նեղանաս... Դուն այսօր ինչ կնես ?». կուսակցական երիտասարդը մի քանի բառերէ բաղկացած նախադասութեան մէջ մօտաւորապէս երեք սխալի տեղ կու տար.- «դուն ալ»ը կը գրէր միացած, «կ՚ընես»ը կը գրէր այնպէս՝ ինչպէս կը լսէր, սուղ «ըթ»ով մը եւ որպէս հարցման նշան կը գործածէր օտարինը՝ մոռնալով որ մայրենիին մէջ գոյութիւն ունի «պարոյկ»ը:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ոմանք կ՚ուրանան Աստուծոյ գոյութիւնը, քանի որ չեն կրնար երեւակայել, որ Աստուած կրնայ թոյլ տալ, որ մարդիկ տառապին, չարչարուին։
Ուրիշներ կը հաւատան, որ Աստուած գոյութիւն ունի, բայց չեն ուզեր Անոր հետ կապ մը ունենալ, քանի երբ Ան լաւ բան մը չի կրնար ընել։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Այնպէս ինչպէս այսօր, նոյնպէս անցեալին մեր հայկական կեանքին մէջ մեծապէս կը նկատուէր հայ երիտասարդութեան պակասը. կար այն համոզումը, որ երիտասարդներ միայն իրենց հաճոյքին մասին կը մտածեն ու գաղութային, ազգային հարցերով չեն հետաքրքրուիր:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մարդիկ յաճախ կը հարցնեն, թէ ինչո՞ւ սիրոյ Աստուած նեղութիւններու եւ տառապանքներու կ՚արտօնէ։ Այս հարցումին կը պատասխանէ Յոբ երանելին. «Կնոջմէ ծնած մարդը կարճ կեանք ունի, եւ թշուառութիւնով լեցուն է». (ՅՈԲ. ԺԴ 1)։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Վերջապէս կրցայ համոզուիլ, որ ազգի մը փրկութեան համար ո՛չ բանակի եւ ո՛չ ալ մտաւորականութեան կարիքը կայ. այդ բոլորին կարեւորութիւնը անցեալին էր: Հիմա արդէն ժամանակն է նարտիով ազգը փրկելու եւ «շէշ-պէշ» մը բերելով մարսով պարտութեան մատնելու թշնամին...:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Փորձութիւնը մարդկային կեանքին անբաժան փորձառութիւնն է. սակայն Աստուած մարդուն նաեւ կարողութիւնը եւ զօրութիւնը կու տայ, իր ծանրութեան չափին եւ տարողութեան չափին համեմատ՝ որ փորձութիւններու դէմ դնէ։ Մինչեւ այն ատեն, որ «Չար»ը՝ Սատանան այս աշխարհի իշխանն է, փորձութիւնները մարդուն բաժինը պիտի ըլլան։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մարդկային պատմութեան ընթացքին ժամանակը յաջողեցաւ փոխել գրեթէ ամէ՛ն բան։ Փոփոխութիւնները կատարուեցան շատ արագ եւ իրերայաջորդ ձեւով, սակայն այդ բոլորին մէջ կամաց զարգացողը եղաւ ուսումն ու կրթութիւնը. ո՛չ միայն հայերու պարագային, այլ համաշխարհային ձեւով մարդկութիւնը չյաջողեցաւ գտնել ու ստեղծել ձեւ մը, մեթոտ մը, որ ըլլայ տարբեր՝ քան մերօրեայ կրթութեան ձեւը, որ իր մէջ դաստիարակչական գրեթէ շատ քիչ բան ունի: