Հարթակ

ԾԵՐԵՆՑ. ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԻ ՊԱՏՄՈՒԹԵԱՆ ՎԻՊԱԳԻՐԸ

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

​Սեպ­տեմ­բեր 16-ի օ­րը կը նշենք ծնըն-դեան տա­րե­դար­ձը մեր ժո­ղո­վուր­դի ազ­գա­յին զար­թօն­քին եւ հայ­րե­նա­սի­րա­կան-ա­զա­տագ­րա­կան վե­րած­նուն­դին գլխա­ւոր քա­րո­զիչ­նե­րէն ու մղիչ ու­ժե­րէն ­Ծե­րեն­ցի (Տոքթ. Յովսէփ Շիշման­եան, 1822-1888)։

ՊՈՒՐՃ ՀԱՄՈՒՏԷՆ ԿԻՒՄՐԻ… ՓՕԼ ՊԱՂՏԱՏԼԵԱՆԻՆ ՊԱՏՄՈՒԹԻՒՆԸ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Հա­լէպ­ցի եր­գիչ Փօլ կ­­՚ապ­րէր մեր հարե­ւա­նու­թեամբ: Ա­նոր ձայ­նը հե­ղե­ղի պէս կը տա­րա­ծուէր Պուրճ Հա­մու­տի բո­լոր հին ու նոր թա­ղա­մա­սե­րու անցքե­րէն: Մեր կեան­քի պատ­մու­թեան մէկ օ­ղակն էր Փօ­լը, ո­րուն չէինք ու­զեր կա­րե­ւո­րու­թիւն մը տալ պարզ ա­նոր հա­մար, ո­րով­հե­տեւ ա­նոր ճա­կ­տին փակցու­ցած էին «Ա­լա թուր­քա» եր­գի­չի պի­տա­կը:

ԶՈՀԱԲԵՐՈՒՄ

ՍԱՐ­ԳԻՍ ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

Կի­րա­կին հան­գիս­տի միակ օրս է: Կը մնամ փա­կուած տան մէջ. ե­թէ հար­կա­ւոր չեմ... բայց այս Կի­րա­կին ե­րի­տա­սար­դու­հիի մը տա­րե­լի­ցին պար­տա­կա­նու­թիւն կա­տա­րած ըլ­լա­լու գո­հու­նա­կու­թեան հետ, ե­կե­ղե­ցիի խուն­կի բոյ­րը, մեղ­մօ­րէն մա­շող մո­մե­րու խորհր­դա­ւո­րու­թիւ­նը, սե­ւազ­գեստ մայ­րե­րու եւ քոյ­րե­րու ներ­կա­յու­թիւ­նը, հո­գե­հանգս­տեան շա­րա­կա­նով ալ զիս պի­տի վե­րաց­նէր կոչ­նա­կի զան­գէն ետք...։­

ԱՊՐԵՑՈՒՐ ԱՊՐԻՐ

ՍԱՐ­ԳԻՍ ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

Կարգ մը ման­կա­կան խա­ղեր կար­ծես կը բա­ցա­յայ­տեն խո­շոր ճշմար­տու­թիւն­ներ: Այս­պէս, ման­կու­թեանս՝ երբ տու­նե­րը այս­քան խիտ չէին, ընդ­հան­րա­պէս դպրո­ցա­կան ա­զատ պա­հե­րը մօ­տա­կայ փոքր ու մեծ դաշ­տե­րու մէջ կ՚անց­ընէինք եւ հոն զա­նա­զան խա­ղե­րու են­թա­կայ տղաք կ՚ըլ­լա­յին. ա­մէն ոք իր նա­խընտ­րու­թեան:

ԷՐՏՈՂԱՆ ԵՒ ԷՍԱՏ ՊԻՏԻ ՀԱՆԴԻՊԻ՞Ն

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Սու­րիոյ իշ­խա­նու­թիւն­նե­րուն մօ­տիկ մէ­կէ ա­ւե­լի հե­ղի­նա­կա­ւոր ա­րա­բա­տառ թեր­թեր վեր­ջին օ­րե­րուն ռում­բի նման «պայ­թե­ցու­ցի­ն» այն լու­րը՝ Էր­տո­ղան-Է­սատ հա­ւա­նա­կան հան­դիպ­ման մը մա­սին: Շրջա­նա­ռուող լու­րե­րուն հա­մա­ձայն, հան­դի­պու­մը տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ Մոս­կուա­յի մէջ, նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ՝ Ռու­սաս­տանի Նա­խա­գահ Վլա­տի­միր Փու­թի­նի:

ՔԱՋՈՒԹԻՒՆ

ՍԱՐ­ԳԻՍ ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

Դժբախ­տա­բար մարդ ա­րա­րա­ծը իր լի­նե­լու­թեան ճամ­բուն վրայ է տա­կա­ւին ու դեռ «հե­ռու է» ցան­կա­լին, մինչ այդ պայ­քա­րը կը շա­րու­նա­կուի ա­նաս­նա­կան հու­նով, ի­րար յօ­շո­տե­լու, ի­րա­ւունք կոր­զե­լու, ու­նե­նա­լու եւ ա՛լ ա­ւե­լի ու­նե­նա­լու մար­մա­ջով տա­րուած. ահ­ա ու­նինք այսօրուան աշ­խար­հը, որ ար­դէն բռնկած վա­ռօդ մըն է ու ո՞վ պի­տի մա­րէ զայն, եւ ո՞վ կրնայ...

ԼԵՌՆԱՅԻՆ ՂԱՐԱԲԱՂ. Ո՛Չ ՊԱՏԵՐԱԶՄ, Ո՛Չ ԽԱՂԱՂՈՒԹԻՒՆ ՎԻՃԱԿԸ ԿՐՆԱՅ ՇԱՐՈՒՆԱԿՈՒԻԼ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Ղա­րա­բաղ­ցիք նշե­ցին ան­կա­խու­թեան 25-րդ տա­րե­դար­ձը: Տար­բեր հան­գա­մանք­նե­րու տակ կը նշուէր այս տա­րուան տօ­նը եւ այդ մէ­կը պայ­մա­նա­ւո­րուած էր մի քա­նի պա­րա­գա­նե­րով:

ԱՐՄԻՆ­Է ՉՈՒՔԱՍԸԶԵԱՆ. ՊԷՅՐՈՒԹԻ ԱՄԵՐԻԿԵԱՆ ՀԱՄԱԼՍԱՐԱՆԻ ԱՆԳԼԻԱԿԱՆ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ ԲԱԺՆԻ ԱՌԱՋԻՆ ՇՐՋԱՆԱՒԱՐՏՈՒՀԻՆ

Հա­յու­թեան ա­ռըն­չու­թիւ­նը Պէյ­րու­թի Ա­մե­րի­կեան Հա­մալ­սա­րա­նին (ՊԱՀ) ար­դէն ա­ւե­լի քան հա­րիւ­րա­մեայ պատ­մու­թիւն մը ու­նի: Դեռ Ե­ղեռն­էն իսկ ա­ռաջ, թէ՛ կիլ­իկ­իա­հայ եւ թէ ա­րեւմ­տա­հայ ու­սում­նա­տենչ երի­­տա­սարդ­ներ ու­սա­նել­ու կը ղրկուէին կամ կու գայ­ին այն ա­տեն Սիր­իըն Փրո­թեսթ­ընթ գոլ­ըճ կոչ­ու­ող այս ե­րախ­տա­շատ հաս­տա­տութ­իւն­ը:

Վի­զի Ցաւ

ԲԺԻՇԿ ԿԱՐ­ՊԻՍ ՀԱՐ­ՊՈ­ՅԵԱՆ

Վի­զի ցա­ւը հի­ւան­դու­թիւն մը չէ, այլ` ախ­տան­շան մը, որ կը յայտ­նուի շատ մը հի­ւան­դու­թիւն­նե­րու եւ անբ­նա­կան ե­րե­ւոյթ­նե­րու պատ­ճա­ռով: Ժո­ղո­վուր­դին 25 տո­կո­սը կը գան­գա­տի վի­զի ցա­ւէ: Ա­նի­կա կը պա­տա­հի ո­րե­ւէ մէկ տա­րի­քի եւ եր­կու սե­ռե­րու մէջ, ա­ռանց խտրու­թեան:

Էջեր