Հարթակ

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

​Միա­ցեալ նա­հանգ­նե­րու մէջ Ծնունդ-Կա­ղանդ տօ­նա­կա­տա­րու­թեանց պատ­րաս­տու­թիւն­նե­րը՝ ար­դէն եր­կու-ե­րեք ա­միս­ ա­ռա­ջուը­նէ կը սկսին խա­նութ­նե­րու ցու­ցա­փեղ­կե­րու վրայ...։ Սա­կայն մի՛ փնտռէք կրօ­նա­կան-հո­գե­ւոր տե­սան­կիւն. այդ ի­րենց հո­գը չէ. ի­րենց հար­ցը պիզ­նը­սի հետ է. դրա­մի շրջա­նա­ռու­թիւ­նը, կե­րու­խու­մը եւ այդ­պէս խնջոյք ը­նե­լը...

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷ­ՊԷ­ՃԵԱՆ

«ՈՒՐԲԱԹ ՕՐԵՐԸ ԱՇԽԱՏԱՆՔԸ ԿԸ ԴԱՆԴԱՂԻ»

Պուէ­նոս Այ­րէս, Ար­ժան­թին: Մա­յիս 2016: Ի­ջե­ւա­նած պան­դո­կիս ճա­շա­րա­նին մէջ մէկ կող­մէ կը նա­խա­ճա­շեմ, միւս կող­մէ, հա­մա­կար­գի­չին ե­տեւ նստած, կը փոր­ձեմ քայլ պա­հել ի­րենց հեր­թը սպա­սող շատ մը գոր­ծե­րուս հետ: Այդ կա­ցու­թեանս մէջ չանդ­րա­դար­ձայ, որ տա­րեց մարդ մը մօ­տե­ցաւ ին­ծի եւ սպա­նե­րէն հետս զրու­ցեց, թէեւ չհասկ­ցայ իր ը­սա­ծը, բայց ու­զե­ցի իր ժպտուն, բա­րե­կա­մա­կան ու հա­ղոր­դա­կան դէմ­քին ըն­թացք տալ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Օ­րեր ա­ռաջ իր լրու­մին հա­սաւ Ի­րա­քի Մու­սուլ քա­ղա­քի ՏԱ­ՀԷՇ ա­հա­բեկ­չա­կան խմբա­ւոր­ման կող­մէ գրաւ­ման երկ­րորդ տա­րին: Մինչ ի­րա­քեան բա­նա­կը կը յայ­տա­րա­րէր Ֆալ­լու­ժան այդ ա­հա­բեկ­չա­կան խմբա­ւոր­ման ճի­րան­նե­րէն ա­զա­տագ­րե­լու մա­սին լու­րը, Ի­րա­քի Վար­չա­պետ Հայ­տար Ա­պա­տի մամ­լոյ ա­սու­լիս մը տա­լով կը վստա­հեց­նէր, որ ի­րա­քեան բա­նա­կը կը պատ­րաս­տուի «ար­շա­ւե­լ» դէ­պի Մու­սուլ:

ՇՈՒ­ՇԻԿ ՄԱ­ՒԻ­ՍԱ­ԳԱ­ԼԵԱՆ

91 տա­րե­կա­նին, վերջերս, մեզ­մէ հե­ռա­ցաւ հայ եր­գի թա­գու­հին՝ Օ­ֆե­լիա Համ­բար­ձու­մեա­նը:

ՊՕՂՈՍ ՇԱՀՄԵԼԻՔԵԱՆ

Սփիւռ­քի հայ գրա­կա­նու­թեան եր­կու նուի­րեալ­ներ՝ Պօ­ղոս Սնա­պեան եւ Շա­հան­դուխտ, ո­րոնց այն­քան կը փա­փա­քէի հան­դի­պիլ տա­րի մը ա­ռաջ ծննդա­վայրս՝ Լի­բա­նան այ­ցե­լու­թեանս ըն­թաց­քին, սա­կայն… Սնա­պեան, ար­դէն իսկ միա­ցած էր ան­մահ­նե­րու փա­ղան­գին, իսկ Շա­հան­դուխտ, տե­սո­ղու­թեան դժուար պայ­ման­նե­րու պատ­ճա­ռով, ա­կա­մայ հանգս­տեան կո­չուած էր:

ՍԵ­ՒԱՆ ՇԱՀ­ՊԱ­ԶԵԱՆ

Ո­րե­ւէ ազգ կը բնո­րոշ­ո­ւի իր սե­փա­կան ժա­ռան­գու­թեամբ՝ լե­զու, մշա­կոյթ, պատ­մու­թիւն, ա­ւան­դու­թիւն, բարք եւ սո­վո­րու­թիւն… Լե­զուն հիմ­նա­կան կռ­­ո­ւանն է ազ­գի մը ներ­կա­յու­թեան եւ գո­յա­տեւ­ման. մա­նուկ հա­սա­կէն կը սկ­­սինք ա­նով թո­թո­վել, խօ­սիլ, կար­դալ, գրել եւ ստեղ­ծա­գոր­ծել, ո­րով­հե­տեւ ա­ռանց լեզ­ո­ւի դժո­ւա­րու­թիւն պի­տի ու­նե­նանք ապ­րե­լու եւ գո­յա­տե­ւե­լու:

Ա­ԲՕ ՊՈ­ՂԻ­ԿԵԱՆ

Բա­րե­սի­րա­կան կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րը պար­տին ամ­բող­ջա­կա­նօ­րէն թա­փան­ցիկ գոր­ծել՝ ման­րա­մաս­նօ­րէն հրա­պա­րա­կե­լով ի­րենց հա­շուա­կան գոր­ծառ­նու­թիւն­նե­րը:

ՍԵ­ՒԱԿ ՅԱ­ԿՈ­ԲԵԱՆ

Ան­հա­ւա­տա­լի բայց ի­րաւ: Ե­րէկ գրու­թիւն մը ստա­ցայ լի­բա­նա­նա­հայ վար­ժա­րա­նէ մը շրջա­նա­ւարտ օ­րիոր­դէ մը, ո­րուն մէջ Յու­նի­սը «Հ»ով գրած էր...:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

-Քա ի՞նչ են ա­սոնք: Ո՞վ կը դնէ գրա­սե­ղա­նիս դա­րա­կը: Ո՞վ է աս Նո­րայ­րը: Ի՜նչ ալ ճա­շա­կա­ւոր է ան: Գծագ­րու­թեան ալ լաւ կա­րո­ղու­թիւն ու­նի...:

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

4 Յու­նիս 2016-ին Հո­լի­վու­տի մէջ «Ան­յա­ջող յա­րա­բե­րու­թեանց թան­գա­րան»ին (Museum of Broken Relationships) պաշ­տօ­նա­կան բա­ցու­մը կա­տա­րուե­ցաւ, ո­րուն տէրն ու հիմ­նա­դիրն է Ճան Քուին ա­նու­նով ի­րա­ւա­բան մը։