Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մարդիկ յաճախ կը խորհին եւ իրենք իրենց կը հարցնեն՝ թէ աշխարհի վրայ ի՞նչու ցաւ, վիշտ եւ նեղութիւններ կան, եւ թէ Աստուած, որ Բարի է, ի՞նչու կ՚արտօնէ որ մարդիկ այդ ցաւերուն, վիշտերուն եւ նեղութիւններուն ենթարկուին։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Խօսքեր կան, որոնք կարճ եւ ամփոփ են բայց իմաստալի՛ց, եւ շա՜տ բան կ՚ըսեն քան երկար հատուածներ։ Արդարեւ կարճ եւ ամփոփ խօսքեր շատ աւելի՛ տպաւորիչ կ՚ըլլան եւ օգտակար, քանի որ միտք պահել շատ աւելի դիւրին է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Գործիքները, մարդուս կեանքը դիւրացնող միջոցներ եւ առարկաներ են։ Գործիքը զայն գործածողին նկարագրին եւ գաղափարականին հետ համերաշխ ըլլալու է։ Գործիքը նաեւ պէտք է նպատակայարմար ըլլայ, ինչ որ կը նշանակէ՝ թէ «գործիք»ը նպատակ մը չէ, այլ՝ միջո՛ց մը։ Գործիքին եւ զայն գործածողին նկարագրին համաձայնութիւնն է, որ կը նպաստէ մտադրուած նպատակի մը իրագործման, առողջ նպատակի մը կազմութեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Friedrich Nietzsche (1844-1900). իր այս տողերով յատկապէ՛ս կը մատնանշէ բարեկամութեան մէջ անկեղծութեան, ուղղամտութեան, ճշմարտախօսութեան եւ հաւատարմութեան կարեւորութեան եւ անհրաժեշտութեա՛ն հիմնականութիւնը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ճշմարտութիւն»ը, իբրեւ մարդու խօսքի եւ գործի միջեւ ճշդութիւն, կը կոչուի «ճշմարտախօսութիւն», անկեղծութիւն կամ ուղղամտութի՛ւն։ Ճշմարտութիւնը կամ ճշմարտախօսութիւնը այն առաքինութիւնն է, որ կը կայանայ իր արարքներուն մէջ ինքզինք ուղիղ պահելու եւ ճիշդը ըսելու մէջ, զգուշանալով երկդիմութենէն, ձեւացումէն եւ կեղծաւորութենէն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդուս արդարացումը կու գայ Աստուծոյ շնորհքէն։ Շնորհքը մասնայատուկ «բարիք»ն է, «ձրի օգնութիւն»ը, զոր Աստուած կու տայ մարդուս որպէսզի պատասխանէ Իր կոչին. ըլլան որդիներ Աստուծոյ, որդեգիրներ, մասնակիցներ աստուածային բնութեան եւ յաւիտենական կեանքին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Առակներով պիտի խօսիմ անոնց եւ պիտի յայտնեմ ինչ որ ծածուկ մնացած էր աշխարհի սկիզբէն ի վեր» (ՍԱՂՄ. ՀԸ 2)։
Որեւէ դէպքի կամ երեւոյթի վերաբերեալ բացատրութիւն կամ պատմուածք, որ ընդունակ է առնել իր նկարագրական-բառական մեկնութենէն տարբեր՝ բարոյական կամ այլաբանական մեկնութիւն մը, կը կոչուի «այլաբանական պատմուածք»։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Չարիքէն բարիք ստեղծել կարելի՞ է։ Անշո՛ւշտ կարելի է երբ մարդ իմաստութեամբ մօտենայ չարիքին եւ չարին՝ չարիքէն բարիք եւ չարէն կրնայ բարին քաղել։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Միայն զօրքերու Տէրը փառաւորեցէք, Անիկա ըլլայ ձեր վախը եւ ձեր զարհուրանքը», կ՚ըսէ Եսայի մարգարէ. (ԵՍ. Ը 13)։ Հոգեւոր կնիքը մարդուս կու տայ սուրբ երկիւղի հոգին՝ որ է իմաստութեան եւ հանճարի հոգին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ եթէ փնտռէ որեւէ բան, մեծ հաւանականութեամբ կը գտնէ զայն, եթէ իրապէս կ՚ուզէ գտնել։ Բայց փնտռուածը գտնելէ աւելի կարեւոր է գտնելէ վերջ զայն պահել։ Արդարեւ ոչինչ պիտի արժէ փնտռուածը գտնել, եթէ զայն պահելու մասին բծախնդիր չէ մարդ։