ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Դարձեալ Լիբանան... դարձեալ ողբերգութիւն...:
Լիբանանի վիճակը կամաց կամաց դէպի լաւ երթալու փոխարէն, օրէ օր աւելի կը վատթարանայ. մարդիկ կտոր մը հաց առնելու համար երկար շարքեր կը կազմեն՝ շատ անգամ կռուելով ու պայքարելով:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մենք նոյն բաները ամէ՛ն տարի լսելէն ձանձրացանք, սակայն ոմանք ամէն տարի նոյն ջուրը ծեծելէ չեն ձանձրանար եւ կարծես միտք ալ չունին:
Ամէն տարի Վարդավառի տօնէն առաջ եւ ետք նոյն թմբուկն է, որ կը լսուի. «Վարդավառը հեթանոսական տօն է...»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երիտասարդ մը անցեալ օր ախորժակով իր տարօրինակ երազներէն մին կը պատմէր. այդ պահուն նկատեցի իր երազներէն աւելի տարօրինակ բան մը՝ իմ երազ չտեսնելուս պարագան: Կարծելով աւելի քան մէկ երկու տարիէ երազ չեմ տեսներ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Եթէ մեր նախահայրերուն դրած օրէնքներն ու կանոնները համեմատենք մեր առօրեայ կեանքին հետ՝ վստահ կրնանք ըլլալ, որ բոլո՛րս ալ ձախողած ենք, իսկ կրօնական օրէնքներու պարագային՝ արժանի գեհենի:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հպարտութիւնը ունիմ արդէն իսկ մէկ տարի միտքերս մրոտելու դարաւոր ա՛յն թերթին մէջ, ուր ստեղծագործած են Օտեաններ, Զօհրապներ, Զապէլ Եսայեաններ, Ռուբէն Զարդարեաններ եւ բազմաթի՛ւ ուրիշներ, որոնց անունը հպարտութեամբ ցայսօր կը յիշենք՝ որպէս հայ գրականութեան տիտաններ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Թէեւ եւրոպական երկիրները այժմ բարեկիրթ ու քաղաքակիրթ ժողովուրդ ներկայանալով խստիւ կը դատապարտեն ծեծն ու բռնութիւնը, մինչ տարիներ առաջ՝ 1963 թուականին զուիցերացի հեղինակաւոր մանկավարժ մը կը յայտարարէր. «Ծեծը անհրաժեշտութիւն մըն է դպրոցին մէջ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ժամանակէ մը ի վեր սկսած եմ ատել ա՛յն «հայրենասէր»ները, որոնք Հայաստանէն դուրս՝ Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներուն կամ Եւրոպայի այս կամ այն երկիրը գտնուելով Հայաստանի ներկայ վիճակի գովքը կը հիւսեն, հաւատարիմ մնալով «թմբուկին ձայնը հեռուէն անուշ կը լսուի» ճշմարտութեան:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վերջերս ձայնասփիւռի ալիք մը իր ունկընիրներուն հարց կու տար, թէ ի՞նչ կարծիք ունին վիճաբանութեան մասին: Մասնակիցներուն մեծամասնութիւնը որպէս սխալ եւ ժխտական երեւոյթ մեկնաբանեց վիճիլը, նախընտրելով լռութիւնը՝ քան վէճը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ մեր շրջանակին մէջ, նոյնիսկ դրամը անձէն ու կեանքէն առաջ դասողներուն կողմէ կը լսենք, թէ «առողջութիւնը կարեւոր է» եւ այս վարժութիւն դարձած տողը յանկարծ կը վերածուի ճշմարտութեան, երբ մարդ ինքզինք դէմ յանդիման կը գտնէ մահուան եւ կը սկսի տատանիլ կեանքէն դէպի մահ տանող շա՜տ կարճ ճամբուն վրայ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայաստանի Հանրապետութեան կառավարութեան նիստերուն հետեւելով համոզուեցայ, որ Հայաստանի Հանրապետութեան կառավարութիւնը կարեւորը անկարեւորէն, պիտանին անպէտքէն զանազանելու եւ զատորոշելու ախտէն կը տառապի, այդ իսկ պատճառով կ՚ուզեմ օգտակար դառնալ, այն յոյսով որ Հայաստանի Հանրապետութեան կառավարութեան նիստերուն անկարեւոր նիւթերը մէկ կողմ դնելով քաղաքացիներուն կեանքը դիւրացնող եւ անոնց առօրեան բարելաւող նիւթերու մասին բան մը մտածուի՝ անգործութենէ դուրս գալու եւ բան մը ըրած ըլլալու երազանքով:
