ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Թարգմանչաց տօնը հայ մտքի, գիրի եւ մշակոյթի տօնն է. տօնը բոլոր անոնց՝ որոնք աշակերտեցան Մեսրոպ Մաշտոցի եւ գրչով եւ գիրքով, ուսուցանելով եւ վարդապետելով ծառայեցին հայ ժողովուրդին, եւ տօնը անոնց՝ որոնք կը հետաքրքրուին հայ մշակոյթով եւ կը սիրեն զայն, այդ կերպով միայն կատարած ըլլալով իրենց պարտքը եւ պատասխանատուութիւնը այսօրուան գրչի սուրբերուն նկատմամբ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի օրեր առաջ Հայաստանի վարժարաններէն մէկուն ազգասէր ուսուցչուհիներէն մին իր աշակերտներուն խօսած ու պատմած էր Արցախի մէջ տեղի ունեցող իրողութիւններուն մասին եւ այդ բոլոր եղելութիւնը համեմատած էր մեր թուականէն 108 տարիներ առաջ տեղի ունեցած ցեղասպանութեան հետ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ձեր հոգերը Աստուծոյ ձգեցէ՛ք, որովհետեւ Ինքը կը հոգայ ձեր մասին». (Ա ՊԵՏՐ. Ե 7)։
Պրահման սապէս կ՚ըսէ. «Ուրիշին մի՛ ըներ ի՛նչ որ ցաւ եւ վիշտ կը պատճառէ քեզի, եթէ քեզի ընէին»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հակառակ այն իրողութեան, որ կուսակցական հակումներով տարբեր անձեր էին Համազգայինի ժողովի մասնակիցները, ժողովը զուսպ էր. շատ անգամ բանավէճեր եւ հակառակութիւններ տեղի կ՚ունենային, սակայն ո՛չ այն անմակարդակ աստիճանի, որ այսօր կը տեսնենք մեր Ազգային ժողովին մէջ, ուր հայհոյութիւնն ու վարկաբեկումը անպակաս են:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Դո՛ւն ես իմ ապաւէնս եւ իմ բաժինս ապրողներու երկրին մէջ», կ՚ըսէ Դաւիթ. (ՍԱՂՄ. ՃԽԲ 5)։
Մարդ արարածը ըստ էութեան, բնաւորութեամբ տկար է եւ անկատար։ Եւ բնական է այս, քանի որ ան «արարած» է եւ ունի կատարեալ Արարիչ մը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ ՎՐԴ. ԹՈՐՈՍԵԱՆ.- Վենետիկի միաբանութեան անդամ էր. Փափազեանի վկայութեամբ՝ «բարեհամբոյր ու ազնիւ դէմք մը, որ յետագային կարծեմ աբբահայր եղաւ»:
Մ. ՏԷՐՊԷՏԷՐԵԱՆ.- Ռումանիոյ շրջանան էր, Դաշնակցական: Գրականութեան ու պատմութեան ուսումնասիրութեան սիրահար մըն էր։ Փափազեանի բառերով՝ «Ձեռներէց, հանրային ջիղ ունեցող, Ռումանիոյ մէջ գործօն դեր ունեցած էր»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ոչ մէկ արդար գեղագէտ կրնայ գեղեցիկը գեղեցիկէն զանազանել եւ դասաւորել՝ մէկը կա՛մ միւսը նախապատուութեան որեւէ պայմանադրական օրէնքով կա՛մ չափանիշով։
Գեղեցկութիւնը, եթէ գեղեցկութիւն է, բնութեան մէջ բացարձակութիւն մըն է՝ «norme» մը, որ չի՛ կրնար բաղդատութեան եզր մը ըլլալ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայաստանի մէջ տեղի ունեցող վերջին իրադարձութիւններէն ետք եթէ որպէս լուծում կ՚ուզենք գիտնալ, թէ ինչ կարելի է եւ պարտաւոր ենք ընել՝ պէտք է դասեր քաղենք անցեալէն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Իրաւունք»ի բացատրութիւնը կը պատկանի իսկութեան մէջ ո՛չ թէ իրաւաբանական գիտութիւններու առ հասարակ եւ մեր գիտութեան մասնաւորապէս, այլ իրաւական եւ իրաւաբանական փիլիսոփայութեան։ Բայց յայտնի է, որ փիլիսոփայութեան մէջ ամէն տեսակ ճշմարտութիւններ կը ստանային եւ կը ստանան շատ բազմաթիւ մեկնութիւններ եւ բացատրութիւններ՝ համաձայն իւրաքանչիւր փիլիսոփայի աշխարհահայեացքին, նկատի առնուած նպատակին, ներկայ պայմաններուն, եւ այլն։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայաստանի վերջին իրադարձութիւններու գծով յաճախ կը լսեմ մեղադրանքներ՝ ուղղուած ռուսին, Եւրոպային, ՄԱԿ-ին, Ամերիկային եւ այլոց: Տակաւին քանի՞ անգամ մեր ազգը պէտք է ջարդուի, որպէսզի հասկնայ, որ այս աշխարհին վրայ ո՛չ մէկ պետութիւն իր ձեռքը կը մեկնէ հայ ազգին՝ եթէ սեփական շահեր չունենայ:
