Ընկերա-մշակութային

Ե­րէկ, հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու Է­սաեան սա­նուց միու­թեան վար­չու­թեան ա­տե­նա­պե­տու­հի Մա­րիամ Տրա­մէ­րեանն ու հա­մա­նուն վար­ժա­րա­նի հա­յե­րէ­նի ու­սուց­չու­հի­նե­րէն Ար­մա­ւե­նի Մի­րօղ­լուն։ Ա­նոնք փու­թա­ցած էին մեզ հրա­ւի­րե­լու հա­մար յա­ռա­ջի­կայ շա­բաթ նա­խա­տե­սուած կա­րե­ւոր ձեռ­նար­կի մը։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ե­րե­ւա­նի շար­ժան­կա­րա­յին սրահ­նե­րուն մէջ մեծ պաս­տառ­նե­րուն «Կեանք ու կռի­ւ» շար­ժան­կա­րը կը ցու­ցադ­րուի: Մէկ ա­մի­սէն ա­ւե­լի է, որ ցու­ցադ­րու­թեան ի­ջած  է այս շար­ժան­կա­րը, եւ  տա­կա­ւին ցու­ցադ­րու­թիւ­նը կ­­՚ըն­թա­նայ լե­ցուն դահ­լիճ­նե­րու մէջ, հան­դի­սա­տե­սին հե­տաքրք­րու­թիւ­նը չէ պակ­սած այս գոր­ծին հան­դէպ:  

Ֆրան­սա­հայ աշ­խար­հահռ­չակ եր­գիչ Շարլ Ազ­նա­ւուր պի­տի ու­նե­նայ իր պա­տուոյ աստ­ղը՝ Հո­լի­վու­տի «Փառքի ծա­ռու­ղի»ին մէջ։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ան­ցեալ տա­րի լրա­ցաւ 120-ա­մեա­կը ան­զու­գա­կան մար­դու մը, ո­րուն ա­նու­նը Ար­տօ­նագ­րուած գիւ­տե­րու հա­մաշ­խար­հա­յին մա­տեա­նին մէջ ամ­րագ­րուած է իբ­րեւ տասն­մէկ գիւ­տի հե­ղի­նակ: Իսկ այդ գիւ­տե­րը այն­պի­սի գիւ­տեր են, ո­րոնք 20-րդ դա­րէն սկսեալ փո­խած են մար­դոց կեան­քը:

«Զօրլու» կեդրոնի դահլիճի երդիքին տակ շաբաթավերջին երաժշտասէրները ապրեցան մեծ ոգեւորութիւն:
Լենա Շամամեան քաղաքիս մէջ հերթական անգամ հանդէս եկաւ՝ ունկնդիրները հմայելով իր ուրոյն ոճով:

Մեծն Կո­մի­տաս Վար­դա­պետ շա­բա­թա­վեր­ջին քա­ղա­քիս մէջ ե­րաժշ­տա­կան ձեռ­նար­կով մը ո­գե­կո­չուե­ցաւ՝ իր վախ­ճան­ման 81-րդ տա­րե­լի­ցի շրջա­նին։ 4. Լե­ւեն­տի «Karanlık İşler» գե­ղա­րուես­տա­կան կեդ­րո­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ այս ձեռ­նար­կը, ո­րու գլխա­ւոր կազ­մա­կեր­պիչ­ներն էին՝ մե­ներ­գիչ պա­րի­թոն Ար­թիւր Պաղ­տա­սա­րեան եւ հիւ­րըն­կալ կեդ­րո­նի սե­փա­կա­նա­տէր Նու­րի Քա­յա։

«Հա­յոց պե­տա­կա­նու­թիւ­նը՝ միաս­նա­կա­նու­թեան ա­ռանցք» խո­րագ­րեալ Լրագ­րող­նե­րու հա­մա­հայ­կա­կան 8-րդ հա­մա­ժո­ղո­վը, որ ե­րէկ սկսաւ Ե­րե­ւա­նի մէջ, այս շա­բա­թա­վեր­ջին կը շա­րու­նա­կէ իր ծա­ւա­լուն աշ­խա­տան­քը։ Հա­յաս­տա­նի Սփիւռ­քի նա­խա­րա­րու­թե­նէն ներս տե­ղի ու­նե­ցան հա­մա­ժո­ղո­վի ա­ռա­ջին օ­րուան նիս­տե­րը։ Այ­սօր եւս ա­նոնք կ՚ըն­թա­նան նոյն վայ­րին մէջ։ Իսկ շա­բա­թա­վեր­ջին հա­մա­գու­մա­րի աշ­խա­տան­քը կ՚ըն­թա­նայ Ար­ցա­խի մէջ։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Լու­սան­կար մը կայ, որ վեր­ջին շրջա­նին հրա­պա­րա­կուե­լով,  սի­րե­լի դար­ձած է շա­տե­րուն: Շա­մի­րամ Սե­ւակն է լու­սան­կա­րին մէջ՝ խնա­մուած, ազ­նուա­կան դի­մա­գի­ծով, սպի­տա­կա­հեր հա­յու­հին, որ  լու­սան­կա­րին մէջ ինքն ալ ձեռ­քը ար­ծա­թա­գոյն շրջա­նա­կով լու­սան­կար մը բռնած է: Այդ մէ­կը լու­սան­կա­րուած է մէկ-եր­կու տա­րի ա­ռաջ՝ Ֆրան­սա, Նիս:  Սեւ-ճեր­մակ այդ լու­սան­կա­րը մեծ դեր ու­նե­ցած է Շա­մի­րամ Սե­ւա­կի  կեան­քին մէջ: Լու­սան­կա­րը կը պատ­կե­րէ եր­կու ան­ձինք՝ Ռու­բէն Սե­ւակն ու գեր­մա­նու­հի կի­նը՝  Ճե­նի Ա­փփե­լը: Շա­մի­րամ Սե­ւա­կի ծնողքն է, նա­հա­տակ գրող՝ Ռու­բէն Սե­ւակն ու ա­նոր հա­ւա­տա­րիմ կո­ղա­կի­ցը՝ Ճե­նի Ա­փփե­լը:

Խոր ցա­ւով վե­րա­հա­սու ե­ղանք, թէ իր մահ­կա­նա­ցուն կնքած է հայ­կա­կան սփիւռ­քի խորհր­դան­շա­կան դէմ­քե­րէն մին՝ Շա­մի­րամ Սե­ւակ։ 102 տա­րե­կան հա­սա­կին կեան­քէ հե­ռա­ցած Շա­մի­րամ Սե­ւակ դուստրն էր նա­հա­տակ մտա­ւո­րա­կան Ռու­բէն Սե­ւա­կի։

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ռամկավար ազատական կուսակցութեան (ՌԱԿ) զանազան թեւերը վերջին օրերուն Երեւանի մէջ վերստին ժողովներ գումարեցին՝ վերամիաւորման որոնումներով:
Սփիւռքահայ բազմամեայ կուսակցական գործիչ, երէց սերունդի յայտնի մտաւորական Երուանդ Ազատեան հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ-ին: