Հոգե-մտաւոր

ԲՈՅՍԵՐ՝ ՍՈՒՐԲ ԳԻՐՔԻ ՄԷՋ - Բ -

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ստորեւ կը շարունակենք Սուրբ Գիրքի մէջ յիշուած զանազան բոյսերը ներկայացնել։
ԵՂԷԳ. (Գամըշ. «roseau»). Բարձր տունկ է սրածայր տերեւներով եւ երկայն եւ բազմայօդ ծղօտներէ՝ բոյսին եգէգնիկը՝ շիտակ կամ ծիլի պէս յօդ յօդներէ բաղկացեալ. կը բուսնի գետերու, առուներու եզերքը եւ ուրիշ խոնաւ տեղեր։

ԲՈՅՍԵՐ՝ ՍՈՒՐԲ ԳԻՐՔԻ ՄԷՋ - Ա -

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սուրբ Գիրքի մէջ յիշուած են զանազան բոյսեր, որոնք գիտնալ օգտակար կը համարենք Սուրբ Գիրքի ընթերցանութեան դիւրութեան նկատմամբ։ Ուստի բոյսերու ցանկը կը ներկայացնենք այբուբենի կարգով։

ՍԻՐՈՅ ՄԷՋ ՀԱՍՏԱՏ ՄՆԱԼ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ինչպէս որ Հայրս զիս սիրեց, նոյն ձեւով ալ ես ձեզ սիրեցի։ Մնացէ՛ք իմ սիրոյս մէջ» (ՅՈՎՀ. ԺԵ 9)։
Յիսուսի ամբողջ կեանքը, Անոր խօսքերը, Անոր արարքները, Անոր լռութիւնները եւ Անոր տառապանքները, Անոր ապրելու եւ խօսելու կերպը՝ Յայտնութիւնն է Հօր։ 

ՎՆԱՍԸ ԵՒ ՎՆԱՍԱԿԱՐԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ժողովրդական իմաստութեան արտայայտութիւն մըն է սա առածը, որ կ՚ըսէ. «Այն որ վնասը յանձն կ՚առնէ, ան կը շահի»։ Արդարեւ, այս ցոյց կու տայ, թէ ամէն վնաս «վնաս» չէ, այլ շահ ապահովելու միջոց մը, ճամբայ մը։

ԱՆՑԵԱԼԻ ՍՈՎՈՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սա յայտնի իրողութիւն է, թէ մարդկային միտքը որքան զարգանայ, նոյնքան կը փոխուին ապրելակերպեր, սովորութիւններ։ Ուստի մարդկային կեանքը կը փոխուի մարդուն արձանագրած մտային յառաջդիմութեան համեմատ։

ՀՈԳԵՒՈՐ ԾԱՆԾԱՂՈՒԹԻՒՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բնաւ ուշադրութիւն ըրա՞ծ էք սիրելի՜ ընթերցող բարեկամներ, եթէ մեր զբաղումները իրապէս կարեւոր գործերու վրայ չկեդրոնացնենք, փոքր եւ անկարեւոր, անշահ գործերու մեծ կարեւորութիւն կ՚ընծայենք։

Ս. ՆԵՐՍԷՍ Դ ՇՆՈՐՀԱԼԻ (ԿԼԱՅԵՑԻ. 1166-1173)

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սուրբ Ներսէս Դ Շնորհալի, Ամենայն Հայոց Հայրապետութեան Աթոռի 64-րդ հայրապետն է։ 1166 թուականին երբ Շնորհալին Հռոմկլայ դարձաւ, Գրիգոր Պահլաւունին կրկին առաջարկեց անոր կաթողիկոսութիւնը, եւ անմիջապէս եպիսկոպոսներ եւ վանականներ հրաւիրեց եւ իր որոշումը անոնց յայտնեց։

ԲԱՐՈՅԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆԸ ԵՒ ՉԱՐԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յաճախ կը հարցուի.- Եթէ Աստուած՝ բարեկարգ եւ բարի աշխարհին Արարիչը, Իր բոլոր արարածներուն Նախախնամն է, ապա ուրեմն ի՞նչու համար «չար»ը գոյութիւն ունի։
Նոյնքան ստիպեցուցիչ որքան անխուսափելի, նոյնքան կսկծալի որքան խորհրդաւոր այս հարցումին ո՛չ մէկ աճապարուած պատասխան բաւարար է։

Էջեր