ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ամերիկացի հայր մը վերջերս կը բողոքէր, թէ իր հարազատ դուստրը 21 տարեկան ըլլալով հանդերձ կը շարունակէ իրենց հետ նոյն տան մէջ ապրիլ եւ որոշ կարծիքներ կը խնդրէր հանրութենէն, թէ ինչ ձեւով կրնայ համոզել, որ կա՛մ դուրս գայ եւ կամ ալ որպէս չափահաս հաւասարապէս մասնակից դառնայ տան ծախսերուն...։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Յաճախ կը լսուի սա խօսքը, թէ՝ դրամը միջոց մը, առարկայ մըն է միայն եւ ո՛չ՝ նպատակ։ Բարոյագէտներ եւ կրօնաւորներ ալ նոյնը կ՚ըսեն։ Եւ իսկապէս ալ այդպէս է. դրամը, պարզապէս, նպատակի մը հասնելու համար միջոց մըն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ լսուած է, թէ կիները կը բամբասեն, սակայն աւելի ճի՛շդ պիտի ըլլար ըսել «հայերը» կը բամբասեն, որովհետեւ ունիմ այն համոզումը, որ աշխարհի վրայ առաջին բամբասողը հայ մը եղած պէտք է որ ըլլայ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Մարդիկ կան, որ զիրենք հարուստ ցոյց կու տան, բայց բան մը չունին. մարդիկ կան, որ զիրենք աղքատ կը ցուցնեն, բայց շատ հարստութիւն ունին»։
ԱՌԱԿԱՑ ԺԳ 7
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր ներկայ իրականութեան մէջ թիւով շա՜տ են անոնք՝ որոնք գրող դառնալու համար անհրաժեշտ կը նկատեն բառարաններու փոշիներէն դուրս հանել արդէն իսկ գործածութենէ դադրած բառեր եւ կը հաւատան, թէ անոնց գործածութեամբ է միայն որ մարդ կրնայ գրող դառնալ, որովհետեւ կայ այն համոզումը, որ գրող կը նշանակէ չնաշխարհիկ մայրենի մը ունենալ. մայրենի մը՝ որ թարմի փոխարէն պալարտ, իսկ ծեծի փոխարէն ձաղկը կը գործածէ, կազմելով «Արամը պալարտ ծաղիկները ձաղկեց» նախադասութիւնը...:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ապերախտութիւն» իր լայն առումով կը նշանակէ զանց ընել բարիք մը, օգտակարութիւն մը եւ մանաւանդ ցուցաբերուած անկեղծ եւ ճշմարիտ սէրը եւ մերժել ճանչնալ զանոնք եւ ուրանալ բոլոր անոնք, չփոխարինել այդ ամէնքը անոր՝ որ տուած է մեզի։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 114 տարիներ առաջ՝ 1908 թուականին, գրեթէ մեր ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթի հրատարակութեան սկզբնաւորութիւններուն, հայ դերասան, գրող եւ արձակագիր Վահրամ Փափազեան կը գրէ «Թերթերու տարափ» անունով յօդուած մը, որուն մէջ կը քննադատէ նորաստեղծ հայկական թերթերը։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ժողովուրդներ, ազգեր ունեցած են հանճարներ, հերոսներ՝ որոնք օգտակար են եղած իրենց ժողովուրդին եւ համայն մարդկութեան։
Եկեղեցին ալ ունեցած է հերոսները՝ սրբութեան եւ առաքինութեան տիպարները, որոնք իրենց կեանքով յեղաշրջած եւ մեծ ազդեցութիւն գործած են մարդկութեան ընդհանուր ընթացքը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր հայկական իրականութենէն ներս գոյութիւն ունի ցաւալի երեւոյթ մը, որ յաճախ կը փորձենք արդարացնելու համար «դիւանագիտութիւն» անուանել, վստահ ըլլալով որ այդ մէկը սեփական շահերու ապահովութիւն տալէ բացի ուրիշ բանի չի ծառայեր:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բարոյական կեանքին գործադրութիւնը՝ ոգեւորուած սիրով, մարդուս կու տայ գերբնական ազատութիւն մը։ Արդարեւ, մարդ այնքան ազատ է, որքան ան օրինապահ է։
