Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Երբ տղայ էի, տղու պէս կը խորհէի…», կ՚ըսէ Առաքեալը։ Ամէն տարեց մեծ կարօտով կը կրկնէ Առաքեալին այս խօսքը եւ կ՚աւելցնէ. «Ա՜հ, երանի թէ տակաւին տղայ եղած ըլլայի, ապրէի այն երջանիկ եւ անպատասխանատու օրերը…»։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ես շատ չեմ մտահոգուիր, եթէ գիտնամ, թէ ձախողած էք ձեր կեանքին մէջ. սակայն չափազանց շատ կը մտահոգուիմ, եթէ գիտնամ, թէ դուք անհոգ եւ անտարբեր էք ձեր ձախողանքին մասին», կ՚ըսէ Abraham Lincoln։
Արդարեւ, ինչպէս յաճախ կը կրկնենք, անհոգութիւնը եւ անտարբերութիւնը մարդկային կեանքի մէջ ամէն վատ իրողութիւններէ աւելի՛ կործանիչ եւ աւելի՛ քայքայիչ դեր մը կը խաղայ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սադուկեցիները փոքր, բայց քաղաքականապէս ուժեղ կուսակցութիւն մը կամ դասակարգ մըն էր հրեաներու մէջ։ Հաւանաբար, ամենէն շատ անոնք յայտնի էին Մովսէսի օրէնքի գիրին հնազանդելու իրենց աննկուն հաւատքի եւ հոգիներու եւ հրեշտակներու իրական ըլլալը, ինչպէս եւ յարութեան եւ յաւերժական կեանքի վարդապետութիւնները ժխտելու համար։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Նեղութիւնը համբերութեան մա՛յրն է», կ՚ըսէ Սուրբ Գրիգոր Տաթեւացի։ Արդարեւ «համբերութիւն»ը կ՚ենթադրէ նեղութիւններու տոկալ, դիմանալ, հանդուրժել եւ զանոնք կրելու քաջութի՛ւն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդկային կեանքի մէջ «միակողմանի աճում»ը բարիք չէ, այլ մանաւանդ չարի՛ք է։ Ոմանք մտքով կը զարգանան բայց իմաստութեամբ, որ է ողջամիտ ըլլալ, եւ թէ՛ «Աստուծոյ վախ»ը ունենալ իր մէջ, չեն զարգանար եւ «մանուկ» կը մնան այդ տեսակէտէն։ 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Այս պատճառով Տէրը անոր երիտասարդներուն պիտի չհաճի եւ անոր որբերուն ու որբեւայրիներուն պիտի չողորմի. վանսզի ամէնքն ալ կեղծաւոր եւ չարագործ եղան եւ ամէն բերան անզգամութիւն կը խօսի։ Սակայն անոր բարկութիւնը շիջաւ, հապա անոր ձեռքը տակաւին երկնցած է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հմայիչ, հրապուրիչ են աշտարակները, դիւթիչ եւ առինքնող են անոնք, որովհետեւ իրենց հասակին, տեսքին եւ իրանին խրոխտ համեմատութիւններովը պատկառանք եւ վստահութիւն կը ներշնչեն դիտողին։ Տեսակ մը խորհրդանիշ են անոնք ամրութեան եւ տեւականութեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդիկ ընդհանրապէս արտաքին տեսքով, երեւութապէս կը գնահատեն զիրար, արժէք կ՚ընծայեն միայն իրենց տեսած չափով եւ չեն թափանցեր խորը՝ ուր կայ ճշմարիտ մարդը՝ «ներքին մարդ»ը, իսկական արժէ՛քը։
Եւ ահաւասիկ օրինակ մը՝ ուր ցոյց կը տրուի թէ՝ մարդիկ ո՜րքան կը սխալին իրենց արտաքինով կատարած գնահատանքով եւ յետոյ երբ ճշմարտութիւնը յայտնուի, ի՛նչպէս կը փոխուին, կարծես նախկին սխալ գնահատումը իրենք կատարած չէին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Պօղոս առաքեալ անզուգական պատկերը կու տայ սիրոյն երբ կ՚ըսէ. «Սէրը երկայնամիտ է, սէրը ծառայասէր է, ան չի նախանձիր, չի պարծենար, գոռոզաբար չի հպարտանար, տգեղ գործ չ՚ըներ, չի փնտռեր իր շահը, չի բարկանար, անոխակալ է, չի հրճուիր անիրաւութեամբ, այլ կը խայտայ ճշմարտութեան մէջ։ Ան կ՚արդարացնէ ամէն բան, կը հաւատայ ամէն բանի, կը համբերէ ամէն բանի» (Ա ԿՈՐՆԹ. ԺԳ 4-7)։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդս պէտք է չափաւոր եւ կշռուած վերապահութեամբ մօտենայ մարդոց «անհատական կեանք»ին։ Լրատուութեան ասպարէզին մէջ, լրատուական պատասխանատուները պէտք է «կշռուած համաչափութիւն» մը պահպանեն հասարակաց բարիքին պահանջքներուն եւ անհատական իրաւունքներուն միջեւ։ Արդարեւ, արդի ընկերութեան ծոցին մէջ, ընկերային հաղորդակցութեան միջոցները տեղեկատուութեան, մշակոյթի յառաջացման եւ կազմաւորումին նկատմամբ կարեւոր դեր մը ունին։