Արխիւ

​Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Սոֆի Սարեան կը մեկնաբանէ մեծանուն եւ անմոռանալի արուեստագէտ Մարտիրոս Սարեանի կեանքն ու գործունէութիւնը՝ ծննդեան 135-ամեակի յոբելենական շրջանին:
Տուն-թանգարանի վերանորոգութեան աւարտին, յաջորդ տարի հազարաւոր այցելուներու առջեւ պիտի վերաբացուի Վարպետին հարուստ աշխարհը:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բնաւ խոր­հե­լու ա­ռիթ ու­նե­ցա՞ծ էք սի­րե­լի­նե՜ր. աչ­քով տե­սած ո­րե­ւէ «իր», չի մնար որ­պէս պատ­կեր, այլ մեր մտքին մէջ կը փո­խա­կեր­պուի «խոր­հո՛ւրդ»ի մը՝ որ ոչ մէկ նմա­նու­թիւն կ՚ու­նե­նայ աչ­քին տե­սա­ծին հետ։

Կարէն Ջանիբէկեան յուղարկաւորուեցաւ հոծ բազմութեան մը մասնակցութեամբ:
Հոգեհանգստեան կարգին նախագահեց Տ. Յովնան Եպիսկոպոս Յակոբեան:

«Թե­րաք­քի» հիմ­նար­կի վար­ժա­րան­նե­րուն նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ, ան­ցեալ շա­բա­թա­վեր­ջին կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ ճատ­րա­կի միջ­վար­ժա­րա­նա­յին մրցա­շարք մը։ 24-րդ ան­գամ կազ­մա­կերպուած այս ա­ւան­դա­կան մրցա­շար­քին մաս­նակ­ցու­թիւն բե­րաւ նաեւ Ֆէ­րի­գիւ­ղի Մէ­րա­մէթ­ճեան վար­ժա­րա­նէն խումբ մը։

Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին ժո­ղո­վը ե­րէկ ըն­դու­նեց բա­նա­ձեւ մը, ո­րով ճանչ­ցաւ 1915-1923 թուա­կան­նե­րուն Օս­մա­նեան պե­տու­թեան սահ­ման­նե­րէն ներս ապրուած ա­սո­րի­նե­րու եւ Պոն­տո­սի յոյ­նե­րու ցե­ղաս­պա­նու­թիւ­նը։

Հա­յաս­տա­նի Սփիւռ­քի նա­խա­րար Հրա­նոյշ Յա­կո­բեան այս օ­րե­րուն կ՚այ­ցե­լէ Աւստ­րա­լիա։ Քան­պե­րա­յի մէջ ան շփում­ներ ու­նե­ցաւ տեղ­ւոյն ղե­կա­վա­րու­թեան բարձ­րաս­տի­ճան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րուն հետ։

Մինչ կ՚ընթանայ Սթրազպուրկի դատավարութիւնը, «Հիւրրիյէթ»ի մէջ ուշագրաւ հարցազրոյց մը:
«Վաթան» կուսակցութեան ղեկավար Տողու Փերինչէք. «Եթէ հարցը թուրք-հայ կռիւի վերածէինք, ապա չէինք կրնար դատը շահիլ։ Ազգայնականները չէին կրնար արձանագրել այս յաջողութիւնը»:

Հա­յաս­տա­նի ճատ­րա­կի հա­ւա­քա­կա­նի ան­դամ­նե­րէն Հրանդ Մել­քու­մեան ան­ցեալ շա­բա­թա­վեր­ջին այ­ցե­լեց Իս­թան­պուլ։ Ե­ռօ­րեայ կե­ցու­թեան ըն­թաց­քին ան հիւրն էր Իս­թան­պու­լի Ճատ­րա­կի միու­թեան նա­խա­գահ Առ­նօ Կա­րա­պե­տեա­նի։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ո­րե­ւէ ար­ժէք մը ի՞ն­չով կա­րե­լի է չա­փել՝ իր քա­նա­կու­թեամ­բը թէ՝ ո­րա­կո­վը։ Ի՞նչ կը խոր­հիք այս մա­սին սի­րե­լի՜ ըն­թեր­ցող բա­րե­կամ­ներ։ Ո­րե­ւէ գո­յու­թիւն, եւ կամ ո­րե­ւէ ի­րո­ղու­թիւն յարգ ստա­նա­լու հա­մար ո՞ր մէկը կա­րե­ւոր է. ա­նոր քա­նա՞­կը թէ՝ ո­րա­կը։