ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Նախապէս յօդուածով մը խօսած էինք այն մասին, թէ ինչպէս Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու կառավարութիւնը 1920-ական թուականներուն մտահոգութեամբ կը նայէր հայ մամուլի հրատարակութեան, ինչպէս նաեւ հայերուն իրենց լեզուին հանդէպ ունեցած կապուածութեան եւ ամէն ձեւ կը մտածէր այդ մէկը աղաւաղելու, որովհետեւ համաշխարհայնացման ու ձուլումի քաղաքականութիւնը մի՛շտ ալ ունեցած է իր մէջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Քաղաքացիութեան կապուած քաղաքական իրաւունքները կրնան եւ պարտին տրուիլ ըստ պահանջներուն «հասարակաց բարիք»ին։ Անոնք չեն կրնար առկախուիլ հանրային իշխանութիւններուն կողմէ առանց օրինաւոր եւ համաչափեալ պատճառի։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աշխարհի մէջ տղամարդուն դերը անուրանալի է եւ ինչու չէ տեղ մը անհրաժեշտ, որովհետեւ աշխարհը շատ բան կը պարտի ստեղծագործ տղամարդոց:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աղօթքը, իրապէ՛ս անհրաժեշտութիւն մըն է մարդկային կեանքին գոյապահպանման եւ գոյատեւման համար։ Արդարեւ, Յիսուս կոչ կ՚ուղղէ աղօթելու եւ «արթուն մնալու»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կասկածէ վեր բան է, որ յաճախ հայրենասիրութիւն կոչուած ախտը մարդը կը մղէ ստախօսութեան, որովհետեւ շատ անգամ հայրենասիրութեան պատճառած կուրութեամբ հայրենասէրը անկարող կ՚ըլլայ տեսնելու իրականութիւնները եւ նոյնիսկ ճշմարիտ քննադատութիւնները անգամ կրնայ ընդունիլ որպէս թշնամանք ու հակառակութիւն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աստուած մարդը իմացական եւ բանաւոր արարած ստեղծեց, տալով անոր արժանապատուութիւնը անձի մը՝ որ օժտուած է նախաձեռնութեամբ եւ իր գործերուն տիրապետութեամբ։ Արդարեւ, «Աստուած թողուց մարդը իր անձնական դատումին». (ՍԻՐ. ԺԵ 14), որպէսզի ան կարենայ անձամբ փնտռել իր Արարիչը եւ ազատօրէն փարելով Անոր, հասնիլ լի եւ երանաւէտ կատարելութեան։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մա՜հ կնոջ:
Մեր թուականէն 139 տարիներ առաջ այսպէս կը գրէր երիտասարդ յօդուածագիր մը Պոլսոյ մէջ հրատարակուած «Ընտանիք» հանդէսի 15 յունիս 1884 թուականի թիւին մէջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մելգոն-Ասատուրի պատրաստած «Երեքդարեան պատմութիւն Ս. Հրեշտակապետ եկեղեցւոյ Պալաթի 1627-1931» գիրքէն կը քաղենք հետեւեալ տեղեկութիւնները.
1832-ին, Պալաթու եւ Ֆէնէրի բարձունքին վրայ գտնուող «Գանլը քիլիսէ» թաղը, Պէզճեան Յարութիւն Ամիրայի ծախքով, յանուն «Ս. Առաքելոց» նոր դպրոց մը կը բացուի, որուն հոգածութիւնը եւ խնամքը կը յանձնուի «Հայ գինեպաններու էսնաֆ»ին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վստահաբար բոլորիս ալ ծանօթ է ընդհանրապէս Միջին Արեւելքի եւ մասնաւորաբար Լիբանանի դիմագրաւած դժուարին օրերը, սակայն հակառակ այդ բոլոր դժուարութիւններուն, մեծապէս գնահատելի ու յուսադրիչ էր մի քանի օրեր առաջ տեղի ունեցած Համազգայինի «Գայեանէ» եւ «Քնար» պարախումբի տպաւորիչ ելոյթը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ինքնախաբէութիւն» տառացիօրէն կը նշանակէ՝ մարդուն ինքն իրեն համոզելը, ինքն իրեն խաբելը՝ պատրանք, որ մոլորութեան մէջ ըլլալ կ՚ենթադրէ՝ հաւատացած ըլլալով, թէ ճշմարիտ ճամբու վրայ է։ Արդարեւ, ինքնախաբէութիւն է՝ անթերի ըլլալ, ամենազօրաւոր կարծել ինքզինք, քանի որ մարդ «կատարեալ» չէ եւ ունի թերութիւններ, տկարութիւններ եւ մէկ խօսքով՝ անկատար էակ մըն է։
