Բոլոր հայ գրողները սիրելի են մեր ժողովուրդին համար, մանաւանդ անոնք՝ որոնք ունեցած են եղերական վախճան: Սակայն բոլորը չէ որ մեզի կանգնիլ կու տան խոհի մը դիմաց՝ մղելու մեզ ոգեկոչման ու հանդիսութեան:
ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ
Այս պատմութիւնը մեզի կու գայ Մասաչուսեց նահանգի Նիւթըն քաղաքէն։ Այդ քաղաքի բնակիչներէն Ռաֆի եւ Կլենտա Սեվից ամոլը կը ծնի խուլ ու համր դուստր մը Սեմենթա անունով (տես նկարը), որ հիմա երկու տարեկան է։
ԱՆԱՀԻՏ ԿՕՇԿԱՐԵԱՆ
Սիրոյ մասին աւելի քնքոյշ երգ դժուար է երեւակայել։ Ան առաջին իսկ բառէն, առաջին հնչիւնէն մարդուս հոգին կը լեցնէ քնքշութեամբ եւ ջերմութեամբ։
ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ
Ինչ որ կը յիշեմ ֆրանսերէն լեզուի քերականութենէն, գրեթէ ամէն օրէնք ունի իր բացառութիւնները: Ե՛ւ կեանքի մէջ տարածուած միտքերու, ընկերային թէ փիլիսոփայական, ընդհանուր օրինաչափութիւններ կան, ի հարկէ կան նաեւ անոնց կողքին բացառութիւններ, նայած նիւթին, երկրին, ժողովուրդին կամ պարագաներուն:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
3 փետրուարին, Հռոմի Ֆրանսիսքոս Ա. Պապը աննախընթաց այցի մը համար կը ժամանէր Արաբական Միացեալ Էմիրութիւններ։ Այցելութիւնը աննախընթաց էր, որովհետեւ առաջին անգամն էր, որ Կաթողիկէ եկեղեցւոյ գլուխը՝ Պապը կ՚այցելէր Արաբական ծոցի կարեւորագոյն երկիրներէն մին։
Սովորաբար Բուն Բարեկենդանը կը տօնուի Մեծ պահքին նախորդող առաջին կիրակի օրը: Ընդունուած է զայն անուանել նաեւ «հայկական դիմակահանդէս»:
Բարեկենդան բառը ստուգաբանօրէն կը նշանակէ «բարի կենդանութիւն». այսինքն՝ ան աղերս է, խնդրանք եւ մաղթանք՝ ըլլալու բարի, առողջ, կենսալից:
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Հո՛վ արէք, ամպե՛ր ջան,
հո՛վ արէք,
Իմ տարտին դարմա՛ն արէք...
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Վերնագիրին մէջ նշած եմ «Վարդանանց ճակատամարտի տօնին առիթով»: Շատերու համար կրնայ զարմանալի թուիլ, թէ ինչպէ՞ս կրնայ ըլլալ, որ ճակատամարտն ու տօնը մէկտեղուին:
ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ
«Թուրքիոյ միակ հայկական գիւղ»ին կամ «Թուրքիոյ վերջին հայկական գիւղ»ին մասին լսած էք վստահ։ Մուսա լերան Վաքըֆգիւղի մասին այդպէս կ՚ըսեն. Թուրքիոյ մէջ ուսումնական կեցութեանս ընթացքին առիթը ունեցած եմ նաեւ այցելել այնտեղ, ու թերեւս օր մը գրեմ նաեւ այդ մասին։
Աշխատասիրեց՝
ՊԵՏՐՈՍ Ս. ՇԱՆՇԵԱՆՑ,
Արդի աշխարհաբարի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Մենք պարտաւոր ենք համբերութիւն սորվելու միջոցները գլխաւորաբար Աւետարանին եւ քրիստոնէական հաւատքի ու բարեպաշտութեան մէջ փնտռել: Աւետարանը մեզի ամէն տեսակի ուղղութիւն եւ օգնութիւն կու տայ.
ա) Ան կը յիշեցնէ մեզի ան Ամենակարող Էակը, Որմէ կախեալ է մեր բարութիւնը եւ վիշտերուն մխիթարութիւնը:
