ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Եոհան Վոլֆկանկ ֆոն Կէօթէի «Ֆաուստ»ը սովորական գրական գլուխ գործոց մը ըլլալէ աւելին է՝ ան «կեանքի գործ» մըն է իմաստասէր եւ համայնագէտ մտքի մը՝ Կէօթէի, որ կատարելագործած է յիսուն տարիի տքնաջան աշխատութեամբ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Դու սիրոյ հետ միշտ հաշտ ապրիր,
բայց խոյս մի տայ տառապանքից»
Պարոյր Սեւակ իր այս տողերով կը նոյնացնէ սէրն ու տառապանքը։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ, քանի որ «բանաւոր էակ» մըն է՝ խորհելու, դատելու եւ որոշելու կարողութեան տէր եւ ազատ կամքով շարժող՝ ըստ իր համոզումներուն, ապա ուրեմն շատ բնական է, որ իր նմաններուն հետ տարակարծութիւններ ունենայ։ Եւ տարակարծութիւններու բնական հետեւանքն է՝ վիճաբանութիւնը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Ու թէ հիմա, իմ բալիկըս, ես քո գլխին ճառ եմ կարդում,
Ապա միայն նրա համար...».
Իրականութեան մէջ Սեւակ ճառեր սիրող մարդ մը չէր, որովհետեւ հաւատացողն էր, թէ իւրաքանչիւր մարդ միայն իր փորձառութեամբ կրնայ բան մը սորվիլ եւ հասկնալ եւ այս մէկը մեր մարդկային բնութեան մաս կը կազմէ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աստուծոյ անհուն բարութեան եւ գութին մէկ մասն է համբերութիւնը, եւ այդ անհուն եւ գերագոյն բարութիւնը ունի մեծագոյն հեզութիւնը։ Որքան մեծ է բարութիւնը՝ նոյնքան մեծ է հեզութիւնը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վերջերս միտքիս մէջ անդադար շրջան կ՚ընէ Պարոյր Սեւակի «Որդուս» բանաստեղծութեան տողերը, որոնք գրուած են որպէս պոռթկում ու խրատ՝ չար ու անարդար կեանքին դէմ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ստորեւ կը ներկայացնենք Լեւոն Շանթի «Հին Աստուածներ» թատերական գործէն հատուածներ։ Հայ թատերական գրականութեան մէջ գլուխ-գործոց մըն է «Հին Աստուածներ»ը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կ՚ափսոսամ, երբ նոր սերունդը «մտաւորական» կը ճանչնայ ու կը յիշէ միայն Պարոնեանը, Զօհրապը, Վարուժանն ու Օտեանը եւ մոռացութեան կու տայ բազմաթի՜ւ ուրիշներ՝ որոնք նոյնքան մեծութիւն եղած են՝ ինչքան վերոյիշեալները:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ստորեւ կը շարունակենք ներկայացնել Լեւոն Շանթի «Հին Աստուածներ»էն հատուածներ։
Վանահայր.-Ըսածներէդ ոչի՛նչ հասկցայ։
Իշխանուհի.- Ոչի՞նչ, Յովհաննէ՛ս։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 59 տարիներ առաջ՝ 1963 թուականին Պարոյր Սեւակ Երեւանի մէջ հրատարակեց իր «Մարդը ափի մէջ» աշխատութիւնը. այդ ժամանակաշրջանին «մարդը ափի մէջ» էր, որովհետեւ գտնուելով Սովետական Միութեան իշխանութեան տակ կար որոշ սահմանափակումներ՝ կրօնքի, հայրենասիրութեան եւ կարգ մը այլ արժէքներու, որոնք բնականաբար մարդոց մօտ «ազատ» ըլլալու համոզումը տալով հանդերձ բանտուած ըլլալու զգացում մը կը ստեղծէին:
