Ընկերա-մշակութային

Ա­ՆԱՍ­ՆԱ­ԲՈՅ­ԺԵ­ՐԸ ԵՒ Ա­ՀԱ­ԲԵ­ԿԻՉ­ՆԵ­ՐԸ

Զ. ՍՕ­ՆԱ

Այդ ա­ռա­ւօտ տան սի­րուն փի­սի­կը՝ Ֆըն­տը­քին առ­ջե­ւի ձախ ոտ­քը կը կա­ղար եւ շա­րու­նակ զայն պա­հե­լու կը ջա­նար, երբ լի­զե­լէ յոգ­նած, յու­սա­հատ վի­ճա­կով մը կը նա­յէր խեղճ կա­տուն տնե­ցի­նե­րուն։

ՆՈՒԱԳԱՐԱՆՆԵՐՈՒ ՄԱՆՐԱԿԵՐՏԵՐ

Ե­րե­ւա­նի «Նա­րե­կա­ցի» ա­րուես­տի միու­թեան եր­դի­քին տակ այս օ­րե­րուն գե­ղա­րուես­տա­սէր­նե­րու ան­մի­ջա­կան ու­շադ­րու­թեան կ՚ար­ժա­նա­նայ «Ա­փի մէջ» ցու­ցա­հան­դէ­սը, ո­րու շրջագ­ծով կը ներ­կա­յա­ցուին ման­րա­կերտ նուա­գա­րան­ներ։

Սայաթ-Նովա (1722-1795) Հայ Ժողովուրդի Անզուգական Աշուղը

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

22 ­Սեպ­տեմ­բե­րին, 220 տա­րի ա­ռաջ, ­Հա­յաս­տան Աշ­խար­հի վրայ ար­շա­ւած Ա­ղա ­Մո­համ­մէտ խան ա­նու­նով աս­պա­տա­կի մը զի­նո­ւոր­նե­րուն ձե­ռամբ, սրա­խող­խող պո­կո­ւե­ցաւ կեան­քի թե­լը հայ ժո­ղո­վուր­դի հան­ճա­րեղ ծնունդ­նե­րէն ­Սա­յաթ-­Նո­վա­յ

Հին Ու Նոր Կեն­ցաղ

ԳԷՈՐԳ ՊԵ­ՏԻ­ԿԵԱՆ

Ա­մի­սը ան­գամ մը նոյն տա­րի­քի եւ ծննդա­վայ­րի բա­րե­կամ­նե­րու եւ ըն­կեր­նե­րու հետ մեզ­մէ մէ­կուն տան մէջ քա­նի մը ժա­մե­րու համ­րան­քով ե­րե­կոյ մը զոյ­գե­րով միա­սին ան­ցը­նե­լը, ի­րա­րու մօտ գա­լը թէեւ գե­ղե­ցիկ սո­վո­րու­թիւն, նոյ­նիսկ ա­ւան­դու­թիւն դար­ձու­ցած էինք, սա­կայն տա­րիէ մը ա­ւե­լի էր, որ թե­րա­ցած էինք:

ԱՐԱ ԿԻՒԼԷՐԻ ՑՈՒՑԱՀԱՆԴԷՍ ԹԻՖԼԻԶԻ ՄԷՋ

Թիֆ­լի­զի մէջ ե­րէկ բա­ցու­մը կատա­րուե­ցաւ ա­նուա­նի լու­սան­կա­րիչ Ա­րա Կիւ­լէ­րի ցու­ցա­հան­դէ­սին, զոր կազ­մա­կեր­պած էին Թիֆ­լի­զի մօտ Թուր­քիոյ դես­պա­նա­տունն ու Վրաս­տա­նի Ազ­գա­յին թան­գա­րա­նը։

ՁՕՆՈՒԱԾ՝ ԷՏԻԹ ՓԻԱՖԻ 100-ԱՄԵԱԿԻՆ

«Պո­յա­լը քուշ» թա­տե­րա­խում­բը, որ կը նշէ իր հիմ­նադ­րու­թեան 15-րդ տա­րե­դար­ձը, ֆրան­սա­ցի յայտ­նի երգ­չու­հի Է­տիթ Փիա­ֆի 100-րդ ծնն­դեան տա­րե­դար­ձին առ­թիւ կը հիւ­րըն­կա­լէ «Է­տիթ Փիաֆ-Մար­սէլ» խո­րագ­րեալ ե­րաժշ­տա­կան մե­նա­խա­ղը։

ԽԱՉԻԿ ՀԱՄԱՅՆՔԻ ՕՐԸ

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Նա­խի­ջե­ւան տա­նող ճա­նա­պար­հին, ուր Հա­յաս­տա­նի բնու­թիւ­նը կա­տա­րեալ գե­ղեց­կու­թեան պատ­կեր­ներ կը գծագ­րէ, Ե­րե­ւա­նէն 120 քի­լօ­մեթր հե­ռա­ւո­րու­թեան վրայ, Ար­փա գե­տի ձախ ա­փին հա­յոց երկ­րի սահ­ման­նե­րէն մէկն է՝ Խա­չիկ գիւ­ղը:

Սուրեշին «Ելքի Ճամբան»…

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷ­ՊԷ­ՃԵԱՆ

Սու­րե­շը կու գայ Հնդկաս­տա­նէն: Ան քսա­ներ­կու տա­րե­կան ե­րի­տա­սարդ մըն է: Հա­զիւ կրցած է յա­ճա­խել դպրոց, ստա­նալ քիչ մը ու­սում եւ սոր­վիլ իր մայ­րե­նի լե­զուն՝ գրել եւ կար­դալ: Սու­րե­շը, բո­լո­րին նման, ինքն ալ ու­նի կեան­քի մէջ բաղ­ձա­լի եւ ի­րա­գոր­ծե­լի ե­րազ­ներ…

 

Էջեր