Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ էակը ընդհանրապէս անյա՛գ է. կիրքերը բաւարարութիւն՝ յագենալ, կշտանալ չեն գիտեր։ Մարդ երբեք գոհ չէ՛ իր վիճակէն, այլ միշտ կ՚ուզէ աւելին՝ աւելի՛ շատը, աւելի՛ ճոխը եւ աւելի՛ առատը։ 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ծնողներ կ՚ուզեն որ իրենց զաւակները լա՛ւ կրթութիւն ստանան, սորվին եւ դաստիարակուին՝ որպէսզի կեանքի լաւ պատրաստուին, եւ ապագային բարւոք կեանք մը ապրին։ Շատ բնական է ասիկա։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Երջանկութիւնը սրբութի՛ւն է։ Սրբութիւնը միա՛կ ուղին է, որ կ՚առաջնորդէ այդ նպատակին. մարդուս սրտին բոլոր փափաքները, ուրիշ բան չեն ըներ եթէ ոչ հեռացնել զինք այն ճամբայէն, որու ծայրը երջանկութիւնն է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդը՝ ամբողջ բնութեան մէջ էակ մըն, որ յաճախ տիրել, գերազանցել կ՚ուզէ բնութեան եւ կը կարծէ տիրել, բայց ի վերջոյ դարձեալ բնութիւնը տիրական կը հանդիսանայ։ Եւ ո՛րքան ճիշդ տեսութիւն մըն է՝ ճշմարտութի՛ւն մը՝ թէ մարդ ի՛նչ որ կ՚առնէ բնութենէն, ի վերջոյ կը պարտաւորուի զայն վերադարձնել բնութեան, հատուցանել նոյնիսկ աւելիով։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յախաճ կը խօսինք բարեկամութեան մասին. կը խօսինք, քանի որ մարդկային կեանքին մէջ կարեւոր է բարեկամը, բարեկամութիւնը։ Մարդ միշտ կ՚ուզէ բաժնել իր զգացումները, իր ապրումները, իր յոյզերը, իր փափաքները իմ նմանին հետ՝ «ուրիշ»ի մը հետ, քանի որ ան ընկերային էակ մըն է եւ երբեք ինքնաբաւ չէ՛։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Քաղցրախօս՝ անուշ լեզուով խօսուած խօսքը կը նմանի փեթակի մը բջիջներէն հոսող մեղրի կաթիլներու։ Արդարեւ, մեղրախորիսխ, այսինքն մեղրով լեցուն բջիջներ ինչպէս որ մեղրածոր են, քաղցր՝ անուշ խօսք մըն ալ նո՛յնպէս մեղրի նման քաղցր է եւ կարծես «բերնէն մեղր կը հոսի», ինչպէս՝ փեթակին մեղրաբջիջներէն մե՛ղր։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդկային կեանքին յարգանքը եւ աճումը՝ խաղաղութիւն կը պահանջեն։ Խաղաղութիւնը, արդարեւ, կարելի չէ ձեռք ձգել առանց անհատներու նիւթական, հոգեկան եւ մտային արժէքներուն պահպանումին, առանց մարդկային էակներուն իրարու միջեւ ազատ հաղորդակցութեան, առանց անձերու եւ ժողովուրդներու արժանապատուութեան յարգանքին եւ առանց մարդասիրական արարքներու յարատեւ եւ անկեղծօրէն գործադրութեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Այսօր կ՚ուզենք մեր սիրելի՜ ընթերցող բարեկամներուն հրամցնել գրականութեան հսկայ փեթակէն մեղրի կաթիլներ, որոնք իրապէ՛ս փեթակի մը ամէն մէկ խոռոչէն կաթող քաղցր մեղր է՝ որ կը սնուցանէ հոգին եւ կ՚ազնուացնէ զայն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Նոր Կտակարանի «Արքայութիւն» բառը կարելի է հասնկալ իբր «արքայութիւն»՝ վերացական իմաստով, իբր «թագաւորութիւն»՝ թանձրացեալ իմաստով եւ կամ «տէրութիւն»՝ իշխանական իմաստով։ Սա ակնյայտ է՝ որ Աստուծոյ թագաւորութիւնը մեզմէ առաջ է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Համբերութիւնը կեա՛նք է… Բայց կեանքի ընդհանուր փորձառութիւնը մարդուս ցոյց կու տայ թէ՝ համբերութեան շատն ալ տանջա՛նք է։