Հոգե-մտաւոր

ԺԱՊԱՒԷՆԻ ԱԶԴԵՑՈՒԹԻՒՆԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր ազգը համեմատած այլ երկիրներու, ժապաւէնի ցուցադրութեան մէջ «քիչ» մը յետամնաց է, այնուամենայնիւ այսօր Հայաստանի մէջ, դժբախտաբար, գոյութիւն ունին այնպիսի ժապաւէններ, որոնք անմակարդակ ըլլալով հանդերձ կը գրաւեն մանուկներու եւ պատանիներու ուշադրութիւնը:

ԱՐՈՒԵՍՏԻ ԱՆԳՈՅ ՉԱՓԱՆԻՇԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Երբեւէ կարելի չէ երեւակայել միանման հասարակութիւն մը, ուր ամէն մարդ ապրի, մտածէ ու գործէ նոյն չափանիշներով եւ տրամաբանութեամբ: Անցեալին ամէն շրջան ունէր գրեթէ միանման մտածողութեան սահմաններ. յստակ քաղաքացիին համոզումները եւ յստակ գիւղացիինը. թէեւ անձէ անձ գոյութիւն ունէին տարբերութիւններ, սակայն անոնց միջեւ գոյութիւն չուէին անդունդներ՝ ինչպէս այսօր, որովհետեւ այսօր չենք կրնար մտածողութեան ճամբով զանազանել գիւղացին քաղաքացիէն, կամ ուսեալը անուսէն, որովհետեւ մեր շուրջ կը տեսնենք քաղաքացիներ՝ գիւղացիին մօտ իսկ գոյութիւն չունեցող յետամնացութեամբ, իսկ շատ անգամ գիւղացիին մօտ կը  տեսնենք իմաստութիւն ու հաւասարակշռութիւն. ուսեալ մարդուն մօտ կը տեսնենք ամէ՛ն տեսակ անկրթութիւն, մինչ դպրոց չյաճախող մարդու մը մօտ գիտակցութիւն ու հասունութիւն. այլ խօսքով քաոսային վիճակ մը պարզապէս:

ԱՊԱՇԽԱՐՈՒԹԵԱՆ ԽՈՐՀՈՒՐԴԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ներկայ Մեծ պահքի շրջանին առաւել եւս կարեւորութիւն կը ստանայ ապաշխարութեան խորհուրդը, քանի որ այս շրջանը ներհայեցողութեան եւ ինքնամփոփման շրջան, մտախոհութեան եւ խոկումի շրջան մըն է, որ ի վերջոյ կը յանգի ներքին հաշուեյարդարի մը։ Այս «հաշուեյարդար»ը կը նշանակէ՝ հաշտութիւն, ներում եւ դարձի հաստատ մտադրութիւն սխալէ։

ԶԱՐԳԱՑՈՒՄԷ ԱՆՅԱՌԱՋԴԻՄՈՒԹԻՒՆ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մարդոց մտայնութեան մէջ յաճախ մասերու բաժնուած են պետութիւնները՝ զարգացած կամ յետամնաց, կրթուած ու անկիրթ խորագրեալ բաժանումներով, սակայն ժամանակը կը փաստէ, որ մարդոց մտայնութիւնը՝ որու հետեւանքով նաեւ ազգերունը, ժամանակի ընթացքին կրնան փոփոխութիւններ կրել եւ պետութեան մը աստղը, որ այսօր կը փայլի, կրնայ նոյն փայլքը չունենալ մի քանի տասնամեակներ ետք:

ԱՐԱՐԻՉ ԵՒ ՆԱԽԱԽՆԱՄ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Հայրը, Որդին եւ Սուրբ Հոգին աշխարհի միակ եւ անբաժանելի սկիզբն են, նոյնիսկ եթէ արարչագործութիւնը յատկապէս Հօր Աստուծոյ վերագրուած է։
Արդարեւ, աշխարհ ստեղծուեցաւ Աստուծոյ փառքին համար։

ԱՅՐ ՈՒ ԿՆՈՋ ՊԱՅՔԱՐՆ ՈՒ ԸՆՏԱՆԻՔԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մամուլի հին էջերը բանալով կը տեսնենք, թէ մեր հին մտաւորականներն ու գրողները ջանք չեն խնայած իրենց յօդուածներուն ու վերլուծութիւններուն ճամբով բացատրելու եւ լուսաբանելու հանրութիւնը, թէ ի՛նչ է ընտանեկան կեանքը, ի՛նչ են այդ ընտանեկան կեանքին մէջ ծնունդ առած հարցերուն լուծումները:

ՀՆԱԶԱՆԴՈՒԹԵԱՆ ՄԱՍԻՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Սուրբ Հոգին ալ՝ զոր Աստուած իրեն հնազանդ եղողներուն տուաւ». (ԳՈՐԾՔ Ե 32)։
Ի՞նչ կը նշանակէ հնազանդութիւն։
«Հնազանդութիւն» չի՛ նշանակեր ընել կարգ մը բաներ, կամ շատ բաներ, կամ Աստուծոյ հրամայած բաներուն մեծ մասը։ 

ԱՆՑԵԱԼԻ ԵՒ ՄԵՐՕՐԵԱՅ ԶԱՒԱԿՆԵՐԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մերօրեայ մեծագոյն հարցերէն մէկը կրնայ նկատուիլ ծնողներու հեղինակութեան կորուստի դժբախտ երեւոյթը եւ ամէն ծնողք իր ձեւերով կը փորձէ վերականգնել այդ մէկը, շատ անգամ խստութեամբ, շատերու պարագային ծեծով, իսկ շատեր արդի մանկավարժութեան հնարքներով, սակայն բոլորով հանդերձ երեւոյթը կը մնայ նոյնը՝ սերունդ մը առանց սանձերու:

ԱՆԱՌԱԿԻ ԿԻՐԱԿԻՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Անառակի կիրակի»ն մարդկութեան համար կենսական խնդրի մը շուրջ կը դառնայ, որ անուրանալի է՝ որ միշտ արդիական է։ Մարդ երբ կ՚ապրի եւ կը վայելէ աններդաշնակ եւ անհակակշիռ կեանք մը՝ իր ամենալայն իմաստով «երջանի՛կ» է, ընդհակառակը, երբ առիթը չունի լաւ կեանք մը ապրելու եւ վայելելու՝ ապերջանիկ է եւ դժբա՛խտ։

Էջեր