Հոգե-մտաւոր

ԱՆՁ ԻՆՔՆՈՒԹԻՒՆ ԵՒ ԱՆՈՒՆ - Ա -

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Իւ­րա­քան­չիւր ան­հատ «ա՛նձ» մըն է իր ինք­նու­թեամբ եւ ա­մէն անձ ի՛նքն է իր ա­նու­նով։ Այս ի­մաս­տով, ա­նու­նը կը ներ­կա­յաց­նէ ան­ձը՝ իր ինք­նու­թեամբ, որ կը զա­նա­զա­նուի «ու­րիշ»նե­րէն եւ իր «նման»նե­րէն։ Ու­րեմն ա­նու­նը ան­ձին, ու­րիշ­նե­րէ ան­կախ ինք­նու­թեան մը ստու­գա­նի՛շն է։ Ա­նու­նը՝ մարդս կ՚ո­րո­շէ որ­պէս ա՛նձ, որ­պէս ի՛նք։

ԱՆԻՄԱՍՏ Ո՛ՉԻՆՉ ԿԱՅ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աշ­խար­հը ի­մաս­տու­թեամբ ստեղ­ծուած է, ա­պա ու­րեմն աշ­խար­հի վրայ ա­նի­մաստ ու անն­պաս­տակ բան չկա՛յ։ Ինչ որ կը տես­նենք մեր շուր­ջը, ա­մե­նէն անն­շան նկա­տուածն իսկ ան­պայ­ման պատ­ճառ մը, նպա­տակ մը, այ­սինքն ի­մա՛ստ մը ու­նի։

ՀԱՄԵՄԱՏԱԿԱՆԸ ԵՒ ԲԱՑԱՐՁԱԿԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մար­դիկ կեան­քին ար­ժէ­քը կը դա­տեն եր­կու կեր­պով՝ հա­մե­մա­տա­կան եւ բա­ցար­ձակ ստու­գա­նի­շե­րով։
Բայց ընդ­հա­նուր փոր­ձա­ռու­թիւ­նը ցոյց կու տայ, թէ կեան­քի ար­ժէ­քը պէտք է դա­տել հա­մե­մա­տա­կա­նի հա­շուով, եւ ո՛չ թէ բա­ցար­ձա­կի։

ՄԱՐԴ՝ ԻՆՔ ԱՊԱՑՈ՛ՅՑՆ Է ԱՍՏՈՒԾՈՅ ԳՈՅՈՒԹԵԱՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ էա­կը, միշտ բնազ­դա­բար հե­տաքրք­րուած եւ փնտռած է իր ծա­գու­մը եւ իր Ա­րա­րի­չը։
Մարդ ինք­զինք գտնե­լու եւ ճանչ­նա­լու հա­մար փնտռել եւ ճանչ­նալ ու­զած է զԱստուած։

ՄԱՂԱՔԻԱ ԱՐՔԵՊՍ. ՕՐՄԱՆԵԱՆ ԵՒ «ԲԱՐԵԿԱՐԳՈՒԹԻՒՆ» ԲԱՌԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մա­ղա­քիա Ար­քե­պիս­կո­պոս Օր­մա­նեան իր «Խոհք Եւ Խօսք»ին մէջ կը ստու­գա­բա­նէ «բա­րե­կար­գու­թիւն» եւ «բա­րե­փո­խու­թիւն» բա­ռե­րը եւ կը վեր­լու­ծէ ա­նոնց ի­մաս­տը եւ նաեւ կը բաղ­դա­տէ այս եր­կու ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րը։ Ուս­տի կը ներ­կա­յաց­նենք «Խոհք Եւ Խօսք»ի ՀԵ գլու­խէն շա­հե­կան հա­տուած­ներ։ (Դա­մաս­կոս, 1918 փետրուար 28/13 մարտ Դշ.)։

ԱՆՎԵՐՋ ՅՈՅՍՈՎ ԱՊՐԻԼ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Խոր­հա՞ծ էք եր­բեք, սի­րե­լի ըն­թեր­ցող բա­րե­կամ­ներ, ե­թէ մար­դիկ չու­նե­նա­յին ակն­կա­լու­թիւն­ներ, նպա­տակ­ներ, կեան­քը ի­մաստ մը կ՚ու­նե­նա՞ր, եւ թէ դիւ­րա­տար կ՚ըլ­լար. նե­ղու­թիւն­ներ, դժուա­րու­թիւն­ներ կա­րե­լի կ՚ըլ­լա՞ր յաղ­թա­հա­րել…։

Էջեր