Արխիւ

Խոր ցա­ւով վե­րա­հա­սու ե­ղանք, թէ Շի­րի­նօղ­լու ըն­տա­նի­քը ե­րէկ ու­նե­ցած է ցա­ւա­լի եւ տխուր կո­րուստ մը։

Լիթ­վա­յի Ար­դա­րա­դա­տու­թեան նա­խա­րար Եուո­զաս Պեռ­նա­տո­նիս ե­րէկ շփում­ներ ու­նե­ցաւ Ե­րե­ւա­նի մէջ։

2015-ի տարելիցի շրջանին «Tarih Vakfı»ի կողմէ կազմակերպուած ելոյթներու շարքը կը շարունակուի:
Տնտեսագէտ Նեւզատ Օնարան կալուածներու ձեռք փոխելու վերաբերեալ հարցերը մեկնաբանեց այն իրաւական ու քաղաքական գործընթացներու լոյսին տակ, որոնք Հանրապետութեան հիմնադրութեան առաջին տարիներուն հետ եւս առընչութիւն ունին:

«Տեփօիսթանպուլ»ի երդիքին տակ եզակի ցուցահանդէս մը՝ 2015 թուականի մթնոլորտին մէջ:
Գրիգոր Սահակօղլու ստեղծագործական տաղանդով կը ներկայացնէ պարապութեան հէքեաթ մը:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ա­նա­սուն մը զգա­ցում ու­նի՞. ե­թէ կրնայ ան­գութ ըլ­լալ ըստ ե­րե­ւոյ­թի, չի կրնա՞ր նաեւ գո­րո­վիլ, երբ փո­խան ա­նէծ­քի սէ՛ր կ՚ըն­դու­նի։

Վար­չա­պետ Ահ­մէտ Տա­վու­տօղ­լու դէ­պի Նիւ Եորք կա­տա­րած այ­ցե­լու­թեան շրջագ­ծով հան­դի­պում մը ու­նե­ցաւ Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րէն ներս գոր­ծող թրքա­կան կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րուն հետ։

Ե­րէկ, Ե­րե­ւա­նի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ «Բար­գա­ւաճ Հա­յաս­տան» կու­սակ­ցու­թեան (ԲՀԿ) ար­տա­հերթ հա­մա­գու­մա­րը։ Այս առ­թիւ ե­լոյ­թով մը հան­դէս ե­կաւ կու­սակ­ցա­պետ Գա­գիկ Ծա­ռու­կեան, որ երկ­րի ա­մե­նա­յայտ­նի գոր­ծա­րար­նե­րէն մին է։ Այս առ­թիւ Ծա­ռու­կեան յայտ­նեց, թէ կը հրա­ժա­րի կու­սակ­ցա­պե­տի պաշ­տօ­նէն ու կը հե­ռա­նայ աշ­խոյժ քա­ղա­քա­կան աս­պա­րէ­զէն։ «Ես որո­շում կա­յա­ցու­ցած եմ՝ այ­լեւս չզբա­ղիլ աշ­խոյժ քա­ղա­քա­կա­նու­թեամբ, թո­ղուլ կու­սակ­ցու­թեան նա­խա­գա­հի եւ խմբակ­ցու­թեան ղե­կա­վա­րի լիա­զօ­րու­թիւն­նե­րը։ Ես ձեզ­մէ կը խնդրեմ այ­լեւս քա­ղա­քա­կան հար­ցե­րով ին­ծի չդի­մել», ը­սաւ ան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Շա­տեր կը հարց­նեն. «Ինչ­պէ՞ս ինք­զինքս Աս­տու­ծոյ յանձ­նեմ»։ Ար­դա­րեւ, յանձ­նուիլ կը նշա­նա­կէ՝ հնա­զան­դիլ։ 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Շա­տեր կը հարց­նեն. «Ինչ­պէ՞ս ինք­զինքս Աս­տու­ծոյ յանձ­նեմ»։ Ար­դա­րեւ, յանձ­նուիլ կը նշա­նա­կէ՝ հնա­զան­դիլ։