Ընկերա-մշակութային

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Օ­րերս մա­մու­լը հե­ղե­ղուե­ցաւ բրի­տա­նա­ցի յայտ­նի բնա­գէտ-տե­սա­բան, տիե­զե­րա­բան Սթի­ւըն Հաու­քին­կի մէկ յայ­տա­րա­րու­թեամբ, որ նշա­նա­ւոր գիտ­նա­կա­նը կա­տա­րած է Global Teacher Prize մրցա­նա­կա­բաշ­խու­թեան ար­դիւնք­նե­րուն հրա­պա­րակ­ման նուի­րուած իր ու­ղեր­ձին մէջ:

Աշ­խար­հահռ­չակ լու­սան­կա­րիչ Ա­րա Կիւ­լէր միշտ վառ հե­տաքրք­րու­թեան ա­ռար­կայ կը մնայ մի­ջազ­գա­յին հար­թու­թեան վրայ։ Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Ա­րա Կիւ­լէ­րի կեան­քին ու գոր­ծու­նէու­թեան ձօ­նուած «Իս­թան­պու­լի աչ­քը» կո­չուած փաս­տա­վա­ւե­րագ­րա­կան ժա­պա­ւէ­նի հա­մաշ­խար­հա­յին ա­ռա­ջին ցու­ցադ­րու­թիւ­նը։ 

Ֆրան­սա­ցի գրող ու թա­տե­րա­գիր Օք­տաւ Միր­պո­յի «Ժան Ռուլ» թա­տե­րա­խա­ղի բե­մադ­րու­թեամբ սկսած է Թիֆ­լի­զի հայ­կա­կան թատ­րո­նի նոր շրջա­նը` պե­տա­կա­նի կար­գա­վի­ճա­կին ար­ժա­նա­նա­լու փու­լը:

Քաղաքիս Ֆրանսական պալատի երդիքին տակ մեծարանքի շքեղ հանդիսութիւն՝ ի պատիւ աշխարհահռչակ վարպետին:
«Արա Կիւլէր. Իսթանպուլի առասպել մը» փաստավաւերագրական ժապաւէնին երէկ երեկոյեան կազմակերպուած առաջին ցուցադրութիւնը փայլուն անցաւ:

Սուրբ Յա­կոբ հի­ւան­դա­նո­ցի «Լո­քալ»ին մէջ շա­բա­թա­վեր­ջին պատ­մա­կան Ա­նի քա­ղա­քին եւ այ­սօ­րուան ա­ւե­րակ­նե­րուն վե­րա­բե­րեալ տե­ղի ու­նե­ցաւ հե­տաքրք­րա­կան բա­նա­խօ­սու­թիւն մը, ո­րուն ներ­կայ գտնուե­ցան Թուր­քիոյ Հայ Կա­թո­ղի­կէ Հա­սա­րա­կու­թեան Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան, Սուրբ Յա­կոբ հի­ւան­դա­նո­ցի հո­գա­բար­ձու­թեան ա­տե­նա­պետ Պեռ­նար Սա­րը­պայ եւ իր ըն­կեր­նե­րը եւ բազ­մա­թիւ մշա­կու­թա­սէր­ներ։

ԼՕ­ԼԱ ԳՈՒՆ­ՏԱՔ­ՃԵԱՆ

Խո­լորձ­ներս տա­կա­ւին ողջ են ու մին­չեւ այ­սօր

Ծաղ­կած մնա­ցին, բայց հի­մա սկսած են

Ի­րենց եր­կար քու­նը մին­չեւ ա­շուն։

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Ըն­թեր­ցող­նե­րու լայն շրջա­նա­կը եւ յատ­կա­պէս նո­րա­հաս սե­րուն­դը այն­քան ալ ծա­նօթ չեն ա­նու­նին եւ գոր­ծին ա­կա­դե­մա­կան ­Մի­քա­յէլ ­Թու­մա­նեա­նի, որ կը հան­դի­սա­նայ հիմ­նա­դիրն ու բազ­մա­վաս­տակ վար­պե­տը հայ­կա­կան բու­սա­գի­տու­թեան, նաեւ՝ գիւ­ղատն­տե­սա­կան եւ հո­ղա­գոր­ծա­կան մե­ծան­շա­նակ մշա­կում­նե­րու։

ՊՕՂՈՍ ՇԱՀՄԵԼԻՔԵԱՆ

​1920-ա­կան թուա­կան­նե­րուն Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Շի­քա­կօ քա­ղա­քին մէջ խումբ մը ի­տա­լա­ցի ար­կա­ծախն­դիր­ներ հիմ­նե­ցին, կամ ա­ւե­լի ճիշդ պի­տի ըլ­լար ը­սել՝ շա­րու­նա­կե­ցին Սի­կի­լիոյ մէջ ծնունդ ա­ռած «ըն­կե­րու­թիւն» մը՝ տկար մար­դոց «օգ­նե­լու» կամ «պաշտ­պա­նե­լու» պատ­րուա­կով, եւ սկսան տուր­քեր գան­ձել վա­ճա­ռա­տու­նե­րէ:

Յ. ՊԱԼԵԱՆ

Ա­ռանց եր­կար մտա­ծե­լու կար­դանք այս թի­ւե­րը, ա­ռանց սխա­լե­լու եւ թո­թո­վե­լու: Ա­սոնք նմոյշ­ներ են եր­կիր­նե­րու պարտ­քի պատ­կե­րէն: Չոր­րոր­դը Հա­յաս­տա­նի պարտքն է:

Ֆէ­րի­գիւ­ղի սա­նուց միու­թեան մէջ, «Բա­րեւ» նո­րաս­տեղծ թա­տե­րա­խում­բը թա­փով կը պատ­րաս­տուի իր անդ­րա­նիկ ներ­կա­յաց­ման։ Յայտ­նի ա­րուես­տա­գի­տու­հի Սօ­սի Ճնտո­յեա­նի բե­մադ­րու­թեամբ այս խում­բը յա­ռա­ջի­կայ ամ­սուան սկիզ­բին հան­դէս պի­տի գայ «Հարս ու կե­սուր Գնա­լը կղզիի մէջ» ա­նուն զա­ւեշ­տով՝ հիւ­րըն­կալ միու­թեան բե­մին վրայ։