ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ամէն մարդ իր բողոքը բարձրացնելու տարբեր ձեւերը ունի. մին կը դիմէ քննադատութեան, ուրիշ մը երգիծանքի. մին տրամաբանութեամբ իր «դատ»ը պաշտպանել կը փորձէ, իսկ ուրիշ մը փողոցային կռիւով. գտնուած են սակայն ուրիշներ, որոնք հաւատացած են, որ բողոք մը բարձրացնելու եւ կարծիք մը տարածելու լաւագոյն ձեւը գիր-գրականութիւնն է, որ հակառակ հրապարակախօսութեան ունի աւելի երկար ապրելու յատկութիւն՝ մանաւանդ եթէ գրի առնուած ըլլայ սրամիտ լեզուով մը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Միակ գիտցածս ո՛չինչ գիտնալս է»։ Բոլորիս ծանօթ է Սոկրատէսի այս խօսքը։ Արդարեւ, այս խօսքերը յայտնի համեստութեան մը արտայայտութիւնը չէ՛, այլ՝ ճշմարտութեան դրսեւորո՛ւմը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայ հրապարակախօս Մամուրեան ազգերու զարգացումին ու բարգաւաճումին համար իր աշխատութիւններէն մէկուն մէջ հետեւեալ գաղափարը կը յայտնէ. «Լաւագոյն կը սեպեմ որ ազգ մի պարծանաց գագաթը հասնելէն ետեւ առօք փառօք կործանի, անդիմադրելի պարագաներէ ստիպեալ՝ անհետ մարի, քան թէ շքեղ անցեալէ մ՚ետեւ անփոյթ ու հաշմ թափառի ներկայի մէջ»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդիկ մանուկներ կը բերէին Յիսուսի եւ կ՚ուզէին որ Ան դպչի անոնց։
Ինչո՞ւ այս փափաքը։
Արդարեւ, մարմնական շփումը Յիսուսի հետ զարմանահրաշ բժշկութիւններու պատճառ եղած է, ինչպէս բազմաթիւ անգամներ յիշուած է աւետարաններու զանազան հատուածներուն մէջ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ի՜նչ չարաշուք պատահականութիւն մըն էր. բախտ վիճակած էր իրենց հսկայական օդանաւակայանին մէջ նստելու քով քովի: Անոնց միջեւ գտնուող միակ հասարակաց գիծը այդ սպասման սրահին մէջ գտնուիլն էր պարզապէս. տարբեր էին անոնց յոյզերը, սրտի խռովքն ու ապրումները:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ընդհանրապէս կ՚ըսուի, թէ դատավարութեան մը ընթացքին՝ ամենալաւ եւ արդիւնալի որոշումը կը կայանայ, երբ ան կը վերջանայ կողմերուն համաձայնութեամբ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր մեծանուն գրողներէն Պերճ Պռոշեանի ծննդեան 187 ամեակն է. գրող՝ որ ժամանակին իր յատուկ տեղը ունեցած է հայ գրականութեան մէջ. շատերու կողմէ սիրուած, սակայն իր քաղաքական համոզումներուն պատճառով բազմաթիւ քննադատութեանց արժանացած:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Դարձեալ լսեր էք որ ըսուեցաւ առաջիններուն,- Սուտ երդում մի՛ ըներ, հապա ըրած երդումներդ վճարէ Տէրոջը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Սփիւռքի տարածքին եկեղեցին, կուսակցութիւններն ու բարեգործական կառոյցները ամէն ջանք ի գործ դրին շրջաններու մէջ հայկական վարժարաններ ստեղծելու եւ այդ վարժարաններուն միջոցով օտարութեան մէջ ապրող հայուն հայեցի դաստիարակութիւն ջամբելու համար, սակայն կարելի չեղաւ բոլոր գաղութներուն մէջ հայկական վարժարաններ ունենալ. անոնք փորձեցին դպրոցները հիմնել հոն՝ ուր հայութեան թիւը շատ է. շատ մը շրջաններ ցաւ ի սիրտ զրկուեցան այդ առաւելութենէն եւ մնացին առանց հայկական վարժարանի:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ան որ վրէժի կը ձգտի՝ երկու գերեզման կը փորէ», կ՚ըսէ չինական ժողովրդական իմաստութեան ասոյթը։ Արդարեւ, յանցանքը ներել խաղաղութիւն հաստատել՝ ներողին ալ, ներուողին համար ալ խղճի հանգստութիւն է, քանի որ վրէժի զգացումը երկուստեք վնասակար եւ քանդիչ, կործանիչ զգացում մըն է։
