ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աշխարհի վրայ պետութիւններ մարդոց նման բախտի բերմամբ եւ կամ պատահմամբ չէ՛ որ կը հարստանան կամ կը զօրանան. այդ մէկը կը պահանջէ դիւանագիտութիւն, նուիրում, ներդրում եւ աշխատանք: Այնպէս ինչպէս անհատէ մը մնացած ժառանգութիւնը չշահարկելու պարագային կը նուազի այդ հարստութիւնը, նոյնն է նաեւ պետութիւններու պարագային, որոնք պարտին առանց անցեալի «ուժ»երուն վստահելու շարունակ զօրանալ ու բարգաւաճիլ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Շատ անգամ կեանքի մէջ ապրելով կը կարծենք, թէ «տեղեակ» ենք շատ մը բաներէ, սակայն կեանքը կը փաստէ, որ կան ճշմարտութիւններ, որ գիտնալու համար պէտք է անպայման տեսնել: Անոնցմէ մէկն է աղքատութիւնը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 83 տարիներ առաջ՝ կիրակի, 19 մարտ 1939 թուականի ԺԱՄԱՆԱԿ-ի Բ. էջին մէջ Յ. Ք. Սիլվան անունով հեղինակ մը «Ձայնասփիւռի ալիքներուն մէջէն» խորագրեալ յօդուածին մէջ հետեւեալ մտահոգութիւնը կը յայտնէր. «Եօհաննէս Կիւթէնպէրկի գիւտը նահանջելու վրայ է: Տպագրուած ու համր գիրքերը հետզհետէ տեղի կու տան...»:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Անցնող շաբթուան ընթացքին ներկայ գտնուեցայ Էջմիածնի Երուանդ Օտեանի անուան թիւ 7-րդ դպրոցին մէջ տեղի ունեցած դասախօսութեան մը, ուր խօսուեցաւ ընդհանուր Հայաստանի Խորհրդային Միութենէն դուրս գալուն եւ կամաց կամաց կազմակերպուելուն մասին:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Շաբաթավերջին առիթը ունեցայ երթալու Կիւմրի՝ Լենինական, շաբաթավերջը այդտեղ անցընելու նպատակով: Պատահեցաւ որ նոյն օրը երկու տարբեր վարորդներու հետ ճանապարհորդելու առիթը ունեցայ, ինչ որ պատճառ դարձաւ մտածելու հետեւեալ նիւթին մասին:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աշխարհի մէջ այնքա՜ն արտառոց բաներ պատահած են ու կը շարունակին պատահիլ, որ շատ անգամ բուռն փափաքը կ՚ունենամ, որ գայ աշխարհի վախճանը՝ վերջ դնելու համար անմարդկային բոլոր արտառոցութիւններուն:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այս օրերուն Լիբանանի մէջ ցաւագնոտ վիճակի մէջ իր գոյութիւնը կը փորձէ քաշքշել ապերջանիկ անձնաւորութիւն մը, որ կեանք մը ամբողջ հալածուեցաւ ու քարկոծուեցաւ ճշմարտութիւնները բարձրաձայնած ըլլալուն համար:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Անցեալը մի՛շտ ալ սիրած եմ, որովհետեւ կը հաւատամ, թէ այդտեղ մարդ աւելի՛ մարդ էր՝ քան այսօր. կը հաւատամ, որ այդտեղ արուեստը, մշակոյթը, գիրը, գրականութիւնը շա՜տ աւելի արժէք ունէր քան այսօր:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հեքիաթները, զրոյցներն ու առասպելները ճշմարիտ են թէ ոչ՝ մեր այսօրուան նիւթը չէ, սակայն պարզ է, որ անոնք գրուելու եւ թուղթ լեցնելու սիրոյն գրուածքներ չեն: Թէեւ շատ անգամ անհաւատալի ու չափազանցուած, անոնք գրուած են փոխանցելու գաղափար մը, որ աւելի՛ կարեւոր է քան ճշմարտութեան ստուգումը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Հայկական անցեալէն պատմութեան մէջ այսօր»ին մէջ յաճախ էջի սահմաններու մէջ կը ներկայացնենք կեանք մը, որուն մասին կարելի է գրել հատորներ. կեանքեր՝ որոնք երեւցածէն տարբեր անցած են դժուարութեան, չքաւորութեան ու պայքարի մէջ:
