Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ամէն ծնողք կ՚ուզէ, որ զաւակը ապագային լաւ դիրք մը ունենայ, լաւ ապրի, «հարուստ» ըլլայ՝ թէ՛ նիւթականով եւ թէ՛ բարոյապէս, փառք եւ պատիւ վայելէ, համբաւաւոր մարդ մը ըլլայ։ Շատ բնական է ասիկա, քանի որ ծնողք մը իր զաւկին բարին կը կամենայ, եւ յաճախ չի փափաքիր, որ իր ապրած նեղութիւնները ան ալ ապրի, հանգիստ, խաղաղ, երջանիկ կեանք մը ունենայ… եւ այս բարի զգացումներէն աւելի բնական ի՞նչ կրնայ ըլլալ ծնողքի մը համար։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ոմանք անոպայ մարմաջ մը ունին երեւելու։ Բայց դիրքը, աստիճանը, տիտղոսը՝ արժանիքի ո՛չ գրաւականը եւ ոչ ալ վկայականն է։ Որ մէկը տիտղոսով կը սոնքայ, ուրիշ մէկը՝ իր փառքովը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեանքը, եթէ ուշադրութեամբ դիտուի իրերը եւ իրողութիւնները, անվերջ երկունք մըն է։ Աւելի յստակ տեսնելով՝ կեանքը դժուարութիւններու, անգութ ուժերու, անդիմադրելի զօրութիւններու, անվերջ ցաւերու եւ վիշտերու մէջ ընթացք մը, եւ մահուան դէմ պայքա՛ր մըն է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Մինակութիւն» եւ «առանձնութիւն»՝ թէեւ մերձիմաստ բառեր են, բայց նոյնիմաստ կամ հոմանիշ չեն։ Այս ուղղութեամբ, անոնք կը նմանին «տարիքոտ ըլլալ»ու եւ «ծերութեան». ծերութիւնը միայն տարիքի հետ կապ ունեցող վիճակ մը չէ՛։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կը շարունակենք ներկայացնել «ձայնի տեսակներ»ը՝ տեսնելու համար լեզուի մը հարստութիւնը եւ ճոխութիւնը։
Սակարանի ձայն = ժխոր, վժվժուք։
Սառի (ճեղքուելու) ձայն = ճայթիւն. ճայթիլ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ստորեւ կը շարունակենք ներկայացնել զանազան ձայներու տեսակներ՝ որոնք ամէն մէկը ունի իր յատուկ իմաստը։ Լեզուի մը բառամթերքը ցոյց կու տայ այդ լեզուին հարստութիւնը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ստորեւ կը շարունակենք ներկայացնել ձայներ՝ որոնք զանազան իմաստներ ունին ըստ ձայնին աղբիւրին։
Դրամի ձայն = հնչիւն. հնչել։
Դրան ձայն = ճռնչիւն. ճռնչել։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ձայնը, իր ընդհանուր առումով, այն թրթռական շարժումն է, զոր լսողական զգայարանը կ՚ըմբռնէ, որ պարապութեան մէջ կ՚արձակուի։ Ձայն կամ հնչիւն, զոր լսելի կ՚ընեն մարդիկ եւ զանազան կենդանիներ եւ որ յառաջ կու գայ թոքերէն ելած օդին միջոցաւ ձայնական լարերուն թրթռալէն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ամուր եւ առողջ մարդկային յարաբերութեան մը համար անհրաժե՛շտ է անկեղծութինը՝ «ջինջ եւ յստակ ծովակ»ի մը նման։ Անշուշտ անկեղծութիւնը իր հետ կը բերէ նաեւ հաւատարմութիւնը՝ որ միութեան մը համար ամենակարեւոր տարրերէն, արժէքներէն մին է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բնաւ խորհա՞ծ էք սիրելի՜ ընթերցող բարեկամներ. մեր կեանքի ո՞ր օրը որ կ՚ապրինք՝ կը նմանի ուրիշ օրուան մը։ Թէեւ ոմանք իրենց ապրած կեանքը «միօրինակ ընթացք» մը կը նկատեն, բայց իրապէս ամէն նոր օր անակնկալ մըն է մեզի համար. ամէն օր կարծես «նոր կեանք» մը, «տարբեր աշխարհ» մը, եւ այդ «նոր»երուն մէջ մենք ալ կարծես ուրիշ «նոր» մարդեր կ՚ապրինք այդ նոր օրերը յաջորդաբար։