Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Կռիւ»ը իր ամենալայն իմաստով կը նշանակէ՝ դիմադրել, հակառակիլ, փոխադարձել։ Կռիւը կրնայ ըլլալ մտային պայքար՝ վէճ, բանավէճ, ինչ որ գաղափարներու, տեսակէտներու ընդհարումն է՝ ուրկէ կը ծագի ճշմարտութիւնը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Alfred Louis Charles de Musset (1810-1857) ֆրանսացի բանաստեղծ, թատերագիր եւ վիպագիրը իր քերթուածներէն մէկուն մէջ սապէս կ՚ըսէ.
«Թէեւ բաժակս փոքր է, բայց ես կը նախընտրեմ խմել իմ բաժակէս»։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Տուք զկայսերն կայսեր եւ զԱստուծոյն Աստուծոյ»։ Աւետարանական այս խօսքը սահմանը կ՚որոշէ աշխարհայինին եւ աստուածայինին, ուրիշ խօսքով՝ նիւթական-աշխարհային աշխարհի եւ բարոյական-հոգեւոր աշխարհի։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Այստեղ, այս աշխարհի մէջ նեղութիւն պիտի ունենաք, սակայն քաջալերուեցէ՛ք, որովհետեւ ես յաղթեցի աշխարհին», (ՅՈՎՀ. ԺԶ 33)։ Այսպէս կը պատուիրէ Յիսուս, մատնանշելով թէ կեանքի մէջ միշտ պիտի պատահին նեղութիւններ, դժուարութիւններ՝ որոնց հանդէպ պէտք է քա՛ջ ըլլալ Իր իսկ օրինակով։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Անուրանալի ճշմարտութիւն մըն է, թէ մարդ միշտ ունի թերութիւններ եւ տկարութիւններ, որոնք կը ստեղծեն տարակոյսներ, անորոշութիւններ։ Մարդ շատ անգամ կը դժուարանայ հաւատալու որեւէ «իրողութեան»՝ որքան ալ ան ըլլայ «ճշմարտութի՛ւն»։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հայ լե­զուա­բա­նու­թեան հիմ­նա­դիր­նե­րէն Հայր Ար­սէն Այ­տը­նեան ծնած է Պո­լիս, 1825 թուա­կա­նին։
Վիեն­նա­յի Մխի­թա­րեան­նե­րու մօտ, ան հետզ­հե­տէ կը հմտա­նայ մա­տե­նագ­րու­թեան, փի­լի­սո­փա­յու­թեան, ի­տա­լե­րէ­նի, ֆրան­սե­րէ­նի, անգ­լե­րէ­նի, գեր­մա­նե­րէ­նի, ա­րա­բե­րէ­նի եւ թրքե­րէ­նի մէջ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Խա­չը զօ­րու­թիւն է՝ փրկու­թեան ճամ­բա՜յ։
5-րդ դա­րու կէ­սե­րուն, երբ Վա­ղար­շա­պատ քա­ղա­քի մէջ հայ գի­րե­րու ստեղ­ծիչ Սուրբ Մես­րոպ Մաշ­տոց, ար­դէն տա­րի­քը ա­ռած, փա­կեց իր աչ­քե­րը։ 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Խաչվերացի յաջորդող 4-րդ կիրակի օր Սուրբ Պատարագի ընթացքին՝ որպէս Ճաշու Աւետարան կը կարդացուի Մարկոսի Աւետարանի ԺԱ գլխուն 27-33 համարները։ Խաչվերացի յաջորդող 4-րդ կիրակին, այս տարի կը հանդիպի 7 հոկտեմբերի։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Երբ մէկը խնդիր ունի քեզի հետ եւ դատի կը կանչէ քեզ, սկիզբէն համաձայնութեան եկուր անոր հետ՝ դատարան չինկած, այլապէս քեզ դատաւորին կը յանձնէ, դատաւորն ալ՝ ոստիկանին, եւ բանտ կը նետուիս։ Վստահ եղիր թէ բանտէն պիտի չելլես, մինչեւ որ տուգանքիդ վերջին դահեկանը չվճարես», (ՄԱՏԹ. Ե 25-26)։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեանքի մէջ կան այնպիսի շինարար՝ անայլայլելի եւ մշտնջենաւոր սկզբունքներ, որոնք կեանքը կը դիւրացնեն եւ անոր ընթացքը կ՚որոշեն։
Զոր օրինակ, ուրիշի մը հետ վարուիլ այնպէս՝ ի՛նչպէս որ կ՚ուզես վարուին քեզի հետ։ Այս կը նշանակէ՝ հասկնալ ուրիշին զգացումները, մտածումները եւ համեմատել զանոնք իր զգացումներուն, իր մտածումներուն հետ, եւ ըստ այնմ վարուիլ կամ շարժիլ ուրիշներու նկատմամբ։