Արխիւ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մեղքը յանցանք մըն է ընդդէմ բանականութեան, ճշմարտութեան եւ ուղիղ խղճմտանքին։ Ան, թերացում մըն է ճշմարիտ սիրոյն դէմ՝ Աստուծոյ եւ մերձաւորին հանդէպ, կարգ մը բարիքներու թիւր փարումի հետեւանքով։

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Հասարակութիւնները վերահսկելու հիմնական գաղափարն է՝ մարդոց միտքը կեդրոնացնել անօգուտ բաներու վրայ։ Այսպէսով վանդակի ներքեւ վազող, բայց տեղ մը չհասնող մուկի նման մարդիկ կը յոգնեցեն իրենց միտքը՝ մտածելով միայն անիմաստ ու անօգուտ նիւթերու շուրջ։

Բնութեան ծանօթանալու համար երբեք ուշ չէ եւ բազում պատճառներ կան անոր մօտենալու, մտերմանալու համար։ Ըստ էութեան, բնութիւնը մարդիկ կը մղէ աւելի հանգիստ եւ երջանիկ զգալ։

Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինեան կը շարունակէ ասպարէզ կարդալ Հաւաքական անվտանգութեան պայմանագրի կազմակերպութեան (ՀԱՊԿ) դէմ։ Վերջին շրջանին Նիկոլ Փաշինեան դարձեալ իր խօսոյթը խստացուցած է այս դաշինքին դէմ՝ Հայաստանի առկայ յուսախաբութիւններուն հետեւանքով։

Երեւանի Մատենադարանի ղեկավար կազմի ներկայացուցիչները հիւրընկալուեցան Անթիլիասի մէջ:
Հայկական ձեռագրական ժառանգութեան վերարժեւորման, գրչական կեդրոններու միջեւ գործակցութեան որոնումներ:

Հռովմէական Կաթոլիկ Եկեղեցւոյ Քահանայապետ Ֆրանսիսքոս Ա. Սրբազան Պապի ընտրութեան եւ գահակալութեան 11-րդ տարեդարձը երէկ քաղաքիս մէջ նշուեցաւ հանդիսաւոր արարողութիւնով մը։ Այս առթիւ, Հարպիյէի Սեն թ՚Էսփրի լատին կաթոլիկ եկեղեցւոյ մէջ մատուցուեցաւ գոհաբանական Ս. Պատարագ մը, որ համախմբեց քաղաքիս քրիստոնեայ յարանուանութիւններու հոգեւոր առաջնորդները։

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Մեծ պահքի տասնութերորդ օրն է:
Երէկուան մեր գրութեան մէջ տեսանք, թէ ո՛րն է Աստուծոյ ընդունելի եղող պահեցողութիւնը. «Իմ ընդունած ծոմապահութիւնս՝ անիրաւութեան կապերը քակելը, լուծին կապերը թուլցնելը, հարստահարութիւն կրողները ազատ թողուլը, ամէն լուծ կտրելը, հացդ անօթիին բաժնելը, թափառական տնանկները տունդ ընդունիլը, մերկ մը հագուեցնելը ու մարմինդ անտեսելն է» (Ես 53.6-7):

Պատրաստեց՝ ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Նկատի ունենալով որ Մեծ պահքի ճամբորդութեան մէջ ենք տակաւին, այսօրուան մեր սիւնակն ալ պիտի յատկացնենք այդ առիթին: Այսօր, մեր սիրելի ընթերցողներուն պիտի ներկայցնենք լուսահոգի Զարեհ Արք. Ազնաւորեանի մտածումները ապաշխարութեան մասին, քաղուած իր «Հաւատամքի մեկնութիւն»ը աշխատասիրութենէն:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր թուականէն ճի՛շդ 120 տարիներ առաջ՝ 1904 թուականին հայ երիտասարդ բանաստեղծ մը իր գրչակից եղբօր գրած մէկ նամակին մէջ կ՚ըսէ. «Ամենէն դժուարին խնդիրը, ինծի համար, բանաստեղծ մը կատարելապէս ուսումնասիրելուն մէջ կը կայնայ: