Ընկերա-մշակութային

Թրքահայ ուսուցչաց հիմնարկի հիմնադրութեան 50-ամեակին ձօնուած հանդիսութիւնները անցան տօնական մթնոլորտի մէջ:
Իսթանպուլահայ կրթական շրջանակները եւ բազմաթիւ հիւրեր համախմբուեցան հաստատութեան վարչութեան կողմէ երէկ երեկոյեան կազմակերպուած պաշտօնական ընթրիքին առթիւ: Ձեռնարկը հովանաւորեց Տ. Արամ Արք. Աթէշեան:

Պեր­լի­նաբ­նակ եր­գիչ, եր­գա­հան Մա­սիս Ա­ռա­քե­լեան «Կռունկ» խո­րա­գի­րը կրող եր­կու հա­մեր­գով հան­դէս պի­տի գայ Հա­յաս­տա­նի մէջ՝ Փետ­րուար 5-ին «Նա­րե­կա­ցի» ա­րուես­տի միու­թեան կեդ­րո­նէն ներս, Փետրուար 9-ին՝ Գա­ֆէս­ճեան ա­րուես­տի կեդ­րո­նէն ներս:

Ն. ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Բրի­տա­նա­կան տի­րա­պե­տու­թեան տակ գտնուող Մոմ­պէ­յի (նախ­կին Պոմ­պէյ, Հնդկաս­տան) մէջ, լոյս աշ­խարհ ե­կաւ հա­մաշ­խար­հա­յին գրա­կա­նու­թեան տաղան­դա­ւոր դէմ­քե­րէն Ճո­զէֆ Ռու­տիըրտ Քիփ­լինկ (1865-1936):

ՊՕՂՈՍ ՇԱՀՄԵԼԻՔԵԱՆ

Դեկ­տեմ­բեր ամ­սուան վեր­ջին շա­բաթն էր: Պէյ­րութ գտնուող բա­րե­կա­մու­հիէ մը ե-նա­մակ մը ստա­ցայ: «Այ­սօր ա­նուա­նա­կո­չու­թիւնդ է, ա­նու­նովդ ապ­րիս», ո­րուն կը յա­ջոր­դէ ա­ռատ բա­րե­մաղ­թու­թիւն­նե­րու շարք մը:

ՏՔԹ. ՆՈՒՊԱՐ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Վեր­ջերս սփիւռ­քա­հայ մա­մու­լին մէջ կը հան­դի­պինք մի­ջազ­գա­յին քա­ղա­քա­կան վեր­լու­ծում­նե­րու, ո­րոնք ա­ռա­ւել կամ նուազ ուժգ­նու­թեամբ մեր ներ­կայ Հա­յաս­տա­նի ցա­մա­քա­մա­սա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թեան պահ­պա­նու­մին անհ­րա­ժեշ­տու­թիւ­նը գրե­թէ անհ­նա­րին կը նկա­տեն։

ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի Ե­րե­ւա­նի թղթա­կից Ա­նուշ Թրուանց եւ աշ­խա­տա­կից Սա­գօ Ա­րեան վեր­ջին օ­րե­րուն կարճ այ­ցե­լու­թիւն մը տուին Իս­թան­պուլ։ Ա­նուշ Թրուանց-Սա­գօ Ա­րեան ա­մո­լը, որ ան­ցեալ շա­բա­թա­վեր­ջին Լոն­տո­նի մէջ մաս­նակ­ցե­ցաւ «Ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նը 21-րդ դա­րուն» հա­մա­ժո­ղո­վին, Ե­րե­ւան վե­րա­դար­ձի ճա­նա­պար­հին ան­ցաւ Իս­թան­պու­լէն։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Տպաւորութիւններ՝ Օքսֆորտ համալսարանէն ներս կազմակերպուած գիտական հաւաքէն, որու օրակարգը յագեցած էր սփիւռքեան իրականութեան հրատապ հարցերով:
Ռազմիկ Փանոսեան մատնանշեց, որ լեզուի խնդիրը ներկայիս համատարած մտահոգութեան առարկայ կը դառնայ բոլոր համայնքներուն մօտ:

Հա­յաս­տա­նի Պե­տա­կան ե­րի­տա­սար­դա­կան նուա­գա­խում­բի հիմ­նադ­րու­թեան 10-ա­մեայ յո­բե­լեա­նին շրջագ­ծով ե­րէկ ե­րե­կո­յեան յատ­կան­շա­կան հա­մերգ մը տե­ղի ու­նե­ցաւ Ե­րե­ւա­նի Օ­փե­րա­յի եր­դի­քին տակ։ Գե­ղա­րուես­տա­կան ղե­կա­վար Սէր­կէյ Սմբա­տեա­նի մա­կա­նին ներ­քեւ հան­դէս ե­կաւ նուա­գա­խում­բը, ո­րուն միա­ցած էին նաեւ եր­կու աշ­խար­հահռ­չակ ա­րուես­տա­գէտ­ներ։

Աշ­խար­հահռ­չակ ջու­թա­կա­հար Սէր­կէյ Խա­չատ­րեան յա­ռա­ջի­կայ օ­րե­րուն հա­մերգ­նե­րով հան­դէս պի­տի գայ Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու եւ Սպա­նիոյ մէջ։ Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րէ ներս ան պի­տի նուա­գէ Պալ­թի­մո­րի մէջ։ Իր ե­րեք հա­մերգ­նե­րը նա­խա­տե­սուած են Պալ­թի­մո­րի սիմ­ֆո­նիք նուա­գա­խում­բին հետ։

ՆԱ­ԶԱ­ՐԷԹ ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Յու­նո­ւա­րի 7-ին հայ ժո­ղո­վուր­դը կ­­՚ո­գե­կո­չէ ան­մեռ յի­շա­տա­կը իր հան­ճա­րեղ բա­նաս­տեղծ­նե­րէն ­Վա­հան ­Տէ­րեա­նի (Տէր-Գրիգորեան, 1885-1920)։ 96 տա­րի ա­ռաջ, 7 ­Յու­նո­ւար 1920-ին, վա­ղա­ժամ իր վեր­ջին շուն­չը փ­չեց Հայաստանի Ջա­ւախ­քի ար­ժա­նա­ւոր այս զա­ւա­կը, ո­րուն ­Պատ­գա­մը մին­չեւ այ­սօր կ­­՚ար­ձա­գան­գէ հա­յոց սե­րունդ­նե­րու մտ­քին եւ սրտին մէջ։