ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Պէտք է ռուսին վստահի՞լ...
Այս հարցումին պատասխանն է, որ հայ ազգը կը փնտռէր աւելի քան դար մը առաջ եւ այսօր ինքզինք դէմ յանդիման կը գտնէ նոյն հարցադրումին դիմաց, որովհետեւ հայոց վերջին դժբախտութիւնները շատեր Հայաստանի Հանրապետութեան կառավարութեան, իսկ շատ ուրիշներ ռուսական պետութեան կը վերագրեն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ի՛նչ որ կ՚ուզէք որ մարդիկ ձեզի ընեն, դուք ալ անոնց այնպէս ըրէք…». (ՄԱՏԹ. Է 12)։
Մարդկային փոխյարաբերութիւններու մէջ կարեւոր ազդակ մը կայ, որ կը կանոնաւորէ զայն։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ամէն ժամանակէ աւելի այսօր, հայ ժողովուրդը պէտք է յայտարարէ համազգային օգնութեան կանչ մը, շեշտելով այն ճշմարտութեան վրայ, որ գործը աւելի խօսուն փաստ մըն է հայրենասիրութեան՝ քան խօսքը։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Արարչագործութիւնը պատահական, դիպուածի արդիւնք իրականութիւն մը չէ՛, այլ իմաստութեան արդիւնք, կամքի մը հետեւանքը՝ ուր կը գտնուի Աստուծոյ ծրագիրը։ Արդարեւ, առանց ծրագրի ո՛չ մէկ բան կատարեալ կ՚ըլլայ, քանի որ ամէն արարք իմաստութեամբ պատրաստուած ծրագրի մը համաձայն կը կատարուի։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«…կը գնան անոնք, երջանիկ քաղաքին մէջէն, ուրուականներու պէս, իրենց հոգին սեւ տարակոյսի մը մէջ թաթխուած, եւ իրենց աչուըներուն կոպիճին մէջ անհուն ցաւ մը թխմուած»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կեանքի հաճոյքը վայելել, զուարճանալ բնական վիճակներ են, քանի որ անոնք կեանքին համեմը եւ սնունդը՝ կեանքի դառնութիւններու եւ նեղութիւններու ամոքի՛չն են։
Բայց ամէն վայելք արժէք կը ներկայացնէ որոշ սահմանի մը մէջ. ինչպէս՝ ազատութիւնը եւ ուժը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հիմա կը զգամ, թէ ինչքա՜ն տարբերութիւն կայ պատմութիւնը կարդալուն եւ ապրելուն միջեւ: Ի՜նչ մեծ տարբերութիւն ցաւը զգալուն եւ այդ ցաւի նկարագրութիւնը գրականութեան մէջ կարդալուն միջեւ. այդ իրականութեան պատճառած ցաւն է, որ կ՚ալեկոծէ մեր հոգիները:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Արդարութիւնը՝ մարդկային կեանքի ամենէն արժէքաւոր եւ յարգելի առաքինութիւններէն մէկն է։ Մա՛րդ, առանց արդարութեան չի՛ կրնար գոյապահպանել եւ գոյատեւել իր բարոյական էութիւնը եւ ինչո՛ւ չէ՝ իր ամբողջ կեանքը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայկական գաղութները, աշխարհի տարածքին կամաւոր ձեւով չէ՛ որ հիմնուեցան. մեր ճակատագիրն ու պատմութիւնը իր վերիվայրումներով պատճառ եղաւ, որպէսզի ստեղծուին գաղութներ եւ կազմեն հայկական սփիւռք մը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բնութեան անյեղլի, անշարժելի օրէնքն է՝ կերպարանափոխութիւնը (metamorphosis)։ Երբ կերպարանքը փոխուի նոյնիսկ, էականը չի՛ փոխուիր. գեղեցիկը՝ նորէ՛ն գեղեցիկ է, ի՜նչ կերպարանք որ ալ ստանայ այն։
