Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ճշմարտութիւնները միշտ մեր գլխուն վրայ են, եւ ո՛չ թէ մեր ոտքերուն տակը. բարձրութեան մէջ, եւ ո՛չ թէ ցած տեղեր։ Ուրեմն ճշմարտութիւնները աժանցնելու փորձութենէն զգուշանալո՛ւ է մարդ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Առաւօտեան կանուխ ժամերուն բնաւ փորձա՞ծ էք ունկնդրել թռչունի մը երգը։ Թռչունի մը երգը ունկնդրողներու համար կը բաւէ մարդկային ունայն մեծամտութիւնը փշրուած զգալ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յաճախ կեանքի նեղութիւններէն, դժուարութիւններէն եւ տառապանքներէն կը գանգատինք. կեանքի մէջ չկայ պահ մը, որ անոնց հետ կերպով մը չդիմաւորուինք։ Այս զգացումները շատ սովորական է դարձած, քանի որ կեանքի ուրախ օրերը աւելի քիչ են, քան նեղութիւններով լեցուն օրերը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Արժանապատուութիւն»ը իր ամենալայն առումով՝ մարդուն որպէս անձ ունեցած պատիւն է։ Այս իմաստով արժանապատուութիւնը սերտօրէն կապուած է անձին՝ որ անհատապէս կ՚որոշէ զայն, ինքնութիւն կու տայ անոր եւ անհատին, հաւաքականութեան մէջ վարկը ցոյց կու տայ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդիկ իրաւացի են, երբ կը գանգատին խաւարէն, մութէն, քանի որ խաւարը եւ մութը անորոշութիւն, մտահոգութիւն եւ ընդհանրապէս վախ կը պատճառէ։
Սակայն պէտք չէ մոռնալ, որ ամէն խաւարի մէջ կայ անպայման լոյսի նշոյլ մը՝ որ ի վերջոյ պիտի լուսաւորէ եւ պիտի վանէ խաւարը, մութը։ 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդկային կեանքին մէջ միշտ անակնկալներ կրնան պատահիլ։ Այս անակնկալներուն տրուած իմաստին եւ անոնց պատճառներուն տրուած արժէքին համեմատ կարելի է ստուգել «հաւատք»ը՝ թէ ան իրական հաւատք է կամ ո՛չ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Որեւէ մարզի մէջ կարգապահութիւնը (discipline) անհրաժե՛շտ է։ Կարգապահութիւնը, արդարեւ յաջողութեան հոգին է։ Կեանքի մէջ նպատակի մը հասնելու համար որքան պէտք է աշխատութիւն, գիտութիւն եւ փորձառութիւն, նո՛յնքան անհրաժեշտ է կարգապահութիւնը, քանի որ եթէ կարգապահութիւնը պակսի աշխատանքի մը մէջ, այդ աշխատութիւնը որեւէ արժէք չ՚ունենար, ապարդիւն կ՚ըլլայ ամէն ջանք։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Բաղձանքս
«Երազներս խունկ ու ծաղիկ
«Ինկան մութի քօղին մէջ.
«Մահը իջաւ հոգւոյս բաղձիկ
«Խըլել սէրն իմ լուսառէջ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Արարածներուն բազմազան կատարելութիւնները, ինչպէս՝ ճշմարտութիւնը, բարութիւնը, գեղեցկութիւնը, կը ցոլացնեն Արարիչին՝ Աստուծոյ անհուն կատարելութիւնը։ Այս իմաստով կատարելութիւնը արժէքներու բացարձակ, ամբողջական վիճակն է. գագաթնակէտը, վերջնագոյն կէտն է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Երբ «բարեկամ» բառը տառացիօրէն մեկնել փորձենք, չենք կրնար հասնիլ «բարեկամութեան» իսկական եւ բարձրագոյն իմաստին։ Արդարեւ, «բարեկամ», տառացիօրէն կը նշանակէ «մէկը որ բարի կը կամենայ, կամ բարիք ընել կ՚ուզէ, բարիք կ՚ընէ»։