ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Չեմ գիտեր նման ուսումնասիրութիւն կատարուած է թէ ո՛չ, սակայն ինքնավստահ ձեւով կրնամ ըսել, որ աշխարհի վրայ չկայ աւելի տարօրինակ, աւելի զարմանալի ժողովուրդ՝ քան հայ ազգը. ազգ՝ որ ամէ՛ն օր ունի զարմանալի նորութիւն մը, մէկը միւսէն տարօրինակ, մէկը միւսէն զարտուղի:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աստուած մարդուս միշտ լաւագոյնը կու տայ, քանի որ Ան լաւագոյնը կը կամենայ իր արարածներուն համար։ Աստուած կատարեալ է, եւ կ՚ուզէ որ մարդիկ ալ կատարեալ ըլլան։ Արդարեւ Աստուծոյ բոլոր արարչագործութիւնը ծրագրուած է լաւագոյնին եւ կատարեալին իրականացման։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մինչեւ որոշ ժամանակ խստագոյնս կը մերժէի բախտի գոյութիւնը եւ կը հաւատայի, որ բախտ ըսուածէն աւելի կարեւոր է մարդուն կամքը, իմաստութիւնն ու նուիրումը աշխատանքի մը. շատերու, նոյնիսկ ընտանիքի անդամներէն մէկ երկու հոգիի հետ ունեցած եմ բանավէճ մը՝ փաստելու համար բախտէն աւելի միւսներուն կարեւորութիւնը, սակայն վերջերս կարծես ես ալ սկսած եմ համոզուիլ որ բախտ մը գոյութիւն ունի, որ կրնայ շատ անգամ աւելի՛ն արժել՝ քան հոգիով ու սիրտով կատարուած աշխատանք մը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդը երբ կը գործէ «ինքնակամ» կերպով, ան, այսպէս ըսելու համար. «հա՛յրն է իր արարքներուն»։ Մարդկային արարքները, որոնք ազատօրէն ընտրուած եւ գործադրութեան պատրաստ են յետ խղճի քննութեան, որակաւորելի են ըստ բարոյականի։ Ուստի անոնք «բարի» են կամ «չար»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կը կասկածիմ որ աշխարհի վրայ գոյութիւն ունենայ մարդ՝ որ հաճոյք կը ստանայ ապերախտութիւն տեսնելէ եւ հաւանաբար հազուագիւտ երեւոյթներէն մէկն է ապերախտութիւնը, որ մարդոց միջեւ կը մնայ որպէս հասարակաց կէտ՝ ի տարբերութիւն միւս երեւոյթներուն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հակառակ նիւթապաշտ դարու մը նիւթապաշտ փիլիսոփայութեան, կա՛յ եւ կը մնայ «հոգի»ն, որքան ատեն որ կը մնայ մարդս։ Կեանքը, աղբիւրը մեր հոգեկան բոլոր գործունէութիւններուն, դեռ կարելի չէ եղած նիւթէն բխեցնել։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Բոլորիս ալ ծանօթ է մեր հայ ժողովուրդին, մանաւա՛նդ իգական սեռի պատկանողներուն բամբասանքին հանդէպ ունեցած տկարութիւնն ու անսահման սէրը, որ ձեւով մը մեր ժողովուրդին կեանքը «կը քաղցրացնէ» եւ քիչ մըն ալ կ՚իմաստաւորէ, որովհետեւ որպէս եզրակացութիւն այդ բամբասուողը մի՛շտ մեղաւոր, իսկ իրենք անմեղ դուրս կու գան:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Երբ այս տողերը կը գրենք հայերէն տառերով, եւ դուք, սիրելի՜ ընթերցողներ, կը կարդաք զանոնք, ասիկա կը պարտինք Ս. Սահակ Պարթեւի եւ Ս. Մեսրոպ Մաշտոցի, եւ երբ կ՚ընթերցենք Սուրբ Գիրքը հայերէն լեզուով, կը պարտինք Թարգմանիչ վարդապետներու՝ որոնք կը յիշենք երախտալից սրտով եւ կը խոնարհինք անոնց այս կենարար ժառանգութեանը առջեւ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հաւանաբար քիչ մը տարօրինակ հնչէ, սակայն ճշմարտութիւն է որ մարդ իր կեանքի ընթացքին ամենէն շատ վնասն ու վիրաւորանքը օտարաներէ աւելի կը ստանայ իր սիրելիներուն կողմէ՝ յաճախ գիտակցաբար եւ յաճախ ալ անգիտակցաբար:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բնաւ մատնուա՞ծ էք շփոթ վիճակի մը երբ հայու մը հետ ծանօթացած էք եւ հարցուցած դուք ձեզի, թէ արդեօք հայերէն կը խօսի՞։ Արդարեւ, շատ հակասական կը թուի թէ՛ հայ ըլլայ մէկը եւ թէ՛ հայերէն չխօսի։
