ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ
Ահաւասիկ մեր գրականութեան ամենէն ինքնատիպ ու միաժամանակ ամենէն արտասովոր դէմքերէն՝ Եղիա Տէմիրճիպաշեանէն (1851-1908) նամակ մը՝ գրուած 1869-ին, Խասգիւղ, իր դասընկերոջ ու սրտակից բարեկամին՝ Մինաս Չերազին: Հոս Եղիա ընդամէնը տասնութ տարեկան է:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Վերջին մի քանի ամիսները մեր համազգային կեանքին մէջ անորոշութեան, հիասթափութեան եւ յուսահատութեան մեծ ալիքներ բարձրացուցին, եւ այսօր մեզմէ շատեր տակաւին չեն կրնար հասկնալ, թէ ի՞նչ պատահեցաւ վերջին մի քանի ամիսներու ընթացքին եւ թէ ի՞նչ պիտի ըլլայ մեր յետագան:
ԵՐԱՄ
Բաց կապոյտ ինքնաշարժ մը, հին սովետական, կը յառաջանար ձորերուն մէջ։ Պատուհանը բաց էր. տղամարդու արմուկ մըն էր անկէ դուրս։ Բացուեցաւ ծալքը թեւին, դուրս եկաւ ձեռքը, մատներուն միջեւ գլանիկ մը վառ։
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի Տեղեկատուական համակարգի տնօրէն Տ. Վահրամ Քահանայ Մելիքեան խօսելով «Սփութնիկ Արմենիա»ին, շատ կարեւոր տեղեկութիւններ յայտնած է այս օրերուն ամէն հայ քրիստոնեան մտահոգող հարցերուն մասին:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Պատերազմները մարդկային արհաւիրքներ են: Պատերազմ հրահրողները մարդկային խումբերն են՝ պետութիւնները: Զէնք վաճառելու, շատ դրամ վաստակելու, նոր տարածքներ ձեռք բերելու համար կը սկսին պատերազմներ:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Սեպտեմբերի մէկէն սկսեալ անհամբեր կը սպասէինք մայիսի քսանհինգին՝ վերջին զանգին: Իսկ ամառնային արձակուրդներու հոլովոյթին կը կարօտնայինք դպրոցն ու մեր ընկերները:
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
64 տարի առաջ այս օրը՝ յունուարի 26-ին, Անգլիոյ Սիֆըրտ բնակավայրին մէջ կեանքէն հեռացաւ արեւմտահայ մտաւորականութեան կին ներկայացուցիչներէն մէկը՝ նկարիչ, գրող, թարգմանիչ, հրապարակախօս, հասարակական-մշակութային գործիչ, դերասան Զապէլ Պոյաճեան՝ իր ետին ձգելով հարուստ եւ նշանակալի կենսագրութիւն մը:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Վերջին տարիներուն մա՛նաւանդ արեւմտեան ժողովրդավարութեան մէջ քաղաքական գործիչներու օգտագործած խօսոյթն է փոփիւլիզմը։
Փոփիւլիզմի հիմքին, քաղաքական կամ ընկերային որեւէ ուժի ձգտումն է ձեռք բերել զանգուածներու վստահութիւնն ու աջակցութիւնը։
ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ
Ցաւօք սրտի, այսօր սփիւռքահայ թերթերը չեն յաջողիր,- թէեւ իրենց վաղեմի երազն է,- «սիրաշահիլ» ու «հրապուրել» անգամ ընթերցող անհատները՝ մղելով, որ անոնք գէթ անգամի մը համար իրենք իրենց ուղղեն, զոր օրինակ, սա հարցումը. «Այսօրուան թիւը հոյակապ էր. արդեօք վաղուանին մէջ ի՞նչ շահեկան յօդուածներ պիտի ըլլան»:
ՇՆՈՒՏԱ Գ. ՀԱՅՐԱՊԵՏ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Հարցում. Կրնա՞յ քարոզ տրուիլ Հաղորդութեան, հաւատացեալներուն Սուրբ Խորհուրդէն հաղորուած ժամանակ:
Պատասխան. այս բանը հնարաւոր չէ, որովհետեւ այդ բանին մէջ անյարգալից վերաբերմունք կայ այդ սուրբ վայրկեաններուն նկատմամբ, եւ անուշադրութիւն Խորհուրդէն…
