Օրակարգի նիւթերը

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Հա­յոց պե­տա­կա­նու­թեան ան­կա­խու­թեան 25-ա­մեայ յո­բե­լեա­նը ներ­կա­յիս ու­րա­խու­թեամբ ու հպար­տու­թեամբ հա­մա­կած է հա­մայն հա­յու­թիւ­նը։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Այ­սօր 2016-2017 կրթա­կան տա­րուան ա­ռա­ջին օրն է։ Նոր շրջան մը կը սկսի՝ մարդ­կա­յին ա­մէն տե­սակ զգա­ցում­նե­րու միա­ձուլ­մամբ։ Ե­ռանդն ու սպա­սում­նե­րը, կամքն ու նպա­տակ­նե­րը, տա­ղանդն ու աշ­խա­տան­քը միա­հիւ­սուած են՝ ա­հա­ւա­սիկ... Վե­րա­մու­տը կը խորհրդան­շուի նաեւ վեհ տրա­մադ­րու­թիւ­նով մը՝ ըն­կեր­սի­րու­թեամբ։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

​Ան­ցեալ շա­բաթ այս սիւ­նա­կին մէջ հար­կա­դիր պա­տաս­խան մը հաս­ցէագ­րած էինք Բագ­րատ Էս­դու­գեա­նի կող­մէ «Ա­կօս» շա­բա­թա­թեր­թի մէջ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի մա­սին յա­ռաջ քշուած շարք մը պնդում­նե­րուն շուրջ։ Ան­ցաւ շա­բաթ մը եւ հի­մա Բագ­րատ Էս­դու­գեան ստո­րագ­րած է ու­րիշ գրու­թիւն մը՝ «Ա­ւարտ ան­հա­ճոյ վէ­ճի» խո­րագ­րեալ։ Կարճ խօս­քով, հրա­դա­դար կ՚ա­ռա­ջար­կէ մեր բա­րե­կա­մը։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Նա­տիա Կիւլ­մէզ­կի­լը կորսն­ցու­ցինք։ Բո­լոր ա­նոնք, ո­րոնք քիչ թէ շատ տե­ղեակ էին իր ա­ռող­ջա­կան վի­ճա­կին՝ լռե­լեայն ձե­ւով կը գի­տակ­ցէին, թէ ան ի­րենց­մէ հրա­ժեշտ պի­տի առ­նէ ան­ժա­մա­նակ։ Անս­պա­սե­լի չէր իր մա­հը, սա­կայն այդ հան­գա­ման­քը չի մեղ­մաց­ներ կո­րուս­տին պատ­ճա­ռած ցա­ւը։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

​​Թուր­քիա շա­բա­թա­վեր­ջին հեր­թա­կան ցնցու­մը ապ­րե­ցաւ՝ Կա­զիան­թէ­պէն հա­սած ա­հա­բեկ­չա­կան յար­ձակ­ման լու­րով։ Սահմռ­կե­ցու­ցիչ դէպ­քը ու­նե­ցաւ շատ ծանր հե­տե­ւանք­ներ. ա­ւե­լի քան յի­սուն զո­հեր։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Իր աշ­խա­տակ­ցած թեր­թին մէջ զբա­ղե­ցու­ցած սիւ­նա­կը՝ եր­բեմ­նի սեւ պե­խե­րով ու քի­թով խորհր­դան­շած հրա­պա­րա­կա­գիր մը այս շաբ­թուան հեր­թա­կան յօ­դուա­ծին մէջ անդ­րա­դար­ձեր է ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի մէջ լոյս տե­սած գրու­թեան մը։ Հե­ղի­նա­կը քննա­դա­տե­լի նկա­տեր է մեր թեր­թին մէջ լոյս տե­սած յօ­դուած­նե­րէն մէ­կուն բո­վան­դա­կու­թիւ­նը եւ իր հա­կա­փաս­տարկ­նե­րը թուար­կեր՝ այդ յօ­դուա­ծը ստո­րագ­րած մեր աշ­խա­տակ­ցին դէմ։ Մին­չեւ այս­տեղ ան­հասկ­նա­լի կամ ա­նըմբռ­նե­լի ո­չինչ կայ. բնա­կան ե­րե­ւոյթ։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

​Թուր­քիա կ՚ապ­րի ար­տա­սո­վոր ժա­մա­նակ­ներ։ Նման ի­րա­վի­ճակ­նե­րու մէջ, աշ­խար­հի ա­մէն կողմ, փոք­րա­մաս­նա­կան հա­ւա­քա­կա­նու­թիւն­նե­րը բա­րո­յա­հո­գե­բա­նա­կան ա­ռու­մով կը դառ­նան գերզ­գա­յուն։ Ան­հասկ­նա­լի, ա­րտա­սո­վոր ո­չինչ կայ այս­տեղ։ Թրքա­հա­յու­թիւնն ալ նման հո­գե­վի­ճա­կի մը մէջ է ներ­կա­յիս, ա­պա­հո­վա­բար մեր երկ­րի միւս փոք­րա­մաս­նա­կան հա­ւա­քա­կա­նու­թիւն­նե­րուն հետ։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Ֆրան­սա­յի Թե­մի Նի­սի ծու­խին ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րը Ս. Աս­տուա­ծած­նի տա­ղա­ւա­րին ըն­դա­ռաջ վերս­տին օ­րա­կար­գի վրայ են։ Օ­րի­նա­ւոր Ծխա­կան խոր­հուր­դը ար­դէն բո­լոր պատ­րաս­տու­թիւն­նե­րը տե­սած է տա­ղա­ւա­րին առ­թիւ։ Տօ­նա­կա­տա­րու­թիւն­նե­րը տե­ղի կ՚ու­նե­նան Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րուն տրա­մադ­րուած ֆրան­սա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Զի­նեալ յե­ղաշրջ­ման ձա­խող փոր­ձը կը շա­րու­նա­կէ մնալ Թուր­քիոյ օ­րա­կար­գին թիւ մէկ նիւ­թը։ Ա­հա­բեկ­չա­կան զու­գա­հեռ կա­ռոյ­ցի բա­ցա­յայտ­ման գոր­ծըն­թա­ցը, ձա­խող պե­տա­կան հա­րուա­ծի լայ­նա­ծա­ւալ հե­տաքն­նու­թիւ­նը քա­նի մը շա­բա­թէ ի վեր կը գտնուին հան­րա­յին կար­ծի­քի ու­շադ­րու­թեան կի­զա­կէ­տին։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Թուր­քիա շուրջ տա­սը օ­րէ ի վեր ցնցիչ ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րու շա­րան մը կ­­՚ապ­րի։ Պե­տա­կան հա­րուա­ծի ձա­խող փոր­ձը ե­կած է հիմ­նո­վին փո­խել երկ­րի կլի­ման։ Ա­ռա­ջին օ­րե­րուն խու­ճա­պի եւ տագ­նա­պի տպա­ւո­րու­թիւ­նը, զգա­ցու­մը գե­րակ­շիռ էր։ Երբ ան­ցան օ­րե­րը, բա­ւա­կան կարճ ժա­մա­նա­կի ըն­թաց­քին սկսաւ գե­րակշ­ռել այն հա­մո­զու­մը, թէ երկ­րին կեան­քը պէտք է փու­թով վե­րա­դառ­նայ իր բնա­կա­նոն հու­նը։