Արխիւ

Ե­րէկ, Ե­րե­ւա­նի մէջ տե­ղի ու­նե­ցան քա­ղա­քա­պե­տա­կան ընտ­րու­թիւն­ներ։ Կը հա­ղոր­դուի, որ մաս­նակ­ցու­թեան հա­մե­մա­տու­թիւ­նը ե­ղած է բա­ւա­կան նուազ։ Մայ­րա­քա­ղա­քի բնա­կիչ­նե­րուն հա­զիւ 41 տո­կո­սը մաս­նակ­ցած է քուէար­կու­թեան՝ ա­ւա­գա­նիի, այ­սինքն, քա­ղա­քա­պե­տա­կան խոր­հուր­դի ընտ­րու­թեան։

Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան պաշ­տօ­նա­կան այ­ցե­լու­թիւն մը կու տայ Քա­թար։ Տո­հա­յի մէջ ան այ­սօր կը հիւ­րըն­կա­լուի Քա­թա­րի է­միր Թա­միմ Պին Էր Հա­մատ Էլ Թա­նիի կող­մէ։ Շփումներուն ընթացքին Սերժ Սարգսեանին կ՚ընկերանայ բարձ­րաստիճան պատուիրա­կու­թիւն մը։

Պատ­րիար­քա­կան Ընտ­րեալ-տե­ղա­պաի Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեան Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի մէջ ա­ւար­տեց Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սին հետ խորհր­դակ­ցու­թիւն­նե­րը՝ Պոլ­սոյ Ա­թո­ռի առ­կայ հար­ցե­րուն շուրջ։ Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տը այ­սօր կը մեկ­նի Մոս­կուա, ուր վա­ղը պի­տի սկսի Գե­րա­գոյն հո­գե­ւոր խոր­հուր­դի նստաշր­ջա­նը։

Պատ­րաս­տեց՝ ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Բ. Հա­մաշ­խար­հա­յին պա­տե­րազ­մի ըն­թաց­քին Կար­միր բա­նա­կին եւ Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու զի­նեալ ու­ժե­րուն մէջ պատ­կա­ռե­լի ե­ղած է հայ զի­նուոր­նե­րու, բարձ­րաս­տի­ճան զի­նուո­րա­կան­նե­րու եւ հե­րոս­նե­րու թի­ւը: Հա­յաս­տա­նի պատ­մա­գի­տու­թեան թեկ­նա­ծու, սփիւռ­քա­գէտ, Գի­տու­թիւն­նե­րու ազ­գա­յին ա­կա­դե­միո­յ Պատ­մու­թեան հիմ­նար­կի ա­ւագ գի­տաշ­խա­տող Քնա­րիկ Ա­ւա­գեան «Նիւզ էյ. էմ.» կայ­քին մէջ ներ­կա­յա­ցու­ցած է տուեալ­ներ՝ Հա­մաշ­խար­հա­յին Բ. պա­տե­րազ­մին ըն­թաց­քին Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու բա­նա­կին մէջ հա­յե­րու մաս­նակ­ցու­թեան մա­սին:

Պատ­րիար­քա­կան Ընտ­րեալ-տե­ղա­պահ Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեան, որ ներ­կա­յիս կը գտնուի Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի մէջ, Գե­րա­գոյն հո­գե­ւոր խոր­հուր­դի (ԳՀԽ) Մոս­կուա­յի մօ­տա­լուտ նստաշր­ջա­նին ըն­դա­ռաջ կը քննար­կէ Պոլ­սոյ Ա­թո­ռի առ­կայ հար­ցե­րը։ Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սը ե­րէկ ըն­դու­նեց Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեա­նը, որ տե­ղա­պա­հի ընտ­րու­թե­նէն վերջ ա­ռա­ջին ան­գամ մեկ­նած է Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միա­ծին։

ԳԷՈՐԳ ՅԱ­ԿՈԲ­ՃԵԱՆ

21-րդ դա­րու կեն­ցա­ղա­յին ու ար­ժե­չա­փա­յին փո­փո­խու­թիւն­նե­րուն հետ՝ ան­փո­փոխ, բնա­կան, ու ան­վի­ճե­լի կար­ծուած ե­րե­ւոյթ­նե­րը ան­գամ սկսած են լուրջ կեր­պա­րա­նա­փո­խում­նե­րու եւ վե­րա­սահ­ման­նե­րու են­թար­կուիլ։ Օ­րէ օր ու անզ­գա­լա­բար, մայ­րու­թեան կեր­պա­րը ար­ժէ­քա­յին ան­կում կ՚ար­ձա­նագ­րէ։

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Ծառ տնկո­ղին կեան­քը միշտ եր­կար ե­ղած է, ո­րով­հե­տեւ հո­ղա­գոր­ծին հա­մար հո­ղին հետ աշ­խա­տի­լը կեան­քի ժա­մա­ցոյ­ցի զսպա­նակ է ե­ղած։ Հո­ղա­գոր­ծը տի­ւու­ցայգ կը փո­րէ հո­ղը՝ զայն բա­րե­բեր դարձ­նե­լու հա­մար, ծա­ռե­րը կը պա­տուաս­տէ՝ զա­նոնք ա­ւե­լի ար­գա­սա­բեր դարձ­նե­լու հա­մար, կ՚է­տէ՝ ա­ւե­լի եւս փար­թա­մաց­նե­լու հա­մար, կը ջրէ՝ կեանք եւ սնունդ տա­լու իր աչ­քի բի­բին՝ այ­գիին։

Ֆէ­րի­գիւ­ղի Ս. Վար­դա­նանց երգ­չա­խում­բը ե­րէկ ե­րե­կո­յեան փա­ռա­շուք հա­մեր­գով մը հան­դէս ե­կաւ՝ իր հիմ­նադ­րու­թեան 85-ա­մեայ յո­բե­լեա­նին առ­թիւ։ Սա եր­կար ժա­մա­նա­կէ ի վեր սպա­սուած հա­մերգ մըն էր մեր գե­ղա­րուես­տա­սէր­նե­րուն տե­սա­կէ­տէ եւ Վար­դա­նանց երգ­չա­խումբն ալ հեր­թա­կան ան­գամ ար­դա­րա­ցուց իր վրայ դրուած յոյ­սե­րը՝ վե­րա­նո­րոգ ե­ռան­դով ու վա­ղե­մի կար­գա­պա­հու­թեամբ։