ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մահ՝ որուն մասին մտածելն իսկ սարսափ կը պատճառէ մարդուն։ Ան բոլոր վախերուն սկզբնական, հիմնական պատճա՛ռն է։ Հարկ կա՞յ յիշեցնելու, թէ մահը ահաւոր վախ մը եւ ատոր ընկերակցող մտատանջութիւն մը՝ մտահոգութիւն մըն է մանաւանդ անո՛նց՝ որոնց համար հողակոյտէն անդին երկարող յաւիտենականութիւնը մութ, խաւար, մռայլ, ծածուկ, անիմանալի, խորհրդաւոր «հանելուկ» մըն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Նախապէս յօդուածաշարքով մը խօսած էինք ծնողքի մը իր զաւակին հանդէպ ունեցած պարտաւորութիւններուն մասին, խօսած էինք նաեւ, որ ինչպէ՛ս ծնողքի մը վերաբերմունքը իր դրական եւ կամ բացասական ազդեցութիւնը կ՚ունենայ անհատի մը կեանքին մէջ, սակայն, այժմ կ՚ուզենք միւս կողմէն նայիլ եւ խօսիլ զաւակի իր ծնողքին հանդէպ ունեցած պարտաւորութիւններուն մասին:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վստահաբար շատեր հարց կու տան, թէ ինչո՞ւ համար այսպէս եղաւ մեր ժողովուրդի վիճակը։ Ինչո՞ւ համար հայը՝ որ իր հայրենիքին, իր լեզուին ու մշակոյթին այնքան հոգիով ու սիրտով կապուած էր մէկէն ի մէկ յայտնուեցաւ նման անտարբերութեան մէջ.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Խառն ամուսնութիւնը կամ օտար ամուսնութիւնը, ընդհանրապէս «հարց» մը կը ներկայացնէ կարգ մը շրջանակներու, մշակոյթներու մէջ։ Բայց իսկապէս «հա՞րց» մըն է «օտար ամուսնութիւն»ը, երբ ամուսիններ գիտակից են ամուսնութեան, ընտանիքի գաղափարին, քանի որ ընտանիքի հիմերը հասկացողութիւն, հանդուրժողութիւն, ուրախութիւն եւ համբերութիւն է, եւ եթէ անոնք ամրապնդուած են սիրոյ զգացումով, այլապէս «օտար» կամ «խառն» ամուսնութիւնը կրնա՞յ արգելք հանդիսանալ այդ ամուսիններուն երջանկութեան։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մերօրեայ գողերը ի տարբերութիւն անցեալին, շատ աւելի խելացի են. անոնք լաւապէս կը հասկնան մարդկային հոգեբանութիւնը եւ այդ բոլորը կ՚օգտագործեն ի գործ դնելու համար իրենց ոչ-բարի ծրագիրը։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ներկայ կեանքի մեղքերէն մէկն է ապերախտութիւնը։ Մարդ կրնայ Աստուծոյ սիրոյն դէմ զանազան կերպերով մեղանչել՝ անտարբերութեամբ, որ կ՚անտեսէ եւ չ՚անդրադառնար եւ կամ կը մերժէ նկատի առնել աստուածային սէրը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Նկատէք թէ ոչ, օրական դրութեամբ մի քանի տասնեակ մարդիկ կը փորձեն ձեզ գողնալ, սակայն այս մէկը կ՚ընեն այնքա՜ն հմուտ ձեւերով, ինչ որ չէք նշմարեր: Անշուշտ, գողութիւնը նոր «արհեստ» մը չէ աշխարհի երեսին. ամէն ժամանակ ունեցած է իր գողը, իր պոռնիկը, իր ոճրագործն ու չարը, որոնք առաջնորդուած են նոյն սկզբունքով՝ որպէս տարբերութիւն ունենալով եղանակներն ու միջոցները:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Երբ Բեթսայիդա գնաց, անոր առջեւ կոյր մը բերին եւ կ՚աղաչէին իրեն որ դպչի անոր։ Անիկա կոյրին ձեռքէն բռնելով գիւղէն դուրս հանեց եւ անոր աչքերուն թքնելով՝ ձեռքը անոր վրայ դրաւ եւ հարցուց անոր թէ՝ բան մը կը տեսնէ՞։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի շաբաթներ առաջ ԺԱՄԱՆԱԿ, չորեքշաբթի, 15 հոկտեմբեր 2025-ի իր էջին մէջ «Հարազատներու հանդիպում» խորագրին տակ գրեց մեր գրչեղբօր՝ Վարանդ Քորթմոսեանի եւ իմ ԺԱՄԱՆԱԿ թերթի երիցագոյն անդամներէն Տ. Մաշտոց Քհն. Գափաքճեանին կատարած այցելութեան մասին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Երբ Աստուած վերջացուց ստեղծագործութիւնը, «շատ բարի է» ըսելով հռչակեց Իր ձեռքի գործին որակը։ Սակայն Աստուծոյ ստեղծագործութիւնը լեցուն կը տեսնենք ո՛չ թէ միայն «չար»ով, այլ անարդարութեամբ եւ չարչարանքով։
