ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Արցունքը մեր կեանքի անբաժան մէկ մասն է. մարդ լոյս աշխարհ գալու ժամանակ կու լայ եւ այդ օրէն միշտ ուրախութեան եւ լալու մէջ իր կեանքը կը տարուբերի։ Մարդ տարիքով ինչքան յառաջանայ, նոյնքան տառապանքի ու ցաւի ազդեցութիւնը փոփոխութիւն կը կրէ. մանկութենէն պատանեկութիւն, ապա երիտասարդութիւն, մեծահասակութիւն. բոլոր ժամանակներն ալ ունին իրենց տարբեր ցաւերն ու մտահոգութիւնները.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Խաղաղութիւն» բառը, ընդհանրապէս ամենէն աղաւաղուած բառն է մարդկութեան լեզուին վրայ այսօր։ Խաղաղութիւնը նաեւ ամենէն ցանկալի հոգեվիճակն է մարդկութեան համար։ Արդարեւ, մարդկային կեանքի յարգանքը եւ աճումը խաղաղութիւն կը պահանջեն։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այն թուականներուն, երբ կինը լոկ որպէս տնային գործերու եւ զաւակներու խնամքի պատասխանատու կը նկատուէր, Մարի Պէյլէրեան կը բարձրաձայնէր, թէ կինը ի՛նք եւս տղամարդու կողքին պարտի աշխատիլ
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ ներկան կ՚ապրի՝ անցեալի յիշատակներով եւ ապագայի փափաքներով։ Եւ մարդ, անցեալի եւ ապագայի շրջանին միշտ, դարերու ընթացքին կը ձգտի ազատութեան եւ որուն անմիջապէս կը յաջորդէ անկախութիւնը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարի Պէյլարեանի յաջորդ յորդորը տարօրինակ է եւ սպասուածին հակառակ։ Ընդհանրապէս դաստիարակներ կը յորդորեն, որպէսզի մարդ հեռու մնայ փառասիրութենէն, փառքէն, սակայն Մարի կու գայ իր սանուհիներուն ըսելու «Փառքը սիրեցէ՛ք». այսպէս կը կոչուի Մարիի յաջորդ նամակի խորագիրը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Անշուշտ կարելի չէ ըսել, թէ վիշտ եւ արցունք չըլլայ աշխարհիս վրայ։ Բայց Սուրբ Հոգիին մխիթարութիւնը գերազա՛նց է։ Բառերով կարելի չէ բացատրել ի՛նչ որ Աստուած կ՚ընէ վշտաբեկ եւ ցաւատանջ սիրտերու։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարի Պէյլէրեան իր աշակերտներուն դիտել կու տայ շատ կարեւոր կէտ մը, որ մերօրեայ նոր սերունդը եւս կ՚անգիտանայ. արտաքինէն դատելով յաճախ գայթակղութեան մէջ գտնուողներուն կեանքը «փայլուն» ու «գրաւիչ» կը նկատենք եւ կամայ ակամայ որոշ ցանկութիւն մը կ՚ունենանք այդ փայլուն կեանքով ապրելու:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդկային յարբերութիւններու մէջ վստահութիւնը կարեւոր տեղ մը կը գրաւէ, քանի որ մարդոց վստահիլ կամ չվստահիլ, ընդհանրապէս կեանքին ընթացքը կ՚որոշէ։ Մարդ՝ քանի որ ընկերային կեանք ապրելու կոչուած է, պարտաւոր է վստահելու ուրիշի մը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարի որպէս վերջին խօսք իր սանուհիներուն շատ բան ունի ըսելիք, սակայն, այդ շատէն կ՚ընտրէ միայն մէկը եւ այդ մէկը կնոջական կեանքի ամենէն կարեւոր առաքինութիւններէն մէկը նկատելով կը յորդորէ. «Պարկե՛շտ եղիք»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Շամախեցի Յակոբ Կաթողիկոսի (Յակոբ Ե. Շամախեցի. 1759-1763) վախճանումէն յետոյ Սուրբ Էջմիածնի միաբանները ժողով գումարեցին կաթողիկոս ընտրելու համար. սակայն չկարողացան մէկը ընտրել, քանի որ առաջարկուողներուն բազմաթիւ ներկայութիւնը կը դժուարացնէր ընտրութիւնը. միայն հինգերորդ ժողովին ընտրեցին Սիմէոն Երեւանցի Եպիսկոպոսը՝ որ նոր դարձած էր իր նուիրակութենէն։
