Հոգե-մտաւոր

ՕՏԵԱՆԻ ԳՐԱԿԱՆ ԱՌԱՋԻՆ ՔԱՅԼԵՐԸ (Բ.)

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Երուանդ Օտեան պատանի տարիքին հազիւ գրել ու կարդալ կը սորվի, փոքր թերթ մը կը պատրաստէ, որուն մէջ կը սկսի գրի առնել խոհարարին եւ սպասուհիին միջեւ տեղի ունեցած վէճերն ու կռիւները, կը գրէ օրուան ճաշացուցակը, ինչպէս նաեւ այցելուներուն ցանկը, ընտանեկան պտոյտները եւ այլն:

ԿԱՅՍՐԻՆԸ՝ ԿԱՅՍՐԻՆ ԵՒ ԱՍՏՈՒԾՈՅՆ՝ ԱՍՏՈՒԾՈՅ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Երկնային եւ երկրային՝ հոգեւոր եւ աշխարհային գործերու իրարմէ զատ գործածութիւնը յաճախ հարց եղած է մարդկային-ընկերային կեանքի պատմութեան ընթացքին։ Հոգեւո՞րը թէ աշխարհայինը առաջնակարգ է, այս հարցով զբաղած են ընկերաբաններ, հոգեւորականներ, քաղաքագէտներ։

ՕՏԵԱՆԻ ԳՐԱԿԱՆ ԱՌԱՋԻՆ ՔԱՅԼԵՐԸ (Ա.)

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Կասկածէ վեր է, որ Երուանդ Օտեան հայ գրականութեան մեծագոյն դէմքերէն մէկն է՝ իր «Փանջունի»ով, «Ազգային բարերար»ով, «Թաղականին կնիկ»ով եւ այլ գործերով, որոնք երկար ժամանակ իրենց յատուկ տեղը պիտի ունենան գրականութեան մէջ: Սակայն պէտք է ըսել, որ Օտեանի գրական առաջին քայլերը, իր իսկ վկայութեամբ, ձախողութեան շրջան մըն էր։

ԵՐԿՆԱՅԻՆ ՀԱՐՍՏՈՒԹԻՒՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Ո՜րչափ դժուար է Աստուծոյ թագաւորութիւնը մտնել անոնց՝ որ հարստութիւն ունին… Ո՜րչափ դժուար է Աստուծոյ թագաւորութիւնը մտնել իրենց հարստութեան յուսացողներուն։ Դիւրին է որ ուղտը ասեղին ծակէն անցնի, քան թէ հարուստը Աստուծոյ թագաւորութիւնը մտնէ…». (ՄԱՐԿ. Ժ 23-25)։

«ԱՄԵՐԻԳԱ»

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Յետեղեռնի հայութիւնը բաժնուեցաւ երկու մասի. ոմանք անկախ հայրենիքի մէջ տիրող վիճակէն չուզեցին վերադառնալ եւ ամէն գնով փորձեցին կապուած մնալ օտար հողին։ Մանաւանդ շատեր՝ որոնք Ամերիկա մեկնեցան, ամէն ջանք ի գործ դրին նմանելու համար ամերիկացիին, որովհետեւ ինչպէս այսօր, նոյնպէս ալ անցեալին, «երանելի» ըլլալու պատիւը ունէր Ամերիկան:

ՈՒՍՈՒՑՄԱՆ ՆՊԱՏԱԿԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Սա անուրանալի, անժխտելի իրականութիւն մըն է, թէ՝ ուսումը, մարդուս անհրաժեշտ եւ կարեւորագոյն պահանջներէն մէկն է։ Ուսումով է, որ մարդուս միտքը կը զարգանայ եւ ուսումով մարդուս հոգին կ՚ազնուանայ։

ՁԵՐ ՎԷՐՔԵՐԸ… ՁԵՐ ԶՈՀԵՐԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Արեւմտահայուն եւ արեւելահայուն բախումը սկիզբ առաւ այն ժամանակ, երբ սփիւռքը հայրենիքին, իսկ հայրենիքը՝ սփիւռքին օգնութեան կարիքը ունէր. դժոխքը հարազատ աչքերով տեսած արեւմտահայը իր վէրքերը բուժելու եւ ցաւերը սփոփելու համար հայրենիքի աջակցութեան անհրաժեշտութիւնը ունէր, իսկ հայրենիքը իր կարգին վերածաղկելու համար կարօտութիւնը ունէր սփիւռքին:

ԱՍՏՈՒԱԾ ՍՏԵՂԾԵՑ՝ ԻՆՔԶԻՆՔ ՅԱՅՏՆԵԼՈ՛Ւ ՀԱՄԱՐ ՄԱՐԴՈՒՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Աստուած բազմաթիւ պատճառներ ունէր արարածներ ստեղծելու համար եւ մանաւանդ մա՛րդը։ Եւ այս պատճառներէն գլխաւորը՝ ինքզինք յայտնելու շարժառիթն է։

«ՀԱՅԵՐԷՆ ԽՕՍԻԼԸ ՄԵԾ ԱՄՕԹ ԿԸ ՍԵՊԵՆ ԿՈՐ»

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր գրութիւններուն մէջ յաճախ կ՚ըսենք, որ պէտք է կարդալ հիները, ո՛չ թէ որովհետեւ «նոր»երը տալիք կամ «ըսելիք» չունին, այլ պարզ այն պատճառով, որ հակառակ ժամանակներու փոփոխութեան շատ անգամ անցեալը հայելին կը դառնայ ներկային, որովհետեւ ինչպէս գիտենք, պատմութիւնը ինքզինք կրնկելու ոչ դրական սովորութիւն մը ունի:

Էջեր