ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Չար մարդ մըն է ան՝ որ հոգ չէ թէ՝ ո՛րքան բարի եղած էր անցեալին մէջ, այժմ, օր ըստ օրէ, աւելի չար կ՚ըլլայ. եւ բարի մարդ մըն է ան՝ որ հոգ չէ թէ՝ ո՛րքան չար եղած էր անցեալին մէջ, այժմ, օր ըստ օրէ, աւելի բարի՛ կ՚ըլլայ», կ՚ըսէ John Dewey։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Հայր»ը հսկայական ծառի մը կը նմանի՝ շո՛ւքը կը բաւէ։ Եւ իսկապէս «հայր»ը սի՛ւնն է ընտանիքին՝ որուն հիմը կը կազմեն հայրը եւ մայրը միասին։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ընտանիքի գաղափարը Աստուծոյ մէկ հրաշագործ կարգադրութիւնն է մարդկութեան համար։ Արդարեւ ընտանիքը մարդկային ընկերութեան ողնայա՛րն է։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Քրիստոս Աստուծոյ պարգե՛ւն է մարդկութեան։
Ան պարգեւ մըն է մարդկութեան՝ ո՛չ թէ մարդկութեան որեւէ արժանիքին համար, այլ՝ Աստուծոյ սէրը ապացուցանելու համար։ Արդարեւ, Աստուած սիրեց աշխարհը եւ անոր տուաւ իր պարգեւը՝ Իր Միածին Որդին։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մխիթար Հերացի (1110-1200) հայ բժշկութեան հիմնադիր, հայ մեծ գիտնական եւ ԺԲ դարու մե՛ծ մարդասէր մըն է։ Ծննդեան եւ մահուան թուականներու մասին յստակ տեղեկութիւն չկայ, թէեւ 1110, բայց 1120, կամ նոյեմբեր 11, 1118։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Այսօր մեր սիրելի՜ ընթերցող բարեկամներուն կ՚ուզենք ներկայացնել Հայ Եկեղեցւոյ «Ծիսական Գիրք»երը՝ օգտուելով Նորայր Արքեպս. Պողարեանի «Ծիսագիտութիւն» գիրքէն։ (Ծիսագիտութիւն, 1990 Նիւ Եորք)։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աստուածաշունչին մէջ երբեմն տարբեր անուններով կը յիշուին միեւնոյն անձեր եւ տեղեր. զոր օրինակ, Մովսէսի աները կոչուած է Յոբաբ եւ Յոթոր (ԴԱՏ. Դ 11), (ԵԼՔ. Գ 1). Ղեւին է Մատթէոս, միեւնոյն անձն է Թովմաս եւ Երկուորեակ, եւ «Թովմաս» կը նշանակէ՝ երկուորեակ։ Թադէոս, Ղեբէոս եւ Յուդա միեւնոյն անուններն են առաքեալներու։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Կու գան ու կ՚երթան», կ՚ըսէ Աշուղ Ջիվանի (Լեւոնեան Սերոբ Ստեփանի, 1846-1909) եւ կարծես թարգման կ՚ըլլայ մարդոց նեղութիւններու եւ դժուարութիւններու մէջ ապրած օրերուն, անոնց զգացումներուն, յոյսերուն եւ ակնկալութիւններուն։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ամէն մարդ իր կեանքի ընթացքին ունեցած է երիտասարդութեան շրջան մը։ Ոմանք ներկայիս կ՚ապրին այդ երիտասարդութեան շրջանը եւ չեն խորհիր իսկ որ պիտի գայ օր մը՝ երբ իրենց երիտասարդութիւնը պիտի մնայ անցեալի մէջ եւ պիտի ըսեն. «Օր մը ես ալ երիտասարդ էի…»։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ մը որ մեծ խնամքով իր պարտէզը տնկեր, տունը կանգներ է տարիներու տքնութեամբ, համբերութեամբ եւ ապագայի ապահովութեան վստահութեամբ, երբ հեղեղները իջնեն եւ իրենց աւերը գործեն՝ յուսահատութեան կը մատնուի մարդ։ Սակայն պէտք չէ յուսահատի ան, քանի որ Աստուած երկինքի երեսը կը դնէ իր բարի խոստումներուն կնիքը գունազարդ աղեղով մը։
