Ընկերա-մշակութային

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սի օրհ­նու­թեամբ, Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի հրա­տա­րակ­չա­կան բա­ժի­նը լոյս ըն­ծա­յեց հո­գե­լոյս Յա­կոբ Պատ­րիարք Նա­լեա­նի «Մեկ­նո­ղա­կան ա­ղօթք Սրբա­լոյս Իւղ Միւ­ռո­նի մա­սին» (Ս. Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցիի «Մա­տեան ող­բեր­գու­թեան» ՂԳ գլ­խի մեկ­նու­թիւն) աշ­խա­տու­թիւ­նը։ Այս գոր­ծը գրա­բա­րէ աշ­խար­հա­բա­րի վե­րա­ծած է Ցո­լակ Սրկ. Յա­րու­թիւ­նեան։

Ե­րե­ւա­նի մէջ վեր­ջերս լոյս տե­սաւ «Ե­ղեռ­նա­պա­տում Փո­քուն հա­յոց եւ նո­րին մե­ծի մայ­րա­քա­ղա­քին Սե­բաս­տիոյ» գիր­քին ռու­սե­րէն թարգ­մա­նու­թիւ­նը։ Կա­րա­պետ Գա­բի­կեա­նի կող­մէ հե­ղի­նա­կուած այս գիր­քը թարգ­մա­նուած է բա­նա­սէր Տքթ. Քնա­րիկ Տէր-Դաւ­թեա­նի կող­մէ։

Ե­րե­ւա­նի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ «Ան­ցեա­լի ա­պա­գայ» խո­րագ­րեալ հա­գուստ­նե­րու հա­ւա­քա­ծո­յի մը հան­դի­սա­ւոր ցու­ցադ­րու­թիւ­նը, որ ար­ժա­նա­ցաւ մօ­տիկ հե­տաքրք­րու­թեան։

​Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Հա­յաս­տա­նի մէջ ար­դէն շուրջ ութ տա­րիէ ի վեր՝ ու­շագ­րաւ եւ հե­տաքրք­րա­կան տօն մը կը նշուի՝ Գիրք նուի­րե­լու տօ­նը: Տա­կա­ւին Հա­յաս­տա­նի Գրող­նե­րու միու­թեան լու­սա­հո­գի նա­խա­գահ Լե­ւոն Ա­նա­նեա­նի նա­խա­գա­հու­թեան օ­րօք ո­րո­շում կա­յա­ցուած է Հա­յաս­տա­նի մէջ Փետ­րուա­րի 19-ը հռչա­կել իբ­րեւ Գիրք նուի­րե­լու ա­ւան­դա­կան օր: Այս մա­սին յայ­տա­րա­րուած է 2008 թուա­կա­նին՝ նշե­լով, որ տօ­նա­կա­տա­րու­թեան նա­խա­ձեռ­նո­ղը Հա­յաս­տա­նի կա­ռա­վա­րու­թիւնն է:

Հայկական եւ անգլիական հրատարակչատուներու համատեղ նախաձեռնութեամբ ծրագիր մը:
Հայաստանի Մշակոյթի նախարար Յասմիկ Պօղոսեան ներկայ էր Երեւանի մէջ կազմակերպուած շնորհանդէսին:

Յ. ՀԵԼ­ՎԱ­ՃԵԱՆ

Թի­թե­ղա­շէն տու­նե­րու շար­քին քա­րա­շէն տու­նե­րէն մին էր մեր տու­նը:

Մեր թա­ղի տու­նե­րուն գլխա­ւոր խնդի­րը այն էր, որ ձմե­ռը անձ­րե­ւէն գո­յա­ցած ջու­րե­րը ներս կը մտնէին, բո­լորս ան­տա­նե­լի դրու­թեան մատ­նե­լով: Մա­նա­ւանդ դպրո­ցա­կան­ներս ա­ռա­ւօտ երբ արթն­նա­յինք ու տու­նե­րը ջու­րե­րով ո­ղո­ղուած գտնէինք, մեծ ու բարդ հարց էր, թէ ինչ­պէ՞ս այդ օր դպրոց պի­տի հաս­նէինք:

ՅԱՍՄԻԿ ՅԱՐՈՒԹԻՒՆԵԱՆ

Դժուար է պատ­կե­րաց­նել, թէ Ե­րե­ւա­նի Ոս­կիի շու­կա­յի ա­մե­նա­վե­րե­ւի յար­կի փոք­րիկ խու­ցի մը մէջ, ուր եր­կու հո­գին դժուա­րու­թեամբ կրնան շար­ժիլ, սու­րիա­հայ Վազ­գէ­նը ինչ­պէս կը ստեղ­ծէ ար­ծա­թէ փոք­րիկ հրաշք­ներ, շունչ կու տայ սառն մե­տա­ղին ու կը դարձ­նէ ա­րուես­տի գոր­ծեր: Հե­տաքրք­րա­կան է, որ սու­րիա­հայ ար­ծա­թա­գոր­ծին աշ­խա­տանք­նե­րը հիմ­նա­կա­նօ­րէն կը գնա­հա­տեն զբօ­սաշր­ջիկ­նե­րը:

ԱՐԱ ՍԱՆՃԵԱՆ

​Այս ու­սում­նա­սի­րու­թիւ­նը տա­րի­ներ շա­րու­նակ նա­խա­պատ­րաս­տա­կան հանգ­րուա­նի մէջ կը գտնուէր։ Այտ տա­րուան Յու­լիս 1-ին Ե­րեւա­նի «Ա­կա­նաթ» սրճա­րան-պատ­կե­րաս­րա­հին մէջ ««Ան­ցան­կա­լի» թե­մա­նե­րը հայ պատ­մագ­րու­թեան մէջ» նիւ­թին շուրջ դա­սա­խօ­սու­թե­նէս ետք, այս մէ­կը տե­սա­կէտ­ներս տպագ­րուած ներ­կա­յաց­նե­լու ա­ռա­ջին փորձն է։

ՏՔԹ. ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ

​Աշ­խար­հի պատ­մու­թեան մէջ հա­զուա­դէպ չեն ժո­ղո­վուրդ­նե­րու զան­գուա­ծա­յին գաղ­թե­րը՝ այ­լա­զան պատ­ճառ­նե­րով-պա­տե­րազմ, սով, կրօ­նա­մո­լու­թիւն, ա­տե­լու­թիւն, հա­մա­ճա­րակ, եւայլն:

Լոնտոնի մէջ Հայագիտական ուսուցման ծրագրին նախաձեռնութեամբ եզակի ձեռնարկ մը:
Գրիգոր Պըլտեանի գրական գործունէութեան յիսնամեակին առթիւ ատենախօսները արտայայտուեցան բարձր գնահատանքով: