ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Նեղութեան ժամանակ օգնութիւն ուզելը կենսաբանական պահանջ մըն է, որովհետեւ նման հոգեվիճակներու մէջ մարդ արտաքին միջամտութիւն մը կ՚ակնկալէ, բայց, Աշուղ Ջիւանի այդ օգնութիւնը կը մերժէ, որովհետեւ կը գիտակցի, որ շատ անգամ օգնութիւնը իր հետ ազատութեան եւ անկախութեան սահմանափակում կը բերէ.
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Քաղաքականութեան մէջ մարդը միշտ շահի համար է եւ ո՛չ բարոյականութեան», յայտնի փիլիսոփայ Նիցչէ այսպէս կը սահմանէ քաղաքականութիւնը. սեփական շահեր ապահովելու արուեստ մը. վերացականի մէջ է, որ քաղաքականութիւնը կը ծառայէ իտէալներու՝ արդարութեան եւ հանրային կեանքի բարօրութեան. մեր օրերուն ի գործ դրուած քաղաքականութիւնը եւս կը ծառայէ դիրքեր եւ որոշ ազդեցութիւններ պահպանելու:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Մահկանացուներու մտածումները անստոյգ են, իսկ գիտելիքները՝ անհաստատ». (ԻՄԱՍՏ. Թ 14)։
Մարդիկ, ընդհանրապէս հպարտ են՝ կը պարծենան իրենց մտածումներով եւ գիտութեամբ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աշուղ Ջիւանիի երգէն պարզ կը դառնայ, որ աշուղը անընդունելի կը գտնէ հայու մը հայրենիքի սահմաններէն հեռու ապրիլը. այնպէս ինչպէս ծաղիկ մը իր հունտերը իր շուրջ կը ցանէ, նոյնպէս ալ հայը պարտի իր զաւակները իր մայր հողին, իր հայրենիքին շուրջ ծնին ու հասակ առնեն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Եթէ անձ մը կայ, որ չի գիտեր, թէ վերը երկինքի մէջ Ամենագէտն եւ Ամենակարողն Աստուած կայ՝ որ ամէն բան ստեղծեց եւ կը ղեկավարէ, կը խնամէ եւ ծանօթ չէ, տեղեակ չէ անոր մասին, Եսայի մարգարէն ասպարէզ կը կարդայ եւ կ՚ըսէ. «Երկինքը ստեղծող եւ զանիկա կազմող, երկիրը եւ անոր մէջ բուսածը տարածող, անոր վրայ եղող ժողովուրդին շունչ՝ եւ անոր մէջ քալողներուն ոգի տուող…». (ԵՍ. ԽԲ 5)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Բառարաններուն մէջ կան բառեր, որոնք իրենց բառի սահմանները անցնելով եղած են հայ ժողովուրդի հաւաքական կենսագրութիւնը եւ անկասկած անոնցմէ է «գաղթականութիւն» բառը, որ հայ ժողովուրդին համար հոմանիշ է գոյատեւման:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ճշմարտութիւնը կ՚ըսեմ ձեզի, թէ ի՛նչ որ Մովսէս ձեզի տուաւ՝ երկինքէն իջած հացը չէր։ Հայրս է որ ձեզի կու տայ երկինքէն իջած ճշմարիտ հացը։ Որովհետեւ Աստուծոյ տուած հացը ան է՝ որ երկինքէն կ՚իջնէ եւ կեանք կու տայ աշխարհին». (ՅՈՎՀ. Զ 32-33)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր օրերուն դիւրին է հանդիպիլ մարդոց, որոնք ստուգապէս մտահոգուած են հայ լեզուի, մշակոյթի եւ ընդհանրապէս հայ ժողովուրդի ապագայով եւ նման մարդոց ներկայութիւնը մեր հասարակութեան մէջ գովելի է.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Այս աշխարհը՝ որուն վրայ կ՚ապրինք, թանկագին միջավայր մըն է. հո՛ն, է որ մարդկային սերունդը կ՚արտայայտէ ինքզինք՝ իր սքանչելի կարողութիւններով, այդ աշխարհը պէտք է ըլլայ լուսաւոր, երջանկաբեր, որպէսզի միակողմանի չըլլայ մարդկային արտայայտութիւնը.
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր օրերուն երգահանները ինչ ոճի եւ բնոյթի երգեր կը գրեն՝ այդքան ալ հետաքրքրուած չեմ, որովհետեւ անոնց ոռնոցը, «ջա՜ն ջա՜ն»երն ու իրարու քով փակցուած բառերը այնքան իմաստ ու արժէք չունին՝ ինչքան հին երգերը, որոնք երգ ըլլալէ բացի բարոյական դասեր, ընկերային կեանք ու մարդկային արժէքներ ունին փոխանցելիք:
