Ընկերա-մշակութային

Հոգելոյս նկարչուհի Քրիստին Սալերիի յիշատակին կազմակերպուած միջվարժարանային նկարչութեան մրցոյթի մրցանակաբաշխման արարողութիւնը շաբաթավերջին տեղի ունեցաւ Մխիթարեան վարժարանին մէջ։ Ինչպէս ծանօթ է, Քրիստին Սալերիի հարազատներուն կողմէ հիմնադրուած համանուն հիմնարկը անոր մահէն ի վեր կը կազմակերպէ միջվարժարանային նկարչութեան մրցոյթներ, որոնց շնորհիւ թարմ կը մնայ նկարչուհիին յիշատակը եւ իր անունը կը փոխանցուի սերունդէ սերունդ։

ԿԱՐՕ ՊԵՏՐՈՍԵԱՆ

Ժողովուրդներու կեանքին եւ պատմութեան մէջ, ամէնուրեք բնական երեւոյթ եղած է, որ նշանակալի դէպքեր, հայրենասիրական սխրագործութիւններ, կրօնական, նպատակային երազուած իրագործումներ արժանանան հաւաքականութիւններու գնահատանքին եւ յաջորդական սերունդներ զանոնք իբր աւանդ պահեն ու գնահատեն մասնաւոր յիշատակութեամբ, կամ՝ իբրեւ տօն:

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Մտաւորական, մանկավարժ, վիպագիր, հրապարակագիր, արեւմտահայ ժողովրդավար գործիչ Մատթէոս Մամուրեանի այս երկու նամակները իր հայկական նամականի շարքէն են:
«Ծաղիկ»‚ «Մեղու»‚ «Կիլիկիա»‚ «Արեւելեան Մամուլ» եւ այլ պարբերականներու էջերուն մէջ լոյս տեսած իր բազմաթիւ յօդուածները Մամուրեան ամփոփած է «Հայկական նամականի» (1872) եւ «Անգլիական նամականի կամ Հայու մը ճակատագիրը» (1881) հրապարակախօսական գիրքերուն մէջ, ուր կ՚երեւին ազգային-ազատագրական պայքարի, Հայաստանի տնտեսական զարգացման հարցերը:

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Ահաւասիկ մայիս է, հայ ժողովուրդի յաղթանակներուն ամիսը։
Այդ յաղթանակներու վառ օրինակներէն են Աւարայրի (451 թուականի մայիսի 26-ին), Սարդարապատի ճակատամարտերը (1918 թուականի մայիսի 29-ին), մայիս իննեան եռատօնը՝ Համաշխարհային երկրորդ պատերազմի եւ, ի հարկէ՝ Շուշիի յաղթանակը: 

Կեդրոնական սանուց միութեան մէջ երէկ երեկոյեան տեղի ունեցաւ «Խեր ըլլայ» թատերախաղի կալան։ Խանդավառ մթնոլորտի մը մէջ տեղի ունեցաւ երեկոյթը, որուն մասնակից թատերասէրները հաճելի ժամանց ունեցան այս զաւեշտով։ Խաղի բեմադրիչն է համակրելի անուն մը՝ Գրիգոր Տինչքայըքճը։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Երեւանի մէջ վերջերս կեանքէն հեռացաւ պոլսահայ մտաւորական, գրող, գրականագէտ, Ամենայն Հայոց Վազգէն Ա. կաթողիկոսի քառասուն տարուան թարգմանիչն ու անձնական քարտուղարը՝ Պարգեւ Շահպազեան: Իր մտերիմները, գործընկերներն ու նախկին ուսանողները ցաւով յայտնեցին, որ կեանքէն հեռացած է պատկառանք ներշնչող մտաւորականութեան վերջին ներկայացուցիչներէն մէկը, որուն ամբողջ կեանքը, Հայաստան հայրենադարձուելէն ետք, նուիրուած է գրականութեան, մանկավարժութեան ու Հայ Առաքելական Եկեղեցւոյ:

ԱՆԱՀԻՏ ԿՕՇԿԱՐԵԱՆ

Գեղեցիկ,  զգացականութեամբ լի այս երգը իր երկրորդ ծնունդը առաւ  90-ականներուն, երբ Մայքըլ Պոլթոն վերաերգեց զայն։ Անիկա  ամբողջութեամբ լեցուած է քնքշութեամբ եւ  սիրով։ Ամէն տողի մէջ կը լսուի տղամարդու սրտի զարկը, երբ կը տեսնէ իր սիրելի էակը, յանուն որուն պատրաստ է  փոխել երկրագունդի ուղեծիրն անգամ։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Սեղանիս վրայ Պոլսոյ «Արաս» հրատարակչութենէն լոյս տեսած վերջին գիրքերէն՝ «Կավռօշ-Նամէ Երուանդ Թօլայեան» խորագրով գիրքը կայ: Հայագէտներ հայր եւ որդի՝ Հենրիկ եւ Արծուի Բախչինեաններու աշխատասիրութեամբ լոյս տեսած այս հատորը Պոլսոյ մէջ, ապա՝ Ֆրանսա գործած, յետոյ Հայաստան հաստատուած խմբագիր եւ դերասան Երուանդ Թօլայեանի յուշագրութիւնն է, որ ան գրած է 1936-1937 թուականներուն եւ այսօր լոյս տեսնելով կը նկատուի Երուանդ Թօլայեանի կոթողային աշխատութիւնը:

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Աշխատանքային օրուայ վերջաւորութեան՝ դեղագործ Սիփանը վհատած գոցեց դեղարանը ու խոկալով յառաջացաւ դէպի հանրաշարժներու կայան։ Քալած ատեն, մտքին մէջ վերլուծեց աշխատանքային օրը։

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Արեւմտահայ գրող՝ Ինտրա իր «Զղջում» (1908թ.) բանաստեղծական տողերուն մէջ լաւագոյնս արտացոլած է իմ հոգեվիճակը, զոր քանի մը տարիէ ի վեր կը հետապնդէ զիս։ Յաճախ մարդիկ անգիտակցաբար իրենց սիրելիներուն ցաւ կը պատճառեն, եւ կամ անուշադրութեան կը մատնեն ու այլեւս երբեք չեն կրնար ինքզինքնին ներել։