ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Ռուսաստանի Դաշնութեան Սարաթով մարզի Պալաշով քաղաքի մէջ վաղ լուսաբացին ծնաւ լոյս ճառագող մանկիկ մը: Բուժքոյրերը շուարեցան անոր ճերմակ ու մաքրամաքուր մաշկէն ու հարցուցին նոր խաղաղած հայուհիին.
-Անունը ի՞նչ պիտի դնէք:
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
ԻՒՆԷՍՔՕ-ի «Ոչ նիւթական, մշակութային ժառանգութեան պաշտպանութեան մասին» համաձայնագրի` Փարիզի մէջ տեղի ունեցած 15-րդ առցանց նստաշրջանին ընթացքին, դեկտեմբեր 17-ին, արձանագրուած է Իրանի Իսլամական Հանրապետութեան հետ պատրաստուած «Սուրբ Թադէոս առաքեալի վանքի ուխտագնացութիւնը» նիւթով Հայաստանի դիմումը:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Գեղագիտութիւնը փիլիսոփայութեան այն ճիւղն է, որ կ՚ուսումնասիրէ գեղեցկութեան եւ ճաշակի բնոյթը, ինչպէս նաեւ արուեստի փիլիսոփայութիւնը եւ զգացական արժէքները։ Այլ խօսքով՝ գեղագիտութիւնը կը քննադատէ արուեստը, մշակոյթը եւ ընդհանուր առմամբ՝ բնութիւնը։
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
• Երբ Հայրենիքի ու պետականութեան խնդիրն է, ցանկացած հայ՝ ընդ որում Եկեղեցին ու եկեղեցականութիւնը, իրաւունք ունի միջամտելու։ Այսօր, այնպիսի ժամանակաշրջան մը կ՚ապրինք, ուր մեր՝ որպէս ազգ ու պետութիւն-Հայրենիք գոյութիւնը վտանգուած է։
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Նկարչուհի Արմինէ Կալենց իր կեանքի վերջին տարիներուն կորսնցուցած էր տեսողութիւնը: Ամբողջ կեանքին ընթացքին նկարած արուեստագէտը չէր կրնար վար դնել վրձինը:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Այդ օրը երեկոյեան ժամերուն գացի արկ բեռնելու: Այլեւս ամէն օր, քանի մը անգամ արկ կը կրէի, քանզի հակառակորդը ամէնուր մեզի կը հետեւէր, արկ կրելու համար լաւագոյն ժամանակահատուածը մթնշաղն էր ու կէսգիշերը:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Ապրիլեան քառօրեայ պատերազմի ժամանակ ես կը գտնուէի իմ հայրենիքէն շատ հեռու: Բարեբախտաբար մինչեւ այսօր իմ աչքերը չեն տեսած պատերազմ, որու համար երախտապարտ եմ Բարձրեալին:
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
«Նահատակ գրագէտներու բարեկամներ» մատենաշարի թիւ 4-ը, տպուած Փարիզ, 1931 թուականին, կ՚ամփոփէ նահատակ հեղինակ Գեղամ Բարսեղեանի ամբողջական գործը. հատորը այդպէս ալ կոչուած է. «Ամբողջական գործը. Արձակ էջեր, պատմուածքներ ու զանազանք»: Մտերմիկ ու անուշիկ գրութիւններով յագեցած այս գիրքը մեզի կը ծանօթացնէ ինքնատիպ հեղինակի մը, որ նաեւ խմբագիր ու հրապարակախօս էր:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Գրեթէ բոլորիս զգացումներուն, մարդկութեան տառապանքներուն եւ բոլոր տեսակի տագնապներուն յաճախ թարգման կը հանդիսանան գրողներ, որոնք երբեմն կը փորձեն բառերու ետին թաքցնել իրենց գաղափարները կամ մօտեցումները։ Նման հեղինակներու որպէս օրինակ կարելի է տալ Լուի-Ֆերտինանտ Սելինը, որ բազմաթիւ ընթերցասէրներու ուշադրութեան կեդրոնին կը գտնուի թէ՛ իր գրածներով եւ թէ իր ապրածներով։
ՇՆՈՒՏԱ Գ. ՀԱՅՐԱՊԵՏ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Հարցում. Տասներկու տարիէ ի վեր ամուսնացած եմ, սակայն զաւակներ չեմ ծնած: Ամուսինս այդ պատճառով կը սպառնայ ինծի ապահարզանով, եւ ատոր համար ես տանջանքի մէջ եմ… Իրաւունք ունի՞ [ամուսինս] այդպէս վարուելու:
