Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Երբ կը բոլորենք մշակոյթի շաբաթը եւ ոգեւորութեամբ կ՚ապրինք մշակոյթի բարիքները, կարելի չէ՛ չյիշել Ս. Գրիգոր Նարեկացին, որ հայ գիրը գործածած է կարծես ձայնագրութիւն, լեզուին տուած է երաժշտական նկարագիր եւ իր գործերով, մանաւանդ «Նարեկ» աղօթամատեանով, հայ լեզուն եւ գիրը հասցուցած է իր գագաթնակէտին՝ ցոլացուցած է անոր իսկական գեղեցկութիւնը իր ամբողջ էութեամբը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդկային կեանքի կարիքները, մանաւանդ հոգեմտաւոր ապրումներու մէջ, կարելի է խտացնել երեք բառերու մէջ՝ «գիր», «գիրք» եւ «մա՛րդ»։ Եւ ահաւասիկ այս երեք գաղափարներուն մէջ է ամփոփուած Թարգմանիչներու մեծգործութիւնը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ստորեւ կը շարունակենք ներկայացնել Եղիշէ Արքեպիսկոպոս Դուրեանի «Ս. Սահակ եւ Ս. Մեսրոպ»ը՝ որ կը պատշաճի ներկայ «Մշակոյթի Շաբթուան» ոգիին, եւս կ՚անդրադարձնէ -Թարգմանչաց ոգիին- կարեւորութեան եւ մանաւանդ անհրաժեշտութեան մեր մշակութային-հասարակական կեանքին գոյապահպանման եւ գոյատեւման կենսական գործին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Առանձնասենեակին մէջ փիլիսոփայ, եկեղեցիին մէջ եկեղեցական ապրեցէ՛ք»։ Այս խօսքը իր մէջ կը բարացուցէ բո՛ւն իսկ հոգեւորականը։ Ուստի Եղիշէ Արքեպիսկոպոս Դուրեանի համար կրօնքը ո՛րքան «աստուածային յայտնութիւն» մըն է, ա՛յնքան ալ «ընդունակութիւն»՝ մարդուն կողմէ այդ յայտնութիւնը ըմբռնելու եւ իւրացնելու։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սրբոց Թարգմանչաց յիշատակի տօնը, այս տարի կը տօնուի 14 Հոկտեմբերին, որուն կը յաջորդէ «Մշակոյթի Շաբաթ»ը։ Ուստի բարեպատեհ առիթ մըն է, որ ամբողջ շաբաթ մը վերյիշենք եւ վերապրինք մշակոյթի արժէքները, անդրադառնանք լեզուի, գիրի, գրականութեան արուեստի կարեւորութեան՝ որոնց ամբողջը կը կազմէ «մշակոյթ»ը։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Ճանաչել զիմաստութիւն եւ զխրատ, իմանալ զբանս հանճարոյ»։
Հայերէն տառերով գրուած առաջին նախադասութիւնն է ասիկա, որ Աստուածաշունչ մատեանէն է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կը պատմուի, թէ ծխախոտը՝ սիկառէթը օր մը, ընդհանուր դատախազին կողմէ ամբաստանուած էր բովանդակ մարդկութեան չարիք հասցնողի յանցանքով։ Ահաւասիկ, ամբաստանագիրը՝ զոր կը կարդար ընդհանուր դատախազը դատավարութեան ընթացքին.

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մեր նախորդ գրութեան մէջ ըսինք, թէ ծխելը վարժութիւն մըն է, ստացական վարմունք մը՝ որ ենթական կ՚ընդունի ներքին եւ արտաքին ազդեցութիւններով եւ ընդհանրապէս գիտակցաբար կը տարուի անոնց ստեղծած զօրաւոր հոսանքներէն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Տքթ. Վարդ Շիկահեր, իր «Երեք ահաւոր փորձանք» մասնագիտական ուսումնասիրութեանը մէջ սապէս կ՚ըսէ.
«Ընդհանուր հետազօտում մը ցո՛յց տուած է, թէ չորս այր մարդէ երեքը, երկու կնոջմէ մէկը, քսան տարեկանը թեւակոխած ուսանողներու եօթանասուն առ հարիւրը կը սկսին ու կը վարժին ծխել։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Արձակուրդի շրջանը վերջացաւ, եւ ինչպէս որ կեանքի մէջ ամէն բան սկիզբ մը եւ վե՛րջ մը ունի, ահաւասիկ արձակուրդն ալ սկսաւ եւ վերջացաւ։ Բայց ասիկա ո՛չ վըճ-ռական սկիզբ մը եւ ոչ ալ վերջ մըն է. կեանքի մէջ ո՛չ սկիզբները կը վերջանան եւ ոչ իսկ «վերջ»երը։