Արխիւ

Հայ-ռուսական համագործակցութեան ընթացքը երէկ քննարկուեցաւ վարչապետներու մակարդակին վրայ:
Կարէն Կարապետեան. «Վստահ եղէք՝ Հայաստան յառաջիկային պիտի ըլլայ հայոց համար ամենալաւ երկիրը»:

Հռո­մի մէջ այս օ­րե­րուն տե­ղի կ՚ու­նե­նայ Կա­թո­լիկ-Ա­րե­ւե­լեան Ուղ­ղա­փառ մի­ջե­կե­ղե­ցա­կան երկ­խօ­սու­թեան մի­ջազ­գա­յին աս­տուա­ծա­բա­նա­կան միա­ցեալ յանձ­նա­խում­բին հեր­թա­կան նստաշր­ջա­նը։ Ժո­ղով­նե­րը սկսան ան­ցեալ շա­բա­թա­վեր­ջին ու պի­տի շա­րու­նա­կուին մին­չեւ Յու­նուա­րի 28-ը։

ՅԱ­ԿՈԲ ՄԻ­ՔԱ­ՅԷ­ԼԵԱՆ

Սուր­ի­ա­կան պա­տե­րազ­մէն, յատ­կա­պէս, Հա­լէ­պի ար­հա­ւիր­քէն փախ­չող եւ Հա­յաս­տան ա­պաս­տա­նող­նե­րուն տե­ղա­ցի­նե­րը յա­ճախ հարց տուած են. «Ին­չո՞ւ ե­կաք», շա­րու­նա­կե­լով կրկնուող յան­կեր­գը. «Մենք թող­նում գնում ենք, դուք ին­չո՞ւ էք գա­լիս, էս եր­կի­րը եր­կիր չէ…»:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ինչ­պէս յա­ճախ կը լսենք, թէ՝ մարդ սխա­լա­կա՛ն է, ան­շուշտ այս չի նշա­նա­կեր որ մարդ պա­տաս­խա­նա­տու չէ իր սխալ­նե­րէն կամ գոր­ծած յան­ցանք­նե­րէն, օ­րէն­քի դէմ թե­րա­ցում­նե­րէն եւ մե­ղան­չում­նե­րէն։

Թուր­քիոյ, Ռու­սաս­տա­նի եւ Ի­րա­նի միջ­նոր­դու­թեամբ՝ Սու­րիոյ ճգնա­ժա­մին քա­ղա­քա­կան լու­ծում մը գտնե­լու ա­ռա­ջադ­րու­թեամբ Աս­տա­նա­յի մէջ կազ­մա­կեր­պուած բա­նակ­ցու­թիւն­նե­րը հա­սան ի­րենց ա­ւար­տին։ Սու­րիոյ ղե­կա­վա­րու­թիւ­նը եւ ընդ­դի­մա­դիր ու­ժե­րը ա­ռա­ջին ան­գամ նման ձե­ւա­չա­փի մը մէջ նստան նոյն սե­ղա­նին շուրջ։

Ար­ցա­խի ճա­կա­տին վրայ նա­խորդ գի­շեր հայ զի­նուոր մը եւս նա­հա­տա­կուե­ցաւ՝ Ատր­պէյ­ճա­նի զօր­քե­րուն կող­մէ բա­ցուած կրա­կին հե­տե­ւան­քով։ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի Պաշտ­պա­նու­թեան բա­նա­կի ա­րե­ւե­լեան ուղ­ղու­թեամբ տե­ղա­կա­յուած զօ­րա­մա­սե­րէն մէ­կուն մէջ դի­պու­կա­հա­րի մը կող­մէ բա­ցուած կրա­կին զոհ գնաց Կա­րէն Ու­լու­պա­պեան (1995)։

Ս. Ծննդեան եւ Աս­տուա­ծա­յայտ­նու­թեան տա­ղա­ւա­րին առ­թիւ, շաբաթավերջին, Գնա­լը կղզիի Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ տօ­նա­կան ա­րա­րո­ղու­թիւն­ներ տե­ղի ու­նե­ցան։ Նկա­տե­լով որ Աս­տուա­ծա­յայտ­նու­թեան տա­ղա­ւա­րը չէր տօ­նախմ­բուած, Ս. Պա­տա­րա­գի մա­տուց­մամբ թէ՛ կղզիի փոք­րա­թիւ ժո­ղո­վուր­դը եւ թէ ուխ­տա­ւոր­ներ ա­ռի­թն ու­նե­ցան ապ­րե­լու հո­գե­ւոր ու­րա­խու­թեան։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ա­ռիթ ու­նե­ցած ենք Ֆրան­սա­յի Լիոն քա­ղա­քէն աշ­խար­հահռ­չակ հայ խո­հա­րար՝ Ա­լէն Ա­լեք­սա­նեա­նի գոր­ծու­նէու­թեան հա­մա­ռօտ կեր­պով անդ­րա­դառ­նա­լու: Ան Հա­յաս­տա­նի մէջ յա­ճա­խա­կիօ­րէն կը մաս­նակ­ցի զա­նա­զան ձեռ­նարկ­նե­րու, ուր վար­պե­տու­թեան դա­սեր կ­­՚ա­ւան­դէ մա­նա­ւանդ գիւ­ղաբ­նակ­նե­րուն հա­մար՝ ստեղ­ծե­լով տե­ղա­կան ու­տե­լի­քի մի­ջո­ցաւ զար­գաց­ման ծրա­գիր­ներ:

ՅԱ­ԿՈԲ ՄԻ­ՔԱ­ՅԷ­ԼԵԱՆ

Դրամի Միջազգային Կայսերապաշտութիւնը եւ Համաշխարհային Ապակայունացումը Վեր­ջերս, հա­մա­ցան­ցի վրայ ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նի պահ­պան­ման մա­սին գրու­թիւն մը ու­շադ­րու­թիւնս գրա­ւեց. նիւ­թը յղո­ղը լի­բա­նա­նա­հայ ծա­նօթ լեզ­ուա­գէտ բժ. Ար­մե­նակ Եղ­իայ­եանն էր, ո­րուն լեզ­ուա­գի­տա­կան յօդ­ուած­նե­րուն կա­րե­ւո­րու­թեամբ կը հե­տե­ւիմ: