ԱՅՍՕՐ Ի՞ՆՉ ՏՕՆ Է
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Հանրակառք բարձրացայ ու ահա տուն կ՚երթամ: Լաւ է ազատ տեղ մը կայ, կը նստիմ գոնէ, թէեւ այդքան ալ հեռու չէ տունս, բայց կարծես յոգնեցայ ոտքի կենալէն, այսպէս խորհելով, ժպտելով, գոհացած ու եկեղեցւոյ շարականներէն յագեցած նստայ հանրակառքի ազատ նստարանին վրայ: Բայց ահա, չար սատանան կարծես իր գործը պիտի տեսնէ, զիս ժպտուն տեսնել չի սիրեր կ՚երեւի. կողքս նստած միջին տարիքի տղամարդ մը, ձեռքիս ծաղկեպսակն ու փունջը տեսնելով կը հարցնէ.