ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Երբ Բեթսայիդա գնաց, անոր առջեւ կոյր մը բերին եւ կ՚աղաչէին իրեն որ դպչի անոր։ Անիկա կոյրին ձեռքէն բռնելով գիւղէն դուրս հանեց եւ անոր աչքերուն թքնելով՝ ձեռքը անոր վրայ դրաւ եւ հարցուց անոր թէ՝ բան մը կը տեսնէ՞։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի շաբաթներ առաջ ԺԱՄԱՆԱԿ, չորեքշաբթի, 15 հոկտեմբեր 2025-ի իր էջին մէջ «Հարազատներու հանդիպում» խորագրին տակ գրեց մեր գրչեղբօր՝ Վարանդ Քորթմոսեանի եւ իմ ԺԱՄԱՆԱԿ թերթի երիցագոյն անդամներէն Տ. Մաշտոց Քհն. Գափաքճեանին կատարած այցելութեան մասին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Երբ Աստուած վերջացուց ստեղծագործութիւնը, «շատ բարի է» ըսելով հռչակեց Իր ձեռքի գործին որակը։ Սակայն Աստուծոյ ստեղծագործութիւնը լեցուն կը տեսնենք ո՛չ թէ միայն «չար»ով, այլ անարդարութեամբ եւ չարչարանքով։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Զաւեշտալի, սակայն իրաւ է, որ շատեր Հայաստանի ներկայ իշխանութիւններու եկեղեցւոյ դէմ տարած պայքարը կը համեմատեն 1517 թուականին Մարթին Լուտեր Քինկի եկեղեցին «բարեփոխել»ու մտադրութեան հետ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ժամանակաւոր՝ անցողական կեանք մը կ՚ապրինք աշխարհի վրայ՝ ուր կը տիրէ անորոշութիւն, անհոգութիւն, անապահովութիւն, վտանգ, վախ, կասկած, ոճիր եւ մա՛հ։ Կեանքը նաեւ լեցուն է բոլորովին հակադիր վիճակներով՝ ցաւ եւ խանդ, վիշտ եւ խինդ, բաժանում եւ միացում, արցունք եւ ժպիտ, դժբախտութիւն եւ երջանկութիւն եւ այլն։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Սփիւռքը տասնամեակներ շարունակ երգեց «Թռէ՜ք հայեր, թռէ՜ք դէպի Հայաստան»ը, սակայն հակառակ իր ունեցած կարելիութիւններուն երբեք թռելու փորձ մը չկատարեց, որովհետեւ անոր համար հայրենիքն ու հայրենասիրութիւնը շօշափելի հող ու ջուր ըլլալէ աւելի մնաց վերացական զգացողութիւն մը՝ որ անոնց տուաւ այն համոզումը, որ հայրենիքը «բան» մըն է, որ պէտք է կարօտնաս, անսահման սէր զգաս անոր հանդէպ՝ սակայն գործնական գետնի վրայ բան մը չընես...
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բերա՝ պատմութեան ընթացքին ունեցած է վեց եկեղեցի. Ս. Երրորդութիւն եկեղեցի, Ս. Յարութիւն եկեղեցի, Ս. Լուսաւորիչ եկեղեցի, Գասըմփաշայի Ս. Յակոբ եկեղեցի, Ֆէրիգիւղի Սրբոց Վարդանանց եկեղեցի եւ Ս. Աստուածածին եկեղեցի։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Եթէ որպէս գրող կը հաւատաք, թէ ընթերցողն է, որ գրողը գրող կը դարձնէ, ապա պէտք է ընդունիք, որ կամաց կամաց կը կորսնցնէք ձեր գրող ըլլալու յատկանիշը, որովհետեւ արժեչափերու խեղաթիւրուած այս ժամանակին մէջ մամուլը եւ հետեւաբար գրողը ընթերցողի պակասը ունի:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Գիրքը եւ գիրը բաւարար չէին Հայ Թարգմանիչ վարդապետներուն համար։ Աստուածաշունչ եւ այբուբենը անհրաժեշտ էին, կենսակա՛ն, բայց ո՛չ բաւարար։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հաւատացէ՛ք, որ Հայաստանի քաղաքականութեան եւ եկեղեցի-իշխանութիւն յարաբերութեան մասին գրել չենք ուզեր, սակայն, շատ մը երեւոյթներ այնքա՛ն անհանդուրժելի կը դառնան, որ կամայ թէ ակամայ մենք մեզի դարձեալ կը գտնենք այս նիւթին մէջ։
