Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հաւատքով՝ մարդը իր իմացականութիւնը եւ կամքը ամբողջովին կ՚ենթարկէ Աստուծոյ։ Իր ամբողջ էութեամբ մարդը իր հաւանութիւնը կու տայ Ինքզինք յայտնող Աստուծոյ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սուրբ գրային իմաստով սիրտը «խորքն է էակին», (ԵՐՄ. ԼԱ 33): Հոն է որ մարդը կը վճռէ ըլլալ Աստուծոյ հետ կամ Աստուծոյ դէմ։ Սիրտը բնակարանն է, ուր ես կամ, ուր ես կը բնակիմ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Գիւղի մը քահանայ հայրը, օր մը կը հանդիպի երիտասարդի մը՝ որ դադրած է եկեղեցի յաճախելէ։ Քահանայ հայրը կը հարցնէ երիտասարդին. «Տղաս ինչո՞ւ այլեւս չես գար եկեղեցի, նախապէս չէիր բացակայեր, ի՞նչ պատահեցաւ, ի՞նչ բան արգելք հանդիսացաւ եկեղեցի յաճախելուդ եւ հեռացար եկեղեցիէն»։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սուրբ Գիրքը մարդկային ցեղին մասին խօսելով մէկ սկիզբէ կը դնէ բոլոր մարդոց ցեղերը կամ մարդկային սերունդը. լեզուներու համար եւս կ՚ըսէ, թէ սկիզբէն կար մէկ լեզու միայն, որ յետոյ այլ եւ այլ լեզուներու բաժնուեցաւ, բայց ոչ այնչափ բազմաթիւ լեզուներու որչափ հիմա կը տեսնենք աշխարհիս տարածքին վրայ, այլ երկու կամ երեք գլխաւոր լեզուներու. (ԾՆՆԴ. Ժ 32, ԺԱ 1-9). եղելութիւն՝ որ հաստատուն վկայութիւն գտած է ազգերու պատմութենէ եւ փիլիսոփայութենէ, թէպէտ այդ մասին յուզուած են շատ վէճեր եւ խնդիրներ։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Կեանքը քու ճամբուդ վրայ քարեր պիտի դնէ, դուն մտադրէ այդ քարերէն պատեր կառուցանել եւ կամուրջներ շինել»։ Այսպէս կ՚ըսէ ժողովրդական իմաստութիւնը եւ մարդկային բանականութիւնն ալ կը հաստատէ զայն, քանի որ մարդ պէ՛տք է աշխատի միշտ՝ չարիքը բարիքի, խաւարը լոյսի վերածել։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ստորեւ կը շարունակենք տեղեկութիւններ փոխանցել կէտադրութեան մասին՝ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեանի «Ուղղագրական ուղեցոյց»էն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սա անուրանալի ճշմարտութիւն մըն է, թէ մարդ ամենէն շատ եւ աւելի կը սորվի սորվածները, գիտցածները յաճախ կրկնելով, յիշելով եւ վերաքաղ ընելով։ Այս ուղղութեամբ սորվելու մէկ կերպն ալ սորվեցնել, գիտցուածները փոխանցել է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Գիրը բոլորին համար պահանջք մըն է, գրելու համար գրագէտ ըլլալու պէտք չկայ, պարզ նամակ մը իսկ «գրել» կը նշանակէ, եւ ուրեմն այդ պարզ եւ մտերիմ գրութիւնն ալ պէտք չէ՞ որ շիտակ, ճիշդ գրուի, առ նուազն նամակը ղրկուած անձին հանդէպ յարգանքը այս կը պահանջէ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Verba volant scripta manent». Խօսքը կը թռչի. Գիրը կը մնայ։ Այս մշտանորոգ խօսքը ամէն շրջանի եւ ամէն միջավայրի համար ի զօրու, գործադրութեան ուժ ունեցող խօսք մը, իրականութիւն մըն է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ իրեն համար՝ նպատակ մը չէ՛։ Ուրիշ խօսքով՝ մարդիկ իրենց համար չեն ապրիր։ Մարդուն ապրելու նպատակը ապրեցնե՛լն է։ Եթէ անցաւոր պահու մը համար դեղ եւ դարման չըլլայ մարդ հիւանդ մարդկութեան, եթէ ան չհասնի մարդկութեան օգտակար ըլլալու, նպաստ մը բերելու, հապա ինչո՞ւ կ՚ապրի։