Հոգե-մտաւոր

ՄԱՐԴ՝ ՀԱՂՈՐԴԱԿԱՆ ԷԱԿԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յաճախ կը հանդիպինք «մարդ» բառին, եւ սակայն կ՚անտեսենք անոր իմաստը եւ արժէքը։ Արդարեւ, երբ կ՚ըսենք, թէ «մա՛րդ ենք». շատ անգամ չենք կրնար յստակ պատասխան մը տալ. «ո՞վ է մարդը» կամ «ի՞նչ է մարդը» եւ այս տեսակ հարցումներու։

ՀԱՄԱՏԵՍ ԱՒԵՏԱՐԱՆՆԵՐ - Բ -

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Համատես», այսինքն «Synoptique» երեք Աւետարններուն երկրորդն է Մարկոսի Աւետարանը։ Այս Աւետարանին մէջ երեք առիթներով կը յիշատակուի դէպքեր՝ ուր Յիսուս չկրցաւ գործնականի վերածել այն՝ ի՛նչ որ նախապէս մտածած եւ մտադրած էր՝ ստիպուած ըլլալով տեղի տալ պարագաներուն կամ մարդոց անհնազանդութեան եւ անհաւատութեան հետեւանքով եւ կամ հեթանոսի մը հաւատքին պատճառով. (ՄԱՐԿ. Ա 15, Զ 5, Է 24)։

ՀԱՄԱՏԵՍ ԱՒԵՏԱՐԱՆՆԵՐ - Ա -

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յիսուս ինքը որեւէ բան չգրեց, իրեններուն գրածներուն միջոցաւն է, որ կարելի կ՚ըլլայ ստոյգ տեղեկութիւն քաղել իրեն նկատմամբ։ Ահաւասիկ, ա՛յս է մեծ արժէքը «Չորս Աւետարաններ»ուն՝ կենսագրական գրութիւններ, որոնք սահմանուած են պահպանելու Յիսուս Քրիստոսի երկրաւոր կեանքին գլխաւոր դէպքերը, ինչպէս նաեւ գլխաւոր մասերը իր քարոզներուն եւ իր խօսակցութիւններուն։

«ԱՒԱԳ ՇԱԲԱԹ»Ի ԽՈՐՀՈՒՐԴԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Աւագ շաբաթ»ը մեր Տիրոջ՝ Յիսուս Քրիստոսի տնօրինութիւններուն՝ չարչարանքներուն, խաչելութեան, թաղման, ինչպէս նաեւ դժոխքի աւերման, հոգիներու ազատման եւ հրաշափառ յարութեան շաբա՛թն է։ Այս շաբաթուայ ընթացքին կատարուած ամէն բան, անհրաժե՛շտ էր մեղաւոր մարդուն վերստին «անմահութիւն» պարգեւելու եւ երկնային արքայութեան արժանացնելու եւ հոն փոխադրելու համար։

ԾԱՂԿԱԶԱՐԴԻ ԽՈՐՀՈՒՐԴԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մեծ պահքի վերջին Կիրակի օրը նուիրուած է Յիսուս Քրիստոսի Երուսաղէմ յաղթական մուտքի յիշատակին։
Ծաղկազարդի օրը՝ Յիսուս Քրիստոսի տանջանքներուն եւ տառապանքներուն շաբաթուան սկիզբն է, որ Ան կրեց, Իր վրայ առնելով մարդկութեան ամբողջ մեղքերը։
Քրիստոսի Երուսաղէմ մուտքի մասին կը վկայեն չորս աւետարաններ։ 

ՄԵԾ ԽՆՋՈՅՔԻՆ ԱՌԱԿԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աւետարանի «Մեծ խնջոյք»ին առակը, Աստուծոյ կարգաւորութեան հանդէպ մարդոց տարբեր դիրքորոշումները կը յայտնէ։ Ուստի, իւրաքանչիւր մարդ տարբեր կերպով կը դիմաւորէ, տարբեր կերպով կը հասկնայ եւ տարբեր կերպով կը պատասխանէ «հրաւէր»ի մը։

ԽԻՂՃ ԵՒ ԲԱՐՈՅԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդիկ, ընդհանրապէս, ամենօրեայ աշխարհային զբաղումներու ընթացքին կ՚անտեսեն բարոյականութիւնը եւ մանաւա՛նդ խիղճը։ Արդարեւ, ցաւով պէտք է ընդունիլ, թէ կան մարդիկ՝ որոնք նպատակի մը հասնելու համար ամէն միջոց օրինաւոր կը նկատեն եւ երբեմն ապօրէն ճամբաներով կը փորձեն յաջողութիւն ձեռք ձգել եւ շահիլ, եւ շահածը երբեք չկորսնցնե՛լ։

ՕՐԷՆՔԸ՝ ՊԱՐՏԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ ԼՈՅՍԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Օրինապահութիւնը՝ ազատօրէն գործելու, խորհուրդները իրագործելու կամ զսպելու, չափաւորելու եւ եթէ պէտք է՝ չիրականացնելու ուղեցոյց մը՝ բացատրագիր մըն է։ Արդարեւ, օրէնքը երբեք արգելք մը չէ՛ ազատօրէն շարժելու, այլ եւ մանաւանդ՝ լաւագոյն եւ արդիւնաբեր կերպով գործելու, կարելի չափով անսխալ շարժելու եւ կարգապահութեան մէջ խաղաղ ապրելու միջոց մըն է։

ԸՆԿԵՐ ԿԱ՜Յ, ԸՆԿԵ՛Ր ԿԱՅ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեանքի մէջ իրական իմաստով «ընկեր» ունենալ շատ դժուար է, քանի որ «բարեկամ-ընկեր»ը հազուագիւտ է։ Ի՞նչ է բարեկամութեան հիմը։ Անշուշտ, անկեղծութիւն եւ հաւատարմութիւն, որոնք սիրոյ պտուղներն են. եթէ սէր կայ, հոն կա՛յ նաեւ՝ անկեղծութիւն եւ հաւատարմութիւն։

ՑՈՐԵՆԻ ՊԷՍ ԿԵՆԴԱՆԱՆԱԼ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Այսինքն, հողը ինքնաբերաբար կ՚աճեցնէ սերմը. նախ ցօղունը, ապա հասկը, ապա հասկին մէջ լեցուն ցորենը». (ՄԱՐԿ. Դ 28)։
Մարդուն բոլոր իմաստութիւնը եւ հանճարը չե՛ն կրնար կեանք արտադրել, կեանքի կոչել բնութեան մէկ ամենափոքր առարկային մէջ։ 

Էջեր