ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մաղաքիա Արք. Օրմանեանի (1841-1918) «Խոհք եւ խօսք» հատորը (յետմահու հրատարակութիւն՝ 1929) որքան ինքնակենսագրութիւն մըն է, նո՛յնքան՝ իւրայատուկ տեսութիւններու ամփոփում մը շահեկան հարցերու մասին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երէկ գիշեր երեկոյեան ընթերցանութեան ժամերուս կը թերթատէի Գրիգոր Զօհրապի նամականին եւ մեծ գրողին նամակները կը կարդայի. ուշադրութիւնս գրաւեց Արսէն Այտընեանի ուղղուած նամակը, ուր Գրիգոր Զօհրապ զինք կը դիմէր «Մեծանուն եւ համայն հայ գրականութեան պարծանք Հայր» ներբողով:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կեանքի մէջ «տիպար անձ» ըլլալ դիւրին բան չէ, իսկ մահէն վերջ «տիպար անձ» մնալ շատ աւելի դժուար է։ Այլապէս «տիպար անձ»ը ընտրել, անոր տիպար գործերուն, գաղափարներուն անդրադառնալ եւ առանց իր անձնաւորութիւնը կորսնցնելու՝ անոնց հետեւիլ իմաստութիւն եւ խոհեմութիւն կը պահանջէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ներկայիս հայաստանաբնակ հայերու մօտ կայ այն տպաւորութիւնն ու համոզումը, որ սփիւռք ապրող ամէն հայ հարուստ եւ ունեւոր կ՚ըլլայ, այդ իսկ պատճառով կ՚ունենան այն դիրքորոշումը, որ իւրաքանչիւր սփիւռքահայ պարտի նիւթապէս օգնել ու օժանդակել:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ահաւասի՛կ «կեղծ հերոս» մը՝ Փանջունին, երեւակայական տիպար մը, որ երգիծաբան Երուանդ Օտեան ստեղծած է իր շուրջի մարդիկը դիտելով։ Անոր թերութիւնները, տկարութիւնները պատկերացնելու համար սկսած է ներկայացնել իր մանկութենէն՝ ուսումնասիրելով եւ բացայայտելով անոր կեանքը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վերջին տասնամեակին, մանաւանդ շատ մը երիտասարդներու մօտ յատուկ սէր մը ծնունդ առած է քննադատութեան հանդէպ, սխալ այն ըմբռնումով, որ քննադատող անձը կրնայ հանրութեան կողմէ որպէս «գիտուն» կամ «իմաստուն» դիտուիլ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կեանքը միշտ «յղի» է անակնկալ դէպքերու, եւ ուրեմն կեանքը անվերջ երկունք մըն է։ Երկունք, քանի որ կեանքը ցաւի, նեղութիւններու, դժուարութիւններու, անգութ ուժերու եւ մահուան դէմ պայքար մըն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայաստանի մէջ կայ խումբ մը, որ կը կարծէ, թէ սփիւռքահայերը թշնամութիւն եւ ատելութիւն ունի Մայր Հայրենիքի նկատմամբ։ Սակայն ցաւալին այն է, որ սփիւռքահայերուն կողքին շատ մը տեղացի հայեր եւս այդ ախտէն կը տառապին եւ Հայաստանը կը դիտեն որպէս «յետամնաց» երկիր։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հաւանաբար զարմանալի թուի, սակայն աշխարհի մէջ պսակուող զոյգերուն 80 առ հարիւր տոկոսը սիրահարածներ չեն, որովհետեւ ամուսնութեան պարագային եւս չափանիշները փոփոխուած են եւ սէրը մնացած է յատուկ հեքիաթներուն մէջ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կը պատահի օր մը, որ երեք եղբայր երջանկութիւնը կը տեսնեն փոսի մը մէջ։
Եղբայրներէն մին կը մօտենայ երջանկութեան եւ դրամ կը խնդրէ անկէ։
