ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կրօնքի եւ գիտութեան միջեւ գոյութիւն ունեցող ընդհարումը միշտ ալ գոյութիւն ունեցած է՝ անցեալէն հասնելով մինչեւ մեր օրերը եւ մեծ հաւանականութեամբ պիտի երկարի մինչե՛ւ անորոշ ապագան, որովհետեւ առաջինը աներեւելին պիտի ընդունի որպէս տէր ու արարիչ, իսկ երկրորդը պիտի փորձէ անբացատրելին բացատրել:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Նկատենք թէ ոչ, մեր շուրջ գտնուող ամէն բան ուղղակի կամ անուղղակի ձեւով ազդեցութիւն կը գործէ մեր վրայ եւ մաս կը կազմէ մեր դաստիարակութեան: Մեր շուրջ գտնուող ամէ՛ն բան՝ ժապաւէն, ձայնասփիւռ, համացանց բոլորն ալ իրենց ձեւերով բան մը փոխանցել կը փորձեն մարդ արարածին:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երբեւէ մտածա՞ծ էք, թէ ԺԱՄԱՆԱԿ թերթին, ինչպէս նաեւ լոյս տեսնող բոլոր թերթերուն մէջ հրատարակուող նիւթերն ու յօդուածները երկինքէն չեն որ կու գան, այլ կը պահանջեն ժամանակ, միտք, տրամաբանութիւն, կեդրոնացում եւ ուսումնասիրութիւն: Այն յօդուածը, որ մարդիկ յաճախ վերնագիրը նայելով կ՚անցնին, հաւանաբար ծնունդը ըլլայ անքուն գիշերուան մը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Բազմի՜ցս լսած ենք «հայ ըլլալը դիւրին չէ» խօսքը, որ իր մէջ կ՚ամփոփէ մեր որպէս ազգութիւն ունեցած բոլոր մարտահրաւէրներն ու դժուարութիւնները: Կասկածէ վեր է, որ այդ դժուարութիւններէն առաջինն ու առաջնահերթը ինքնութեան պահպանումն է, մանաւանդ ցիր ու ցան եղած մեր հայերուն համար սփիւռքի մէջ, ուր հայ ըլլալը առօրեայ մարտակոչ մըն է հայ մնալ կամ չմնալու:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեզմէ ո՞վ երբեւէ ճամբան, թատրոնի, հիւանդանոցի եւ կամ հանրակառքի մէջ պատահմամբ հանդիպած չէ երբեմնի իր դպրոցական դասընկերներէն մէկուն՝ դիպուածաբար. հանդիպումներ՝ որոնք յաճախ անցեալի քաղցրութիւնն ու հմայքը կը յիշեցնեն:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր 14 դեկտեմբեր է. հայ մշակութային պատմութեան մէջ եւ մասնաւորաբա՛ր պոլսահայ կեանքէն ներս իւրայատուկ ու յիշատակարժան թուական մը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տարիներ առաջ համացանցը ցնցեց աշխարհահռչակ «Apple» ընկերութեան տիրոջ՝ Սթիվ Ճոպսի վերջին նկարը։ Աշխարհի հարուստներէն համարուող Սթիվ վատառողջ, լքուած եւ գրեթէ անկարող վիճակի մը մէջ կը յայտնուի:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տարեցներու բերնէն յաճախ լսած եմ «ամէ՜ն բան փոխուած է հիմա» արտայայտութիւնը. անոնց աչքին աշխարհը ո՛չ միայն նիւթապէս ու արտաքնապէս, այլ էապէս եւ բարոյապէս կատարուած է այդ փոփոխութիւնը: Նորերը սկսած են հիներու «համն ու հոտը» չտալ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ շուրջս կը տեսնեմ երիտասարդ-երիտասարդուհիներ, որոնք ամուսնական կեանքի «վարդագոյն» երազներով տարուած, կեանքի նպատակ կ՚ընդունին պսակուիլը, առանց անգիտանալու, որ պսակը պարզապէս միջոց է աւելի լաւ ապագայի մը հասնելու եւ այդ «լաւ ապագան» երաշխաւորուած է ո՛չ թէ պսակադրութեամբ, այլ՝ ուսումով ու գիտութեամբ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աշխարհի վրայ գոյութիւն ունեցող մարդկային մեծագոյն արժէքներէն մէկն է նախանձախնդրութիւնը՝ պատուի եւ սրբազան արժէքներու հանդէպ բծախնդրութիւնն ու գիտակցութիւնը, որ մարդուն կու տայ պատկանելիութիւն՝ բնորոշելու համար զինք ուրիշէն: Այդ նախանձախնդրութիւնը պատճառ կ՚ըլլայ արժէքներու գոյատեւման եւ առանց առարկութեան անցեալէն մեզի հասնող ամէ՛ն բան՝ մշակոյթ, լեզու, արուեստ թէ՛ գրականութիւն արգասիքն են նախանձախնդրութեան:
