Հոգե-մտաւոր

ՍՐՏՈՎՍ ՉԷ…

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Տակաւին սփիւռքի մէջ երբ կը շարունակուի հնչել «մարդուժի պատրաստութեան» արձագանգները, Երեւանի մէջ հանդիպեցայ երիտասարդի մը, որ (դժբախտաբար թէ բարեբախտաբար չե՛մ գիտեր) մարդուժ մըն է. գիտակից ու հայրենասէր երիտասարդ մը, որ Հայագիտական բաժինը աւարտելէ ետք մի քանի տարի զբաղած է ուսուցչութեամբ, սակայն կեանքի պայմանները զինք հասցուցած են հայրենիք:

ԿԻՐԱԿՆՕՐԵԱՅ ՊԱՏԱՐԱԳԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Կիրակին յատկապէս կը զանազանուի շաբաթէն, որուն ժամանակագրականօրէն կը յաջորդէ ամէն շաբաթ, իսկ անոր արարողական պարտաւորութիւնը կիրակի կը փոխուի բոլոր քրիստոնեաներուն համար։ Սաղմոսերգուն կ՚ըսէ. «Այս օրը ըրաւ Տէրը, եկէ՛ք ցնծանք եւ ուրախանանք». (ՍԱՂՄ. ՃԺԸ 24)։

«ՅԵՏ ՏԱՐ ՔՈ ԽԱՉԸ»

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Աստուծոյ դէմ բորբոքող այս անգամ իգական սեռի ներկայացուցիչ մըն է՝ Շուշանիկ Կուրղինեան, որ ապրած է 1876-1927 թուականներուն միջեւ: Մինչեւ օրս լաւապէս չուսումնասիրուած գրողներէն մէկն է Շուշանիկ, որ պէտք է իր ուրոյն տեղը ունենայ հայ գրականութեան մէջ՝ Սիպիլի, Զապէլ Եսայեանի եւ այլ իգական սեռի ներկայացուցիչ գրողներու կողքին:

ՄՏԱԾՈՒՄԸ ԵՒ ՄՏԱԾԱԿԱՆԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Մտածական»ը յատկապէս փնտռտուք մըն է։ Մարդուս հոգին կը փնտռէ հասկնալ «ինչո՞ւ»ն եւ «ինչպէ՞ս»ը քրիստոնեայ կեանքին եւ ընդհանրապէս «կեանք»ին, որպէսզի յարի եւ պատասխանէ Տիրոջ իրմէ խնդրանքին։

ԱՆԳԱՄ ՄԸՆ ԱԼ ԽԱՉՈՒԻ ԹՈ՛Ղ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Երէկուան մեր գրութեան մէջ «Կը վախնան քեզմէ, բռնակալ Ալլահ» խորագրեալ յօդուածով խօսեցանք Մինաս Պետրոսեանի «Բողոք առ Աստուած» բանաստեղծութեան մասին, ուր բանաստեղծը հայ ժողովուրդին դժբախտութեան հիմնական պատճառ կը նկատէր զԱստուած:

«ԿԸ ՎԱԽՆԱՆ ՔԵԶՄԷ, ԲՌՆԱԿԱԼ ԱԼԼԱՀ»

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր թուականէն 164 տարիներ առաջ՝ 24 մայիս 1860 թուականին պոլսահայութեան ընդունած «Ազգային Սահմանադրութիւն»ը յաղթութիւն մը կը նկատուէր. թէեւ շատեր առաջին իսկ օրէն դէմ կ՚արտայայտուէին, սակայն ընդհանուր կը տիրէր «յաղթական» մթնոլորտ մը:

Էջեր