Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեանքը երկար ճամբորդութիւն մըն է. մարդ կը գտնուի ճամբու մը վրայ՝ ուր կան հանգրուաններ, կայաններ, որոնք առիթներ են նայելու եւ տեսնելու թէ՝ ո՛ւրկէ եկաւ եւ ո՛ւր կ՚երթայ, կերպով մը անցեալին նայելով՝ որոշել նոր ուղղութիւն մը դէպի ապագայ։ Մարդ կրնայ շարունակել իր ճամբան նոյն ուղղութեամբ եւ կամ փոխել իր ուղղութիւնը, աւելի լաւ եւ արդիւնաբեր տեղ մը հասնելու մտադրութեամբ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յաճախ կը խորհրդածենք համբերութեան մասին, քանի որ ան շատ անգամ կը պակսի, մինչդեռ անիկա է նեղութիւններու ճշմարիտ հակաթոյնը։ Նեղութեան մէջ գտնուող մէկու մը համբերատար ըլլալ կը յանձնարարուի։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աշխարհահռչակ գծագրիչ Pablo Picasso (1881-1973), որուն իսկական անունն է՝ Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno Maria de los Remedios Cipriano de la Santisima Trinidad Ruiz y Picasso, օր մը ճաշարան մը կ՚երթայ, կ՚ապսպրէ իր ճաշը, եւ ճիշդ այդ պահուն սպասեակը կը ճանչնայ զինք եւ կը յայտնէ իր հիացումը եւ համակրանքը նշանաւոր գծագրիչին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ յաճախ կը փորձուի առանց Աստուծոյ Խօսքը կարդալու աղօթել։ Սակայն պէտք է Աստուծոյ Խօսքին ճշմարտութեան հիման վրայ աղօթել։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ժամանակը ամենաթանկագին պարգե՛ւն է Աստուծոյ։ Եւ մարդ ո՜րքան ժամանակ կը կորսնցնէ իր կեանքի ընթացքին։ Ընդհանրապէս կ՚ըսուի թէ ժամանակը արտադրող եւ թէ առատ արտադրող միջոց մըն է, մանաւանդ իր տուած դասերով եւ փորձառութիւններով։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ստորեւ կը շարունակենք ներկայացնել տեղանուններ, որոնք տարբեր շրջաններու տարբեր ձեւեր եւ հնչիւններ ստացած են. պատմական տեսակէտով տեղանունի մը անցեալի եւ ներկայ ձեւը գիտնալ կարեւոր կը համարենք, քանի որ այդ փոփոխութեան մասին տեղեկութիւն ունենալ կարդացուածը աւելի դիւրահասկնալի կ՚ընէ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Տեղանուններու մասին աւանդութիւններու եւ նկարագրութիւններու կարելի է հանդիպիլ միջնադարեան ամբողջ հայ պատմագրութեան մէջ։ Իսկ նոր շրջաններուն կը տեսնուին պատմական, աշխարհագրական, պատմաշխարհագրական գիրքեր այս մասին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ յաճախ կը սխալի իր դատումներուն եւ որոշումներուն մէջ, քանի որ ան մարդկային թերութիւններ եւ տկարութիւններ ունի, այսինքն «կատարեալ» չէ։ Եւ մանաւանդ կ՚ըսուի, թէ՝ շատ գիտցողը շատ կը սխալի։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ո՜րքան սքանչելի բան է մաքուր խղճմտանք մը ունենալ եւ մաքուր խղճմտանքով ապրիլ այս կեանքը։ Ուստի մաքուր խղճմտանքը մարդուս ներքին մաքրութիւնն է, եւ հոն ուր կայ մաքրութիւն, հոն կայ նաեւ սէր, համբերութիւն, հանդուրժողութիւն, ներողամտութիւն, կարեկցութիւն եւ գութ, որոնք մարդս կը կատարելագործեն, առաքինի եւ ազնիւ մա՛րդ կ՚ընեն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Այսօր, ընդհանրապէս մարդկութիւնը «հոգեւոր արթնութեան» մը կը կարօտի, հակառակ որ քաղաքակրթութեան անարգել յառաջդիմութեան շնորհիւ շատ բաներ ունի։ Այսօր մարդկութիւնը պահանջքը ունի հոգեւոր արթնութեան, քանի որ հետզհետէ կ՚անտեսուի հոգեւորը, բարոյական արժէքները։