Հարթակ

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

Սփիւռքահայ զոյգ մը զբօսաշրջիկներ, հայրենասիրական գաղափարներով ոգեւորուած, անպայման կը փափաքին այցելել Զօրավար Անդրանիկի տուն-թանգարանը: Հեղձուցիչ տաքը կը քամէ կարծես անոնց մարմիններուն ջուրը, հակառակ անոր, որ անոնք մի քանի քայլ միայն կը քալեն թաքսիէն մինչեւ թանգարանին մուտքը, ուր հանգիստ շունչ մը կը քաշեն ի տես այնտեղ զետեղուած պաստառին, որ կը յուշէ, թէ թանգարանը բաց է 12:00-17:00:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Երկու օր առաջ ստացայ Ղպտի եկեղեցւոյ նախկին հայրապետ, վախճանեալ Շնուտա Գ.-ի գրիչին պատկանող «Խաչին վրայէն արտասանած Տիրոջ եօթը խօսքերը» գրքոյկը, որ տպուած է Ամերիկայի մէջ: Գիրքը թարգմանած է Բրշ. Աւօ Սրկ. Մարգարեան: Վարձքդ կատար Բրշ. Տիրացու:

Աշխատասիրեց՝  
ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

- «Օրհնեա՜լ է Աստուած» դպիրներու երգեցողութեան ընթացքին քահանան ծածկաբար ի՞նչ կ՚աղօթէ։
- Դպիրները երգելու ատեն, Ս. Սեղանին վրայ պատարագիչը սրբագործուած նշխարը կը կտրէ ու չորս մասերու բաժնելով՝ ամբողջութեամբ կը թաթխէ գինիին մէջ եւ ծածկաբար կ՚աղօթէ՝ ըսելով. «Լրումն Հոգւոյն Սրբոյ» (Լրումը Սուրբ Հոգիին)։ 

«Մա՞նչ է, թէ՞ աղջիկ»:
Հետաքրքական հարցում մը, որուն պատասխանը հարցումին հետ ո՛չ մէկ կապ ունի:

ՎԱ­ՐԱՆԴ ՔՈՐԹ­ՄՈ­ՍԵԱՆ

Անն­ման իմ ծննդա­վայր,
Բնու­թիւն հրա­շա­լի,
Գե­ղեց­կու­թիւն բաղ­ձա­լի,
Դրախ­տա­վայր իմ Քէ­սապ։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Միջազգային լրահոսին եւ լրատուական գործակալութիւններուն համար, վերջին օրերուն, գլխաւոր լուր կը դառնար Սուրիոյ հիւսիսային հատուածին վրայ գտնուող Տերա աւանը, որ այսօրուան դրութեամբ կը համարուի Սուրիոյ պատերազմին մասնակցող ընդդիմադիրներու ամենակարեւոր եւ «վերջին» բերդերէն մին։

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ 

Ամերիկայի մէջ եւ հաւանաբար ալ այլուր սովորութիւն դարձած է, որ երկրորդական վարժարաններու ամավերջի  հանդէսներուն հրաժեշտի ուղերձը կարդայ դասարանի առաջնութիւնը շահող աշակերտը, որ կը կոչուի Valedictorian:

Աշխատասիրեց՝ 
Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ 

- Ին­չո՞ւ հա­ւա­տա­ցեալ­ներ Ս. Եր­րոր­դու­թեան օրհ­ներ­գու­թեան ըն­թաց­քին ե­րեք ան­գամ «Ա­մէն» ը­սե­լով կը ձայ­նակ­ցին։
- «Ա­մէն» եբ­րա­յե­րէն բա­ցատ­րու­թիւն մըն է, որ կը նշա­նա­կէ ե­ղի­ցի, այն­պէս ըլ­լայ, ինչ­պէս նաեւ կը նշա­նա­կէ իս­կա­պէս, ստու­գա­պէս, ճշմար­տա­պէս, ի­րա­ւամբ։

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

Մեծ մայրը կողը բռնած օրն ի բուն կ՚աղօթէ ու փառք կու տայ Բարձրեալին: Միշտ այս կեցուածքը ունի ան, գոհունակութիւն մը կայ անոր դէմքէն ցոլացող, քիչ մըն ալ թաց աչքեր կը պսպղան փայլք մը տալով դէմքին շողին: Կողը: Ի՞նչ կայ հոն:

ՀԱՄԲԻԿ ՊԻԼԱԼԵԱՆ

Սրտակից ընկեր մը, որ մօտէն կը ճանչնայ բոլորիս սիրելի երաժիշտ Գէորգ Հաճեանը, առաւօտ մը, ուրախ տրամադրութեամբ լեցուած, սեղանիս վրայ դրաւ գեղատիպ կողքով ձայնասկաւառակ մը, ապա անպաճոյճ բառերով ըսաւ. «Գէորգին նուէրը՝ քեզի»: