Հարթակ

Պատրաստեց՝ Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

«Լաւ գրուած պատ­մա­կան վէ­պե­րը պատ­մու­թեան լա­ւա­գոյն դա­սըն­թացք­նե­րը կ՚ար­ժեն»։­
Օ­նո­րէ տը Պալ­զաք 19-րդ դա­րու ֆրան­սա­կան դա­սա­կան ռէա­լիզ­մի հիմ­նա­դիրն է։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Յետ կար­ճա­տեւ հի­ւան­դու­թեան Պոլ­սոյ մէջ իր մահ­կա­նա­ցուն կնքած է պոլ­սա­հայ շրջա­նակ­նե­րուն քա­ջա­ծա­նօթ ա­նուն հան­դի­սա­ցող, ար­մատ­նե­րով մար­տին­ցի՝ Թով­մաս Չեր­մէ:
Չեր­մէ, որ եր­կար տա­րի­ներ զբա­ղած է ոս­կեր­չու­թեամբ, մեծ սէր ու­նէր իր ծննդա­վայր քա­ղա­քին՝ Մար­տի­նի հան­դէպ:

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ

Մարդուն անհատական, հաւաքական ու ազգային կեանքին մէջ կարեւոր իրադարձութիւն է ամեակներու նշումը: Կարծէք հոն կեանքը պահ մը կանգ կ՚առնէ տեսնելու համար, թէ ի՞նչ պատահած է նոյնինքն կեանքին՝ անհատական, հաւաքական եւ ազգային իր պատմութեան տարբեր հոլովոյթներուն ընդմէջէն:

Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ

2017 թուականը յատկանշուեցաւ հետաքրքրական եւ կարեւոր իրադարձութեամբ մը: Պատմութեան մէջ առաջին անգամ մարդամեքենան  քաղաքացիութիւն ստացաւ: Պարզուեցաւ, որ այդ քայլին դիմած երկիրը պահպանողական Սէուտական Արաբիոյ թա-գաւորութիւնն է:

«Կա­տա­րես­ցուք զսրբու­թիւն ա­հիւն Աս­տու­ծոյ» (2 Կորնթ. 7։1)
Քրիս­տո­սի Ս. Ծնունդն աշ­խար­հի կեան­քին մէջ մար­դը դէ­պի սրբու­թիւն ա­ռաջ­նոր­դող աս­տուա­ծա­յի­նին ներ­կա­յու­թիւնն է: 

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ 

Տարլին ինը տարեկան աղջիկ մըն է: Կ՚ապրի Էլ Սալվատորի փոքր քաղաքներէն մէկուն՝ Սան Վինսենթէի մէջ, ուր կը մասնակցէի միջեկեղեցական համագումարի մը եւ կը խօսէի Աստուածաշունչի ընկալումի տարբեր բնութագրումներուն մասին՝ անգլերէն լեզուով:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

ԽԱ­ՂԱ­ԼԻՔ ՎԱ­ՃԱ­ՌՈ­ՂԻՆ ՄՕՏ
-Հի­մա, դուն այ­սինքն ա­նակն­կա­լի՞ պի­տի գաս, Կա­ղան­դի գի­շե­րը շա՞տ պի­տի ու­րա­խա­նաս, երբ տես­նես նուէ­րի թուղ­թով փաթ­թուած այս տու­փը,- կ՚ը­սէ խա­ղա­լիք վա­ճա­ռո­ղը մա­նու­կի մը, որ ե­կած է ծնող­քին հետ, գտած է իր նա­խա­սի­րած ու փա­փա­քած խա­ղա­լի­քը ու ա­հա նուէ­րի տես­քով շալ­կած դուրս պի­տի ել­լէ խա­ղա­լիք վա­ճա­ռո­ղին խա­նու­թէն:

ՎԱՐԴԱՆ ՅՈՎՍԷՓԵԱՆ 

Թերեւս տարօրինակ թուի, որ երեսունը անց երիտասարդ մը ամէն առիթով նամակ գրելու մասին կը մտածէ. սակայն, ներշնչուելով 21 Սեպտեմբեր, 1897-ին, «Նիւ Եորք Սան»ի մէջ լոյս տեսած խմբագրականէն՝ «Ի՞զ տեր Սենթա քլոզ» եւ մանաւանդ հայ համբաւաւոր բանաստեղծ Մուշեղ Իշխանի «Նամակ Կաղանդ պապային» գործէն, ուզեցի ձեռնարկել հետեւեալ նամակին՝ այն յոյսով, որ բարին տակաւին վառ կը մնայ մեր սրտերուն մէջ, եւ թերեւս շատ մը ընթերցողներու սիրտերը կը նորոգուին ու օրհնութեան պատճառ կը դառնայ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի հրաշափառ ծննդեան առիթով:

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

«Ե­կէք Բեթ­լե­հէմ եր­թանք եւ տես­նենք պա­տա­հա­ծը, այն ինչ որ Տէ­րը մե­զի յայտ­նեց» (Ղկ 2.15)։
­Ման­կա­ցեալ Յի­սու­սի Ծննդեան դէպ­քը իր աս­տուա­ծահ­րաշ նշան­նե­րով եւ իր պատ­գա­մա­շեշտ հնչե­ղու­թեամբ մար­դոց հե­տաքրք­րու­թիւնն էր շար­ժած ու գրա­ւած։

ՅԱ­ՐՈՒ­ԹԻՒՆ Ա­ԲԵ­ՂԱՅ ՏԱ­ՄԱ­ՏԵԱՆ

«Այսօր ցնծան երկինք ի վերուստ մեծապայծառ աւետեօք.
Եւ արարածք ամենայն զգեցան հանդերձ փրկութեան»
(Շարական Աստուածայայտնութեան)