Հարթակ

ՊՕ­ՂՈՍ ՇԱՀ­ՄԵ­ԼԻ­ՔԵԱՆ

Բուն ա­նու­նով՝ Ռո­զի Յով­հան­նէ­սեան, հե­տա­գա­յին՝ Պետ­րո­սեան:
Հայ­րը նա­խի­ջե­ւան­ցի էր, իսկ մայ­րը՝ Ան­գա­րա­յի ծնունդ:

ՆԱ­ԶԱ­ՐԷԹ ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Փետ­րո­ւար 15-ը հա­ղոր­դու­թեան օր է. ­Ռու­բէն Սե­ւա­կի (­Չի­լին­կի­րեան, 1885-1915) ծննդեան տա­րե­դար­ձին ա­ռի­թով՝ ա­նոր գրա­կան ան­մահ ժա­ռան­գու­թեամբ հա­ղոր­դո­ւե­լու օր է։

ԳԷՈՐԳ ՊԵ­ՏԻ­ԿԵԱՆ 

Ծաղ­կա­ձո­րէն եւ Աղ­վե­րա­նէն ետք, այս ան­գամ հայ­րե­նի մեր բա­րե­կամ­նե­րը մե­զի, ին­ծի եւ կնոջս իբ­րեւ «օ­դա­փո­խու­թեան» նոր վայր, Ստե­փա­նա­ւան եր­թալ թե­լադ­րե­ցին: Ան­կեղ­ծօ­րէն, թէեւ գի­տէի, որ հայ­րե­նի­քին մէջ հա­մայ­նա­վար հե­րոս՝ Ստե­փան Շա­հու­մեա­նի ա­նու­նը յա­ւեր­ժաց­նող յու­շար­ձան­ներ կա­յին, սա­կայն իր ա­նուան հետ կա­պուած օ­դա­փո­խու­թեան վայ­րի մը գո­յու­թեան ան­տե­ղեակ էի:

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

Գրչա­ծայր, գրչա­տուփ, գրիչ եւ այլն, կար­ծեմ դար­ձան հնո­տիք, նոր օ­րե­րու ոչ-հար­կա­ւոր, սա­կայն ինչ որ հի­նէն մնա­ցած է միտ­քիս մէջ, սոյն ա­սոյթն է.- «ծուռ քա­նա­կէն շի­տակ գիծ չենք կրնար ստա­նալ»: Այս «լա­բա­լի­սեան ճշմար­տու­թիւն» ե­ղաւ, բայց թո­ղունք հին օ­րե­րը, անց­նինք քիչ մը հա­սու­նու­թեան:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Սառ­ցա­շի­թե­րէն կա­թիլ-կա­թիլ ջուր կը հո­սի:
Ա­րե­ւուն ջեր­մու­թե­նէն կը հա­լի սա­ռը, 
ձիւ­նա­ծած­կե­րը կը խտա­նան, 
կը բա­րակ­նան հետզ­հե­տէ, 
ձիւ­նէն յա­գե­ցած հո­ղը ծի­լեր կ­­՚ար­ձա­կէ,
կը փսխէ կար­ծես ջու­րէն, սա­ռէն խեղ­դուած
կո­կոն­ներ կը գո­յա­նան ձնծա­ղիկ­նե­րու:

Յ. ՊԱԼԵԱՆ

Երբեմն պէտք է ըսել ինչ որ պէտք է ըսուի:
Նկար­չա­կան ցու­ցա­հան­դէս­ներ կան ա­մէ­նու­րեք: Մեծ վար­պետ­նե­րու գոր­ծե­րը կը ցու­ցադ­րուին թան­գա­րան­նե­րու մէջ, նո­րեր ի­րենց գոր­ծե­րը կը ցու­ցադ­րեն յայտ­նի կամ թա­ղա­յին ցու­ցաս­րահ­նե­րու մէջ:

Տ. Սա­հակ Եպսկ. Մա­շա­լեա­նի հրա­ժա­րա­կա­նէն վերջ կապ հաս­տա­տե­ցինք Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի հետ՝ հա­շուի առ­նե­լով, որ Կրօ­նա­կան Ժո­ղո­վը ներ­կայ պայ­ման­նե­րով Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռի միակ օ­րի­նա­կան մար­մինն է ու շատ կա­րե­ւոր դե­րա­կա­տա­րու­թիւն ու­նի առ­կայ ան­ցու­մա­յին շրջա­նին։ Այս կա­պակ­ցու­թեամբ Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նոր­դը ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ օ­րա­թեր­թին յայ­տա­րա­րեց հե­տե­ւեա­լը.

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ինչ­պէս նա­խա­տե­սած էինք («Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Մի­ջին Ա­րե­ւելք Վե­րա­դար­ձը … Եւ Ան­գա­րա­ն» Տես­նել ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ՝ 23 Յու­նուար 2017-ի թի­ւը կամ թեր­թի կայ­քէ­ջի «Հար­թա­կ» բա­ժի­նը), որ Ո­ւա­շինկ­թըն եւ Ան­գա­րա յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րը նոր փուլ մը կը թե­ւա­կո­խեն:

ԳԷՈՐԳ ՉԻՉԵԱՆ

Հա­յաս­տան տե­ղա­փո­խուած իւ­րա­քան­չիւր հայ­րե­նա­դարձ իր պատ­մու­թիւ­նը ու­նի: Ա­տոնք տար­բեր են ու ինք­նա­տիպ, ինչ­պէս աշ­խար­հի տար­բեր եր­կիր­նե­րու մէջ ծնած ու մեծ­ցած հա­յե­րը, ո­րոնց Հա­յաս­տան բե­րած են նման, միեւ­նոյն ժա­մա­նակ այն­քան տար­բեր ճա­նա­պարհ­ներ:

ՏՔԹ. ԶԱՒԷՆ Ա. ՔՀՆՅ. ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ

Կո­րուս­տը մեծ ե­ղաւ բարձ­րա­գոյն ուս­մամբ վկա­յեալ մտա­ւո­րա­կան եւ Հա­յաս­տա­նեայց Ե­կե­ղեց­ւոյ եր­կա­րա­մեայ ծա­ռա­յու­թեամբ գնա­հա­տուած Տքթ. Մեսր­ոպ Ար­քեպ­իսկ­ոպ­ոս Գրիգ­որ­եա­նի (1932-2017) վախ­ճա­նու­մով: Սրբա­զան Հ­­օ­ր ա­նուն­ը սերտ­օր­էն կապ­ուած կ­­ը մնայ Կիլ­իկ­իոյ Կաթ­ող­իկ­ոս­ութ­եան, Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի եւ մա­նա­ւանդ Վիեն­նա­յի գաղ­ութ­ի կազ­մա­ւոր­ման կ­­են­սա­կան գործ­ին հետ: