Ընկերա-մշակութային

ԵՐԱԽՏԱԳԻՏՈՒԹԵԱՆ ՊԱՏՄՈՒԹԻՒՆՆԵՐ

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Է­ԼԻԶ ՊՕ­ՂՈ­ՍԵԱՆ
Մա­մու­լի մէջ հրա­պա­րա­կում­նե­րու պա­կաս չկայ նաեւ մէկ այլ հա­յազ­գի նուի­րեա­լի՝ ֆրան­սա­հայ բժշկու­հի Է­լիզ Պօ­ղո­սեա­նի մասին: Բա­ւա­կան է ո­րո­նել ա­նոր ա­նու­նը՝ Elise Boghossian, ա­պա հա­մա­ցան­ցի մէջ կը հե­տե­ւին անգ­լե­րէն, ֆրան­սե­րէն, ա­րա­բե­րէն եւ այլ լե­զու­նե­րով ան­հա­շիւ յօ­դուած­ներն ու տե­սա­նիւ­թե­րը, ո­րոնք կը պատ­մեն այս զարմա­նա­լի հա­յու­հիի մա­սին:

ԲԱՑՈՒԵՑԱՒ «ԺԱՄԱՆԱԿԱԿԻՑ ԱՐՈՒԵՍՏԻ ՀԱՅ ՎԱՐՊԵՏՆԵՐ» ՑՈՒՑԱՀԱՆԴԷՍԸ

«Ա­րա­մէ» ցու­ցադ­րաս­րա­հի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու մաս­նա­ճիւ­ղին եւ «Սիլ­վա­նա» ցու­ցադ­րաս­րա­հին հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեամբ, «Ժա­մա­նա­կա­կից ա­րուես­տի հայ վար­պետ­ներ» խո­րագ­րեալ ցու­ցա­հան­դէ­սը տե­ղի կ՚ու­նե­նայ Մար­տի 12-26 թուա­կան­նե­րուն, «Սիլ­վա­նա» ցու­ցադ­րաս­րա­հին մէջ։

ԳԵՂԵՑԿՈՒԹԻՒՆ. ԲՆԱԾԻՆ, ԵՐԵՒԱԿԱՅԱԾԻ՞Ն, ԹԷ ԳԵՂԱԳԻՏԱԿԱՆ ԳՈՐԾՈՂՈՒԹԵԱՄԲ

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Օ­րիորդ մը փո­ղո­ցէն քա­լած ա­տեն ե­րի­տա­սարդ մը կը հարց­նէ.
-Ուր­կէ՞ կու գաս, քոյ­րի՛կ:
Օ­րիոր­դը կը պա­տաս­խա­նէ.
-Գե­ղեց­կու­թեան տու­նէն:
-Ան­պայ­ման փակ էր, հա՞, կ՚ը­սէ ե­րի­տա­սար­դը:
Պարզ է, որ  գե­ղեց­կու­թեան հան­դէպ մար­դոց ապ­րում­նե­րը, ձգտում­նե­րը, ըմբռ­նում­ներն ու տե­սա­կէտ­նե­րը այ­լա­զան են, ո­մանք՝ մա­կե­րե­սա­յին, ո­մանք՝ խո­րունկ:

ԾԱՂԿԱԶԱՐԴ

ՇՈՒ­ՇԻԿ ՄԱ­ՒԻ­ՍԱ­ԳԱ­ԼԵԱՆ

Ծաղ­կա­զար­դը գար­նան սկիզ­բը ա­ւե­տող ե­կե­ղե­ցա­կան եւ ժո­ղովր­դա­կան տօն է: Ա­նի­կա կը նշուի Զա­տի­կէն մէկ շա­բաթ ա­ռաջ՝ Մեծ պահ­քի նա­խա­վեր­ջին Կի­րա­կին:

ՍԱՐԱՖԵԱՆ ՊԱՏՐԱՍՏԵՑ ՕՐՄԱՆԵԱՆ ՊԱՏՐԻԱՐՔԻ ԱՐՁԱՆԸ

Շիշ­լիի գե­րեզ­մա­նա­տան մէջ կը զե­տե­ղուի ե­րա­նաշ­նորհ Մա­ղա­քիա Պատ­րիարք Օր­մա­նեա­նի ար­ձա­նը։ Այս կա­պակ­ցու­թեամբ, Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան ե­րէկ տե­սակ­ցե­ցաւ Շիշ­լիի գե­րեզ­մա­նա­տան յանձ­նա­խում­բի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րուն հետ։ Գում­գա­բուի ըն­դու­նե­լու­թեան ներ­կայ էր նաեւ յայտ­նի քան­դա­կա­գործ Է­րօլ Սա­րա­ֆեան, որ ստեղ­ծա­գոր­ծած է Օր­մա­նեան Պատ­րիար­քի ար­ձա­նը։

ԵՐԱԶ ԳՐՈՂԻՆ ՀԱՄԱՐ

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Սաղիմահայ բանաստեղծուհին Երեւան վերջին այցելութեան օրերուն ԺԱՄԱՆԱԿ-ին հարցազրոյց մը տալով՝ բաժնեց իր խոհերը Հայաստանի մասին:
Անուշ Նագգաշեան. «Եթէ մարդիկ աւելի ազնիւ ըլլային, աւելի մօտ ըլլային գիրին ու արուսետին, արդէն այսքան չէր չարանար աշխարհը»:
 

ԱՅԼԻՆ ԱԿՈԲԵԱՆԻ ՇԱՀԵԿԱՆ ԴԱՍԱԽՕՍՈՒԹԻՒՆԸ՝ ՆՈՒԻՐՈՒԱԾ ՄԻՋԻՆ ԱՐԵՒԵԼՔԻ ԺԱՄԱՆԱԿԱԿԻՑ ԱՐՈՒԵՍՏԻՆ

ՅԱ­ԿՈԲ ՎԱՐ­ԴԻ­ՎԱ­ՌԵԱՆ

Յան­դուգն դա­սա­խօ­սա­կան ե­րե­կոյ մը, մա­նա­ւա՛նդ այս օ­րե­րուն հա­մար, նուի­րուած Մի­ջին Ա­րե­ւել­քի ու յատ­կա­պէս ա­րաբ, պար­սիկ, իս­լամ ժա­մա­նա­կա­կից ա­րուեստ­նե­րուն: Ու այս ի­մաս­տա­ւո­րուե­ցաւ մաս­նա­ւո­րա­պէս երբ կը տրուէր Մեն­հե­թը­նի սրտին՝ «Նիւ Եորք Քա­ղա­քի հա­մալ­սա­րա­ն­»ի «Ա­ւար­տա­կան­նե­րու կեդ­րո­ն­»էն ներս, ա­կա­դե­մա­կան շրջա­նա­կի մը հա­մար որ գե­րա­զան­ցա­պէս լե­ցուն է հրեա­նե­րով ու նաեւ՝ հա­կաա­րաբ ու հա­կաիս­լամ զգա­ցում­նե­րով:

Էջեր